Ljósberinn - 15.01.1938, Síða 29

liJóSltEnlNN
»Gott er lieilum vagni heim að aka«.
Nú vaknar gleðin hjá vinum tveim,
því vinurinn bezti er kominn heim,
góðu heilli úr gamanför,
með glöðu hjarta; með bros á vör,
/wí hann á sér áist í hjörtum tveim
og hlakkar því til að kpma lieim.
B. J.
ar áttir. Foreldrarnir og nokkrir grann-
ar þeirra fóru þangað í skyndi. En það
var um 20 mílna leið frá þorpinu.
Með iniklum erfiðismunum röktu
menn spor barnanna um hina erliðu
grassléttu. En langt komust menn ekki
þann dag. Myrkrið skall skjótt yfir,
svo að enginn gat greint neitt framar.
Hvílík óveðursnótt!
Himininn var dinnnur og loftið skýj-
að mjög. Stormur gnúði og regnið féll
í stríðum straumum. Hvernig leið
börnunum í þessu veðri, ef þau þá
væru á lífi?
Morguninn eftir voru spor barnanna
liorfin, foreldrunum til mikils liarms.
Vindurinn og regnið hafði afmáð þaú.
Miðvikudag og fimmtudag var þó
leitinni lialdið áfram, en árangurslaust,
og á föstudagskveldið voru allir von-
lausir um að finna börnin lífs, allir,
nema faðirinn. Hann fór í aðra sveit,
þar sem nokkrir svertingjar bjuggu.
Hann vissi svo mörg dæmi þess, hversu
sporvanir svertingjar eru og hvernig
þeiin heppnaðist að finna hluti, sem
löndum hans sást yfir. Nú vildi hann
freista hvað þeir gætu. Allt var tapað
bvort söm var.
Daginn eftiiý þegar hann kom með
þrjá negra, er hann hafði fengið með
loforði um ríkulega borgun, höfðu
sj)or fundist að nýju. Asamt svertingj-
Frumh. á síðu 32.
29