Ljósberinn - 28.01.1933, Blaðsíða 2

2
LJÖSBERINN
var svo göfug og góð kona, þá eigið
þiö helzt öll að lesa bœkurnar hehnar,
Þœr erw vafahaust til á bókasöfnun-
urn, í lestrarfélögUnum og ennþá Uka i
eign einstakra manna.
Nít œtla ég að minnast á lielztu
skáldrit hennar. Auk þess, að þau eru
fuU af fróðleik, ,eru þau lika það sem
kallað er mjög »spennandi«.
»ELDING«, er stór bók, skáldsaga,
dregin út úr fomatdarlífinu,
»DRAUPNIR«, rif, sem kom út i
mörg ár. 1 því eru skáldsögur, t. d.:
»Jón Arason«, »Jón Vídalín« o. fl,
»BRYNJÓLFUR SVEINSSON«, stór
bók, skáldsagu um einn af bezt-u bisk-
upum íslenzku kirkjimnar, sem Ufði á
sama tíma og Hallgrímur Pétursson og
var vinur hans.
»DVÖL«, blað, sem hún gaf út í mörg
ár. 1 því er margt fróðlegt og skemti-
legt.
En það sem ég vil sérstaklega leiða
athygli ykkar, yngstu lesenda Ljósber-
ans, að, eru falleg'u barnasögurnar henn-
ar, sem bæði komu út í »TIBRÁ< (f ög-
ur, sem komu út í heftum) og i litlu
kveri, sem hét »BARNASÖGUR«.
Eg hefi látið Ljósberann flytja mynd
af Torfhildi, til þess að vekja athygli
ykkar, sem nú eruð ung, á þessari mestú
skáldkonu vorri á 19. öldinni, og ég vil
livetja ylckur til þess að lesa bœkur
hennar og rit. J. H.
-----*xsx«----
Á frelsarans fund.
(Sunnudagaskólinn 29. jan. 1933.)
Texti: Mark. 2, 1—12.
Minnisvers:
Sæll er sá, er afbrotin eru fyrir-
gefin, synd hans hulin. — Sálm. 32, 1.
Pað fréttist, að Jesús væri kominn
til borgarinnar. Þá flýttu menn sér að
ná fundi hans. Fólkið streymdi að úr
öllumi áttum, svo að brátt varð húsið
fuit„ og fjöldi manna stóð fyrir utan
dyrnar og gátu ekki komist inn. Þá
koma fjórir menn með byrði á milli
sín. Þeir böfðu ekki getað verið eins
fljótir, eins og þeir höfðu viljað, því að
byrðin tafði þá. Hvað báru þeir? Það
var vinur þeirra, veikuir, sem þeir báru
á milli sín. Þeir höfðu beðið þeirrar
stundar, að Jesús kæmþ og brugðið
strax við, er þeir fréttui um komu hans.
Þeir trúðu því, að bezta hjálpin, sem
þeir gætu veitt vini sínum, væri að
bera hann til Jesú. Þeir trúðu því,'að
Jesús gæti og vildi hjálpa honum.
En nú var mannþ-yrpingin svo þétt
við dyrnar, að þeir gátu með engu móti
komist inn í húsið, þar sem Jesús var.
Þeir leggja byrði sína niður og taka
saman ráð sín. Að svipstundu liðinni
virðast þeir hafa ákveðið, hvað gera
skyldi.
Undrandi .horfa menn á, að þeir fara
með veika manninn upp á hið flata
þak hússins. Síðan taka þeir til að losa
hellur úr þakinu, þar til þeir höfðu rof-
ið svo stórt op á þakið, að þeir gátu
látið veika manninn síga niður, þar til
hann lá við fætur Jesú.
Hann, sem sér, hvað með mönnunum
býr, hann sá trú þessara tryggu vina.
Þá hljómaði rödd .hans, undursamlega
mild, um leið og hann leit á veika ung-
linginn, semi lá við fætur hans:
Bwrnið mit.t, syndir þínar eru fyrir-
gefnar.
Þessi orð voru lækning fyrir. sál
veika mannsins. Nú ljómaði sólskin Guðs
náðar inn í hjarta hans. Jesús var
fyrst og fremst kominn til þess að frelsa.
sálir manna, lækna þær af meinum
syndanna. En hann læknaði einnig lík-
amlegu meinin, og veiki maðurinn
heyrði hann aftur tala við sig:
Eg segi þér, statt upp, tak sœng
þína og far heim til þín.