Ljósberinn - 22.07.1922, Síða 4

228
LJÓSBERINN
aulabárður. En ert þú þá skynsamari?" spurði kenn-
arinn. „þú ert á ferðalagi, æfilangri ferð, og leiðin
liggur til eilífðarinnar. Nú er einmitt tíminn fyrir
þig að tína þér hina gullnu ávexti hinnar réttu
speki; en þú flýr alla alvöru, eins og þér er fram-
ast unt, og vilt eins og fleygja lífi þínu í gagns-
lausar skemtanir, eins og það sé sjálfsagt að verða
af með það sem fyrst. Haldir þú því áfram, þá fer
að lokum fyrir þér eins og þessum grunnhygna,
hugsunarlausa ferðamanni“. B. J.
----o-----
Slæmur félagsskapur spillir góðum siðum.
Bóndi nokkur átti taminn páfagauk, og var hann
látinn vera frjáls og frí. Stundum fór hann út í
skemmuna og lenti þar í ýmsum ævintýrum.
Einu sinni komst hann í félagsskap við sígarg-
andi krákur. Bónda var illa við þá gesti, því að
þær átu sáðkornin, sem hann var nýbúinn að sá, og
hvað yrði þá um uppskeruna? Við megum því ekki
taka hart á honum fyrir það, þó að hann tæki byssu
sína og feldi sig úti í skóginum, sem lá fast að akr-
inum hans og léti skotin dynja á krákunum. En
þegar hann fór að skoða veiðina, þá var páfagauk-
urinn hans einn í þeim hópnum. Hann lá á milli
þeirra og voni báðir vængir hans skotnir sundur,
svo að hann tísti mjög aumkvunarlega. Bóndi fór
þá heim með hann til þess að binda um sár hans.
þegar börnin sáu yndið sitt og eftirlætið svona
illa á sig kominn, þá spurðu þau: ,,Hver hefir farið