Ljósberinn - 12.10.1929, Blaðsíða 1

»Ó, faðir, ger mig lítið'ljós«.
»Þannig lýsi ljós j'ðar mönnunum
til [icss að [ieir sjái góðveik yðar
og vegsami föður yðar, sem er í
himnunum«. (Matt. 5, 16).
Kæru, ungu vinir inínir! Eg veit, að
[)if> viljið öll heldur vera ljós en myrkur,
heldur vera góð en vond.
Jesús talar f il ykkar þessurn orðum:
»Lýsið mönnunum!« Og þá á hann við
pað, að pið keppist á í pví, að breyta
eins og hann breytti, pví að hann var
»heimsins ljós«.
Ilafið pið heyrt söguna af blinda
manninum, sem sat á götuhorni og hafði
logandi ijósker við hliðina á sér.
Börnunum, sem gengu um götuna
pótti petta skrítið og komu til hans
liópum saman og spurðu:
»Ertu ekki blindur, til livers hefir pú
pá ljósker? Ljós og myrkur er pó eins
fyrir pér. Pú sérð ekkert.«
»Ég hefi ljóskerið hjá mér til pess að
enginn detti uin mig«, svaraði blindi
maðurinn.
Hugsið nú út í pessa stuttu sögu,
börnin góð. Biblíuna lesa, pví miður, allt
of fáir, en líf mitt og líf pitt lesa menn
hundruðum saman. Biðjið pví Jesú að
lifa í okkúr og gera okkur ljós' í heim-
inum, eins og hann var, svo að enginn
lirasi um okkur — enginn læri neitt
ljótt af okkur.
Jesús sagði: »Biðjið og yður mun
gefast«. Ef börn biðja hann að hjálpa
sér til að líkjast honum, pá gerir hann
pað.
I’ið kunnið öil fallega sálminn, sem
byrjar svona:
»Ó, faðir, ger mig lítið ljós«'
------•><*>-<••--
Gefðu með gleði.
Anna litla hljóp út á götuna. Pegar
hún fór fram hjá »Elliheimilinu«, pá
heyrði hún einhvern tala til sín. Iíún
nam staðar, litaðist um og sá pá, að á
prepinu stóð lágvaxin kona, hvít fyrir
hærum. Pað var hún, sem var að kalla.
Anna hljóp pá til hennar. IJað var hún
Helga gamla, svo ógn hrum, en pó á
fótum.
»Voruð pér að kalla á mig?« spurði
Anna, og nam lítið eitt staðar fyrir neð-
an propin. Gainla konan kinkaði blíðlega