Ljósberinn - 05.01.1929, Síða 6

6
LJOSBERINN
Sólu fagnað.
Só1, komdu sœl yfir sveit o</ borg!
ad pér meyjarnar urnju laðast,
allur í pína Ijósi baðast
hjartað gleymir pá sinni sorg.
Sól, komdu sæl yfir fannblá fjöll.
Send pitt Ijós yfir frónið fríða,
frostið að sigra, klakann píða.
Lát svo vorblómin lifna tíll.
Sól, komdu sai yfir broshýr blóm.
Láttu skinið pitt hlýja, heiða
lúmingull yfir landið breiða,
fylla dalina feyins-hljóm.
B. J.
w
Æll
\ú
Hverfliníli iaiiMinMáT
Saga, eftir Adolphine Fogtmann. ||
Frh.
NapÓIeon tók pví boði feginsamlega.
Hann var orðinn sem annar ínaður viö
l>að að íinna mann, sein hann gæti tal-
að við um elskaða heimilið sitt og fæð-
ingareyjuna sína. En ])ó varð Narpóleon
enn glaðari í skapi, er gamli Desmou-
lins koin í einkennisbúningi Korsíku-
manna. Pá óx nú heldur forvit.ni hans
á að sjá og heyra. i
Desinoulins gamli hafði verið undir-
liðsforingi (sergeant) í her hins nafn-
kunna herforingja Baoli, og seinna í lier
Karlo Bonaparte, og fór hann nú inörg-
um og lollegum orðum um báða pessa
yfírforingja; og veitti eríitt að skera úr,
hvor peirra hefði verið meiri og mætari.
Desmoulins undirforingi var hvítur á
hár og skegg, og stóð hvoi'tveggja eins
og strý út í loftið. Og að máltíð hverri
settist hann í einkennisbúningi. Ilann
var sannur hermanna-öldungur.
' Kona Desmoulins bar nú morgunverð-
inn á borð og bauð Napóleon til snæð-
ings með peim, pó að réttir væru fá-
breyttir. En inaturinn var góður og Ijúf-
fengur prátt fyrir pað, og einkar vel
framreiddur; undi Napóleon sér hið bezta
með pessari hugðnæmu fjölskyldu.
Pegar peir voru búnir að ræða alla
atburðina í frelsisbaráttu Korsíkumanna,
pá sneri Napóleon athygli sinni að börn-
unum, ’pví að pótt eigi væri bjart yfir
honum né glatt, pá var hann hinn mesti
barnavinur; furðaði hann sig eigi lítið
á pví, hve Jerome litli var líkur Jerome