Ljósberinn - 07.09.1929, Blaðsíða 4

268
LJÖSBERINN
J)css að selja Jmu. Hann leigði sér asna
og lagði af stað með teppin sín á hon-
um og Jusuf litli fylgdi honum áleiðis
til Betaníu.
»Nú skalt pú fara hoim aftur«, sagði
faðir hans, »pví pú átt að gæta vinnu-
stofunnar meðan ég er í burtu, og ná-
búar okkar líta til með pér«.
Jusuf stóð krafkyr lengi eftir að hann
hafði kvatt föður sinn. Augun hans
fylgdu fjallaveginum krókótta, sem ligg-
ur til Jórdánar, par til faðir lians var
horfinn sýnum. Pá var Jusuf sjö ára
gamall.
En síðan hefir ekkert spurst til föður
Jusufs. Hafði hann veikst á leiðinni
yfir Moab-eyðimörkina og orðið villu-
dýrum að bráð? — Nei, hitt var senni-
legra, að ræningjar hefðu ráðist á hann,
tekið teppin hans og asnann, en drepið
hann.
llálft ár leið og ekki kom faðir Jusufs.
Nú var hann kominn í megnustu van-
hirðu og umkomulaus eins og hundarnir
á göttim Jerúsalemsborgar. Maðurinn,
sem lánað hafði asnann, heimtaði skaða-
bætur, og allt sem til var á vinnustof-
unni, var selt upp í pá skuld, og Jusuf
var komið fyrir á sýrlenzku barnahæli,
sem kristnir inenn höfðu stofnað fyrir
munaðariaus börn.
Parna kunni Jusuf litli vel við sig,
En hvað allt fólkið var vingjarnlegt
og hlýlegt, en pýzkan, sem par var töl-
uð, hljómaði svo undarlega, og bók-
stafirnir útlendu voru svo skringilegir
— og pessa stafi átti hann nú að læra
að pekkja. Svo var börnunum sagt svo
mikið um Jesú, sem væri svo mikill
barnavinur. Áður hafði hann aðeins
heyrt um Múhamed.
Prjú yndisleg ár dvaldi hann Jiar. En
pá bar svo við, að frændi hans, Ali að
nafni, var á ferð og kom par. Hann
hafði dvalið mörg ár i Egiptalandi og
stundað par gullsmíði. En svo hafði
geysað par drepsótt og börn hans öll
dáið, nema ein lítil stúlka, og svo flutti
hann til Jerúsalem með litla dóttur sína
og tvær konur. En nú hitti hann Jiarna
litla frænda sinn á barnahælinu og tók
hann með sér til pess að ganga honum
í föður stað. AIi gamli var yfirleitt dá-
góður karl, ef ekkert var gert á móti
vilja hans, en hann var grimmur, ef
hann reiddist og var honum pá oft laus
liöndin.
En svo var pað í dag — Jusuf hafði
komið heim með Gyðingadreng, Benja-
mín að nafni. Hann hafði hitt hann í
einni pröngu götunni niðri í Jerúsalem.
Benjamín var á að gizka 2—3 árum
eldri en Jusuf. Benjamín hafði spurt
hann svo ógn kurteislega, hvar inuster-
istorgið væri.
»Pekkir J)ú ekki göturnar hérna í
Jerúsalem?« spurði Jusuf í dáíltið
glettnislegum róm.
»Við komum frá Rússlandi í gær«,
svaraði drengurinn.
»Nú, pað hlaut að vera«, sagði Jusuf.
»Ég skal fylgja pér«, og svo fór hann
með Benjamín í gegnum margar götur
og staðnæmdist loks á húspaki ofarlega
í borginni.
»Sjáðu«, sagði hann »parna sérðu
Musteristorgið. Sérðu ekki stóra hvelfing-
una á miklu byggingunni parna? Pað er
Omar-musterið, par stóð fyrrum musteri
Gyðinganna«.
Benjamín sagði ekkert, en einblíndi í
áttina til musterisins. Sá hann nokkuð
parna í fjarska, sem Jusuf sá ekki?
Svo fór Benjamín að útskýra fyrir
Jusuf Jiað sem hann vissi uui hina
merku sögustaði, t. d. Kedronsdal, olíu-
fjallið o. s. frv. Frh.