Ljósberinn - 27.07.1929, Blaðsíða 8

224
L J 0 S B E íi í N
Antonínus úm hánótt til að fara burt
og leita sér annarstaðar gistingar. Mörg-
um árum síðar, pegar Antonínus var
orðinn keisari, kom Polemon til Róma-
borgar. Pegar keisarinn spurði pað, fékk
hann honum veglegar stofur til íbúðar
í höll sinni, og sagði, að enginn skyldi
reka hann þaðan. Pá bar það við ein-
hvern dag, að leikari nokkur kærði pað
fyrir keisaranum, að Polemon heföi rek-
ið sig út úr leikhúsinu. »Hvenær var
það?« spurði Antonínus. »Um hádegis-
bil«, svaraði hinn. »Yertu rólegur vinur
minn«, mælti keisarinn; »hann rak mig
út úr húsi sínu um hánóttj og ég sætti
mig við pað«.
Að telja.
Manstu, hvernig pú lærðir að telja? Ég
pori að segja: nei. En ég er alveg viss
um, að pú hefir lært pað á fingrunum
þínum, eða máske liafa pér verið gefnir
fallegir spilapeningar eða skeljar, til að
nota í staðinn. Yillimenn læra að telja
einmitt á sama hátt. Flestir af þeim
nota fingurna, og svo læra þeir að telja
frá tíu, eins og við. En sumir af peim
kalla pær tölur mjög skringilegum nöfn-
um. Indíánar á Drinoco kalla fimm »eina
hönd« og tíu »tvær hendur«. Þeir nota
jafnvel fæturna og kalla fimtán »heilan
fót«, sextán »einn af öðrum fætinum« og
tuttugu »heilan mann«. Nöfnin verða
mjög margbrotin á hærri tölunum, tutt-
ugu og einn kalla peir »einn af hendi
næsta manns«.
Villimenn Afríku telja að miklu leyti
eins. Sex tákna peir með orðinu »tatisi-
tupa«, sem pýðir-»að taka í þumalfing-
urinn«, p. e. sá, sem er að telja, hefir
notað hina fimm fingur á annari hend-
inni og byrjar á hinni, með því að taka.
í pumalfmgurinn.
Surnir villimannapjóðflokkar nota liða-
mótin á fingrunum í staðinn fyrir pá
sjálfa, og eru peir mjög leiðir yfir að
geta að eins talið upp að þremur.
Sumir Ástralíu-pjóðflokkar telja pann-
ig: »einn«, »tveii«, »tveir-einn«, »tveir-
tveir«, og komast svo ekki lengra. Aðrir
liafa að eins prjú orð: »einn«, »tveir«
og »mjög margir«.
En villimenn nota stundum annað en
fingurna og liðamótin til að telja á. —
Einn afríkanskur pjóðflokkur kallar fjöru-
tíu »ogodze«, sem pýðir »strengur«, af
pví þeir nota streng með 40 kúskeljum
á, til að telja með. Peirra nafn á hund-
raði er »yha«, sem þýðir »hrúga«, p. e.
hrúga af kúskeljum.
•---—---------
Sveinn: »Pabbi minn, hann er svo
vitur, — hann hefir líka svo hátt enni«.
Áki: »Ja, pú ættir pá að sjá ennið á
honum pabba mínum, það nær alla leið
aftur á hnakka«.
Sögukver handa börnum, eftir Boga Melsteð,
er »eflaust hin bezta sögubók handa börnum og
unglingum, sem enn er til á íslenzku«. fslands
saga pessi fæst hjá Snæbirni Jónssyni, Austur-
stræti 4, Reykjavík, og kostar eina fullgilda
krónu.
Ef pér purfið að láta prenta
eitthvad, svo sem: bœkur, blöð,
bréfsefni, umslög, nafnspjöld, reikn-
inga, kvittanir, erfiljóð, grafskriftir,
kransborða o. s. frv., pá látið Prent-
smiðju Jóns Helgasonar gera pað.
Bergst.str. 27 Sími 1200.
Prentsm. Jóne Helgasonar.