Ljósberinn - 15.01.1938, Qupperneq 9

U6SBEBINM
1000 króna seðillinn.
Eftir Karl Svendsen.
Geor" heitir liann, og er einn af
þessuni góðlátlegu og friðsöniu ung-
lingum, æfinlega ánægður, hrosleitur
og vingjarnlegur. Hann er duglegur
að vinna, viljugur og þróttmikill, svo
þó að mikið sé atvinnuleysið, hefir
liann allt af eitthvað að gera, því að
allir vilja hafa hann.
Hann var átján ára, þegar hann fékk
fasta atvinnu hjá fiskkaupmanninum.
Launin eru 20 kr. um vikuna, og það
finnst Georg gott, því að annars eiu
ekki borgaðar nema 15 kr.
Oft kemur hann holdvotur heim,
hæði vetur og sumar, en allt al jafn
glaður. Og aldrei kvartar hann um.
að vinnan sé eriið. Glaðlyndið er óbil-
andi og hjálpar honum yfir alla erfið-
leika.
Faðir hans er orðinn gamall og las-
lmrða og getur lítið aðhafst. Hann
vinnur tæplega fyrir því allra nauð-
synlegasta. En með Guðs hjálp hefir
þó allt gengið sæmilega, án sveitar-
styrks, og þó miklu hetur, síðan Ge-
org fékk atvinnuna. Nú geta þau líka
llutt 1 betri íhúð, með tveimur her-
bergjum og mikil er gleði litlu
fjölskyldunnar.
Bæði faðir hans og móðir eru trú-
aðar manneskjur, og allt frá fæðingu
drengsins hafa þau vonað og heðið,
að honum mætti auðnast að verða
Guðs barn. Eftir heztu getu liafa þau
reynt að uppala einkasoninn sinn í
guðsótta, og til mikillar ldessunar og
gleði hefir hann verið þeim á upp-
vaxtarárunum hlýðinn og góður og
vandlega forðast að styggja þau.
Eftir ferminguna komst Georg í
kristilega hljómsveit. Faðir hans áleit
það æskilegast, að hann fengi sem fyrst
að vera með trúuðum unglingum, í
von um, að hann yrði fyrir vakningu
ö£ öðlaðist fullkomið frelsi Guðs
harna.
Georg var söngnæmur, og innan
skamins varð hann góður mandólín-
leikari. Ilve hreykinn hann er, þegar
lianii leikur og syngur með hljómsveit-
inni uppi á pallinum á bak við ræðu-
stólinn, og pahhi og mamma sitja niðri
í salnum og hlusta hugfangin. Það er
eitthvað, sem svellur í brjósti hans,
og endurómar hjá þeim, þarna niðri
á békknum. Gleðin kemur frá hjart-
anu og hergmálar 1 hjörtum þeirra.
Arin líða, og vikulaun Georgs eru
færð upp í 35 kr. Þeim líður nú vel,
og allt af er liann sami ágæti og fórn-
fúsi sonurinn. En það er þó allt af
eitt áliyggjuefni foreldranna, þetta, að
hann er ókunnur lífinu í Guði. Hann
hefir ekki enn fundið sjálfan sig sem
syndara, ekki séð það, að Iiann verð-
ur að frelsast af náð. Allt gengur svo
ljómandi vel, og Guð er svo góður
— þannig hugsar liann, og heldur að
allt sé í lagi. En foreldrar hans tala
oft um þetta, og marga bænastundina
eiga þau saman, að Guði mætti þókn-
ast að sannfæra drenginn þeirra um
vanmátt hans til að ávinna sér eilíft
líf og sáluhjálp. Og smátt og smátt
öðlast þau líka örugga fullvissu um
það, að Guð muni bænheyra þau, þeg-
ar hans tími er kominn.
Það er laugardagur og óvenju mik-
ið að gera hjá kaupmanninum. Georg
er heðinn að hlaupa í hankann með
1(XX) króna seðil og fá honum skift.
9