Ljósberinn - 04.12.1926, Qupperneq 3

LJÖSBERTNN 387
Viltu ekki far:i til systur minnar, sem býr liérna út
við borgarmúrinn?« Gamli maðurinn fann hvað klukk-
an sló og sagði við sjálfan sig: »Gott og vel, petta
skal eg líka gera; eg ætla að búa mig af stað og
sjá, hvað fyrir snýst hjá dóttur minni. Kvenfólkið er
nú alt af brjóstbetra. En (tegar hann var nú búinn
að vera uui hríð hjá dóttur sinni, þá fór hún líka að
vcrða leið á að stjana við hann og' sagöi: »Eg er alt
af með öndina í hálsinum, þegar þú [>arft aö bregða
þér eitthvað út, að þér vilji til eitthvert slysið i
mörgu stigunum hérna; hjá Ellu systur minni eru
engir stigar eða þrep, því að liún býr alveg niður
við jörðu. Gamli maðurinn sagði, að luin hefði rét.t
að mæla, og fór til Ellu dóttnr sinnar. En svo þegar
hann var búinn að vera þar úm tíma, þá var kær-
leikurinn hennar líka á þrotum: hún fékk þá ein-
hvern til að segja föður sínum, að hýbýlin hénnar
væru alt of rakasöm handa manni, sem kveldist af
gigt; en aftur á móti væri rakalaust í hýbýlum syst-
ur sinnar, sem væri kona grafarans, og {»ar væri
honum miklu hollara að vera. Gamla manninum fanst
hún hafa rétt fyrir sér og fór nú til yngstu dóttur
sinnar, grafarakonunnar. En þegar hann var búinn
að vera þar tvo daga, þá sagði sonur hennar við afa
sinn: »Mamma sagði í gær við liana Ellu frænku, að
herbergið, sem hann pabbi grefur úti í kirkjugarðin-
um, væri bezta herbergið handa þér«. Gainla mann-
inum gengu þessi orð svo til hjarta, að liann hneig
meðvitundarlaus útaf stólnum sínum og var þegar
örendur. Og hann var jarðsettur í kirkjugarðinum og