Nýtt kirkjublað - 29.02.1908, Blaðsíða 3

NÝTT KIRKTUBLAÐ.
43
#yí Jiá ekki kirkiu=blað?
Leikmaður, sem lætur sér ant um trúarmál og kristni
landsins, ritar mér á þá leið nú fyrir skömmu:
„Eg les N. Kbl. með ánægju . . . en að fá kaupendur að N.
Kbl. er hægra sagt en gert. Og hvers vegna? Af því að það
heitir kirkju-blað. Unglingar nefna það með vantrúar og fyrir-
litningarbrosi, en vita ekki hvað þeir dæma. Er það sorglegt
tímans tákn. Hvert annað nafn sem blaðið bæri, væri það lesið.
Það er annars voðalegt, að orðið „kirkja“ skuli vekja aðhlátur og
fyrirlitning í huga ungra rnanna."
Nú hristir sá og sá höfuðið. Eg sé í huganum eina 3
eða 4 mikilsvirta vini blaðsins, sem mundu lýsa þetta mestu
öfgar, væru þeir komnir inn í stofuna til mín, og læsu þetta
úr pennanum hjá mér. Það getur nú staðið svo á hjá þeim
í þeirra bygð, og þeim sjálfum kann að vera svo farið, að
þeir verða ekki varir við slikt. En eg væri ekki að taka upp
þessi þungu orð leikmannsins, ef eg hefði ekki orðið var við
þetta hljóð úr ýmsum áttum, bæði nú hin siðustu árin og
eins áður fyrrum. Þetta hefir svo þráfaldlega verið viðkvæðið:
„Þú mátt ekki kenna blaðið við kirkjuna, það eitt er nóg til
þess að svo og svo margir vilja ekki sjá það.“
Það var því ekkert nýstárlegt fyrir mig að lesa þessi orð
leikmannsins, nema vera skyldi það, að hann ber sérstaklega
ungu mennina fyrir þvi. — —
Liðið er liðið, og gengið er gleymt — að mestu. Fár
lætur kirkjuna nú á dögum njóta þess, hvað öll þjóðmenning
vor á henni afarmikið að þakka fyr og siðar. Og fáir eru
þeir í annan stað, sem erfa það við kirkjuna, að hún hefir
einnig á þessu afskekta landi, eins og alstaðar, á liðinni æfi,
hlaðið háan köst illra verka og ódæða — og það auðvitað
oft í nafni Krists, þótt hryggilegt sé að játa.
Hvorugt þetta kenmr til álita nú. Litilsvirðingar-sinnu-
leysið á öllu því, sem við kirkju er kent, á kirkjan íslenzka
alveg við sjálfa sig eins og hún nú stendur og starfar.
Og eðlilega er andlegrar stéttar mönnunum sérstaklega
um kent.