Ljósberinn - 24.08.1929, Blaðsíða 1

Hamingjusama barnið.
Jesús sagði: Ég er lieimsins ljós:
hver sem fylgir mér mun ek"ki
ganga í myrkri, heldur liafa 1 jós
lifsins.
Hamingjusaina barnið, sem ég ætla
nú að segja ykkar frá, var blind stúlka
og pá 8 ára, þegar pessi saga gerðist.
Hún gat ekki haft yndi af sólskini og
tunglsljósi, blómum né fuglum, því að
hún sá pað ekki, eins og pið.
Biskupinn hennar, sem segir söguna,
segir samt, að af inörg púsund börnum,
sem hann hafi séð, þá hafi hún verið
hamingjusamasta barnið.
Einu sinni fór hún með bíl alll'anga
leið ein síns liðs, enginn vinur hennar
né ættingi var með henni til að annast
hana. Og pó var hún giöð og ánægð,
en ekkert sá hún.
»Hvað eru margir í pessum bíl?«
spurði hún mann, sem sat hjá henni,
»ég er blind og sé ekkert«. Maðurinn
sagði henni pað ógn hlýlega og spurði:
»Ertu ekki hrædd við að vera á ferð
ein þíns liðs?«
»Nei, hrædd er ég ekki«, sagði hún.
»Eg hefi fyr ferðast ein, eg treysti Guði,
og svo eru menn alt af svo góðir við
mig. I’að er Guði að þakka«. Pað var
biskupinn, sem sat hjá henni.
»Segðu mér«, sagði hann, »af hverju
liggur svona vel á þér?«
xPað er af pví að ég elska Jesú og
Jesús elskar mig«, svaraði hún.
Biskup fór pá að tala við hana um
biblíuna og litla stúlkan var furðu vel
að sér í henni.
»Hvar hefir þú lært pað, sem pú kant
i biblíunni, elsku barn!« spurði biskup-
inn. —
»Kennarinn minn er vanur að lesa í
henni fyrir mig og ég reyni að muna
pað eins og ég get«, svaraði hún.
»Hvað er pað í biblíunni, sem þú hefir
mestar mætur á?« spurði biskup.
»Pað eru sögurnar um Jesú í guð-
spjöllunuin«, sagði hún, »en vænst pyjíir
mér um síðasta kapítulann í Obinberun
Jóhannesar«.
Biskupinn las pá pessa kapítula fyrir
litlu, liainingjusömu stúlkuna á meðan
bíllinn rann áfram.
»Nú jörð og himinn jafnt mér skín,
því Jesus er mitt 1 jós«.
D. J.