Ljósberinn - 04.08.1922, Side 7

LJÓSBERINN
En nú hefir gripið hann svo sterk löngun að fara og
skoða sig um í heiminum, að hann bað föður sinn
um peninge. til þess að hann gæti komist í burtu.
Faðir hans skifti þá öllu, sem hann átti, í vissa
hluta, og lét hann hafa einn hlutann. Svo fór hann
á stað og þóttist vera góður, að vera kominn að
heiman og ráða sér nú sjálfur. Og nú ferðaðist hann
um mörg lönd cg vann ' ekki neitt, en eyddi því,
sem ha.nn hafði fengið heima, með vondum félög-
um, sem tældu hann til þess að gera það, sem ljótt
var og ósæmilegt. Á myndinni í neðra horninu,
vinstra megin, sjáum við hann í hinum vonda fé-
lagsskap að svalla og eyða því, sem faðir hans hafði
látið hann fá með sér. Og áður en hann vissi af,
var hann búinn með alla peningana, og þá átti hann
ekki lengur neina vini. þeir yfirgáfu hann þegar pen-
ingarnir voru þrotnir. Og nú stóð hann eftir slyppur
og snauður. þá vissi hann ekki hvað til bragðs
skyldi taka, því hann hafði ekkert til að borða.. Og
það var mikið hungur í því landi. Hann fór þá upp
í sveit, til bónda. eins, sem átti mikið af svínum, og
bauðst til að gæta þeirra. Og svo var hann oft
svangur, að hann langaði til að seðja sig á því, sem
svínin átu. Nú fór hann að hugsa heim. Hann hugs-
aði nú um, hvað vel sér hefði liðið heima,, þar sem
hann lék sér áhyggjulaus þegar hann var drengur,
og hve rangt hefði verið af sér a,ð yfirgefa heimilið
sitt og föður sinn, sem altaf var svo góður við hann.
Og við sjáuni á myndinni, þar sem hann er hjá svín-
Unum, hvernig hann horfir í áttina. heim. pá greip
hann svo sterk löngun til að komast heim, að hann