Nýtt kirkjublað - 30.03.1908, Blaðsíða 2

66
NÝTT KIRKJUBLAÐ
Hvenœr á þá að tala ? Hvenær vera svo djarfur að
koma fram með það sannleiksatriði, sem manni er ant um?
Þegar manni finst, að nú megi hann ekki lengur þegja. Þegar
manni fmst, að þetta sannleiksatriði sé orðið svo þroskað í sálu
sinni, að hann geti gjört öðrum mönnum, ekki öllum en svo-
svo mörgum sannleikselskum mönnum ljóst, að þetta sé ekki
úr lausu lofti gripið, heldur hafi sannleikann sjálfan í sér
fólginn. Þegar guð þrýstir, á maðurinn að tala. Og guð
þrýstir með þessu móti, að hann lætur manninn ekki hafa
frið fyrr en hann hefir sagt það, sem honum býr í brjósti.
Það er og verður hvers manns sök að komast að niður-
stöðu um, hve nær hann eigi að bera fram eitthvað, sem i
hjartá hans býr eins og heilagt sannleiksmól Vandinn er
allur i því fólginn, að hugsa um sannleikann framtni fyrir
augliti guðs og raðfæra sig við hann. Páll postuli sagði: I
tíma og ótíma. Sumum finst sannleikurinn ávalt koma á
réttum tíma. Öðrum ávalt, að hann komi i ótíma.
Varasamt er því að vanda um við nokkurn mann út af
þvi, að hann þegir ekki. Látum það vera mál milli guðs og
hans. Það, sem oss kann að sýnast ótími, er ef til vill guðs
tími. Látum oss heldur hugsa um, hvort maðurinn hefir satt
að mæla.
Fr. J. B.
Uppliat' og endir á grein í Breiðabl. des f. á.
#ví fiá ckki kirkju=blað?
------ [Framh.].
Það var lítilsvirðingar sinnuleysið á öllu því, sem við
kirkjuna er kent, sem við vorum að tala um í síðara febrúar-
blaðinu.
Það var vikið að því, hvernig almenningsálitið skelti
skuldinni á oss andlegrar stéttar mennina, eins og eðlilegt er,
og ekki er heldur gert að ástæðulausu.
Til málsbótar andlegrar stéttar mönnum var það fram-
borið, að þeir væru sjálfir engu ómætari menn nú en um
undanfarnar aldir, þó að málefni þeirra væri nú að litlu haft.
Á hitt var ekki vikið, að afturförin er oft fólgin í því