Ljósberinn - 15.01.1938, Side 12

IiJóSBEBINN
húsinu. Jú, allt af hafði sá vornli ráð
undir hverju rifi.
Rósmundur lijó og hjó, svo að svit-
inn rann í lækjum. Stundum reyndi
hann að syngja eins og honum var
tamt, en röddin kafnaði í kverkunum.
Guðríður gerði sér erindi yfir þvert
túnið, en sá ekkert. Hestarnir tveir
hneggjuðu hak við liúsin. Annar fór
að velta sér á þurri grundinni, og hinn
fór að dæmi hans.
Sólin var hátt á lol'ti yfir Armóta-
dalnum. Him hitaði vel um hádegis-
leytið. Það mátti vel sjá stærðarmun-
inn á grængresinu eftir hvern daginn.
Rósmundur stóð um stund og horfði
út eftir skógarhlíðinni. Síðan fór hann
inn og upp í litla svefnherbergið, þó
að enn væri árla dags.
Þegar hann kom ofan aftur stundu
seinna og gekk niður túnið, var allt
þunglyndi horfið. Hestarnir voru lagst-
ir niðri á akrinum. Allt var hljótt og
friðsælt. Og í sál hans var líka frið-
ur og ró. Þessum nágrönnum leið víst
ekki sérlega vel. Það varð að afsaka
þá og fyrirgefa jjeim. Ekki ósennilegt,
að aðrir hafi verið vondir við þá. Eða
máske að forlögin hafi verið þeim
andstæð. Ætti hann þá að hæta á
hyrði þeirra? Nei, alls ekki, hvað sem
12
í húfi væri. Hann hafði um langan
tíma ekki verið jafn frjáls og glaður
sem nú.
En þá dró skyndilega ský fyrir sólu.
Ilár maður, dökkbrýndur og hvass-
eygður, kom fyrir skýlishornið. í stað
þess að heilsa, glotti hann kuldalega.
Rósmundi rann kalt vatn milli skinns
og liörunds, þó að blítt væri í veðri.
Bituryrði nágrannans voru honum sár
eins og svipuhögg.
Hefir þú slæma sjón, granni sæll?
Sérðu ekki hestana, sem Jiggja og
hylta sér í nýræktinni |)inni?«
*Jú, ég sé þá«. Rósmundur var ró-
legur og mildur í máli.
• Hel'irðu ekki hugsað þér að reka
|iá burtu?«
»Nei, ég rek þá víst ekki — —
fyrr en ég fæ nýja fyrirskipun«.
»Fyrirskipun! hm, ltver ætti að gefa
þér fyrirskipun? Átt þíi ekki jörðina?
Aðkomumaðurinn var spakari í máli.
»Nei, vinur minn. Eg er ekki ann-
að en ráðsmaður jarðarinnar. Eigand-
inn — ja, hann býr |>ar efra«. Rós-
mundur horfði glaðlega fratn undan
sér og benti upp til hvítu góðviðris-
skýjanna.
Nágranninn gekk J>egjandi í hurtu,