Ljósberinn - 02.02.1924, Qupperneq 2

34
LJÓSBERINN

Sögurnar hennar mömmu.
(Æfintýri).
Teknar úr »Hjemmet«. — Eftirprentun bönnuð.
Litli skógarþrösturinn.
Páll litli var lengi búinn að liggja veikur; hann var
svo veikur fyrir brjóstinu og var alt af í rúminu.
Hann var búinn að liggja alt sumarið og var þá löng-
um að hugsa um, hve það væri yndislegt að fá að
leika sér hjá tjörninni niður við ána. Eina skemtun-
in hans var að horfa á alla fuglana, sem flugu fyrir
gluggann. Og beint fram undan glugganum hans var
hreiður í reynitrénu, og því hafði Páll svo mikið yndi
af, því að hann sá, þegar fuglarnir voru að fljúga
til og frá. þegar ungarnir skriðu úr eggjunum, heyr'ði
hann tístið í þeim, og þegar þeir stækkuðu, settust
þelr á hreiðurbrúnina og voru að reyna vængina sína.
En einu sinni lyftu ungarnir sér til flugs ofurlítið
og þrastamamma sat á hreiðurbrúninni, svo himin-
glöð yfir þeim; en þá kom steinn þjótandi og hitti
hana vesalinginn. Páll æpti hástöfum, þegar hann
heyrði í henni kveinið, og svo var honum líka sagt,
hver kastað hefði steininum, því að Hans frændi hans
kom inn, allur ljómandi af fögnuði, og sagði frá því,
hvað „vel sér hefði tekist að hæfa þrastamömmu,
heimskingjann litla“.
„Ó, hvað þú ert slæmur“, hrópaði Páll grátandi.
„Hvað hefir vesalings litli fuglinn gert þér, svo að