Ljósberinn - 26.10.1929, Blaðsíða 1

Jesús er lífið.
Sunnudagaskólinn 27. okt. 1929.
Lestu: 4. Mós. 21. 4,—9,
Lærðu: Jóh. 3, 14.—15.
Og eins og Móse hóf upp
höggorminn í eyðimörkinni,
pannig á mannssonurinn að
verða upphafinn, til þess að
liver, sem trúir, hafi í sam-
félaginu við hann eilíft lif.
Kæru ungu leseudur. Síðasta sunnu-
dag var sagt frá börnum Israels, þau
vantreystu Drottni og vildu snúa aftur
til Egiptalands, pegar þau heyrðu getið
urn risana, sem pá byggðu landið þeirra.
Sakir pessarar vantrúar sinnar mælti
Guð svo fyrir, að í eyðimörkinni skyldu
pau lirekjast og deyja par. Pau áttu
aldrei að fá að koma heim í landið
fyrirheitna.
í dag er ykkur sagður annar þáttur
úr lífi þeirra í eyðimörkinni:
Peim féllst enn hugur. Enn mögluðu
pau yfir handleiðslu Guðs. Og pó hafði
hann borið svo dásamlega umhyggju
fyrir peim, gefið þeim brauð að eta og
vatn að drekka. En Guð refsar van-
pakklæti og vantrausti barna sinna. Og
svo fór hér. Eitraðir höggormar bitu
[)au og margir dóu.
Pá játa pau vanpakklæti sitt og van-
traust. »Við höfum syndgað«, sögðu þau.
Pá báðu pau leiðtoga sinn að biðja fyrir
sér. Og hann gerði pað. Og Guð er svo
miskunnsamur, að hann hjálpaði peim.
Eirormurinn læknaði pá hvern pann, sem
bitinn var og fékk hann augum litið.
Hver er pað, sem eirormurinn bendir
á? Pað er Jesús. Hann hefir sagt pað
sjálfur; minnistextinn ykkar eru pau
orð hans.
Enn eru til höggormar — ósýnilegir
höggormar — illir andar. Bit peirra er
kallað synd. Enginn getur læknað synd-
ina nema Jesús. Hann er frelsarinn
okkar, blessaði, blíði. »Hvert mein hann
veit, hvert sár hann sér, sem svellur
lífs í stríði«.
»Hver, sem eirorminn leit.,
af ísraelsmanna. sveit,
eitrið ei á pann beit,
öll stilltist plágan heit.
Svo stór synd engin er
að megi granda pér,
ef pú á Jesúm sér
iðrandi í trúnni hór«.
(Hallgr. Péturs&on).