Ljósberinn - 30.03.1929, Blaðsíða 4

100
LJO SBERINN
fær svört egg — Shainbo ekki fær svört
egg, lítil börn —« og svo létu þeir
skína í hvítan tanngarðinn með smjatt1
og glotti og síðan snöruðust þeir út í
skóginn og heim til sín.
Kona kristniboðans hneig í öngvit og
lá lengi, áður en manni hennar tækist
að vekja hana til meðvitundnr — henni
varð svo mikið um er hún sá villiþræl-
ana fara með börnin hennar.
»Díana — Jimmi!« kveinaði hún, óð-
ara en hún leit upp og fékk rænu, og
mundi hvað gerst hafði.
»Frelsaðu pau —
frelsaðu pau.«
Með öllu móti
reyndi kristnibeð-
inn að friða konu
sína. Honum hug-
kvæmdist að leita
uppi enska húsa-
meistarann, sem pá
var nýkominn til
landsins og bjó svo
sem mílu vegar pað-
an. Hann kynni að
geta hjálpað.
»Já, ílýttu pér,
flýttu pér,« veinaði
konan. »En ef peir
eru búnir að drepa
pau, veslings börn-
in mín.«
Kristniboðinn hraðaði sér af stað.
Hann hljóp alla leið í brennandi sólar-
hitanum. Og er hann sá meistarann,
pakkaði hann Guði hið innra með sér;
hann sat á veggsvölunum og var að
reykja pípu sína.
Meistari pessi .var ungur, fríður sýn-
um og sjá inátti af svip lians, að hann
mundi hafa ráð undir hverju rifi. Hann
hlýddi með ró á pað, sem veslings kristni-
boðinn sagði honum, lafmóður og stam-
andi. Síðan kinkaði liann kolli alvarleg-
ur í bragði: »Svart egg«, sagði hann
»pað eru nú engin vandræði að útvega
pað«.
,En kristniboðinn hristi höfuðið örvingl-
aður og mælti:
»Shambo er lævís rnjög, hann lætur
aldrei leika á sig með venjulegu eggi,
er hefir verið svartlitað — pað skyldi
meistarinn ekki hugsa.«
»Ne-ei,« svaraði meistarinn, »pað dett-
ur mér nú lieldur ekki í hug. En farðu
nú Iieim og vertu alveg rólegur og
komdu svo aftur seinni partinn á morg-
un, pá skaltu fá
svarta eggið, sem
svarti karlinn ljóti
skal verðá ánægð-
ur með«.
Kristniboðinn gat
ekki vitað, hvað
hann skyldi halda
um petta, en meist-
arinn ungi var ró-
legur og viss í sinni
sök, svo að ný von
vaknaði hjá kristni-
anum. Hann hlýddi
og hljóp heim.
Daginn eftir var
meistarinn staddnr
á veggsvölunum og
rótti honum kol-
svart egg. Pað var á stærð við venju-
legt hænuegg, en skurnið var úr málmi
og eggið var mjög punt.
»Færðu nú Shambo eggið,« sagði meist-
arinn. »Ég skal fylgja pér spölkorn á
leið og segja pér, hvernig pú átt að
fara að. Pú verður að setja nákvæmlega
á pig, pað sem jeg nú segi pér og fara
svo eftir pví. Frh,