Nýtt kirkjublað - 01.04.1916, Blaðsíða 14

NÝTT KIRKJÚBLAÖ
hólnum, og á litlum pöl er gatan tæp, og beljar Hvítá Jiar
hyldjúp neðan undir snarbrattri brekku. Þar sáu lestamenn
að farið var að hallast á einum hestinum, hlaupa til, en urðu
of seinir, svo ofan féllu klyfjarnar. Aðra klyfina gátu ])eir
höndlað, en hin valt með miklu kasti og þeyttist út í Hvítá.
Gat hafði brotnað á tunnuna og þegar í straumkastið kom,
fóru rjúpurnar að fljóta þar út um og dreifðust þær víðsveg-
ar um strauminn. Bárust sumar að landi, þær tíndu lesta-
menn upp, og voru það 20 rjúpur. Hinum 40 skilaði Hvítá
aldrei aftur, sem var sama talan og Guðmundur myrti á
helgidegi.
Næst er Guðmundur kom að Húsafelli, minti móðir mín
á orðtækið „Illur fengur illa forgengur“. Sagði honum hvað
það sýndi sig berlega, hvaða óblessun fylgdi slíku óhæfuverki,
sem hann hefði unnið. Hét hann þá að gera ekki slíkt oftar,
og efndi vel.
Mér þykir saga ])essi of merkileg, til þess að gleymast,
því hefi eg skráð ha ia hér bókstaflega rétta, en þó það sé
fágætt að sunnudagaafli gangi svo fljótt úr greipum manna,
þá er mín trú að honum fylgi æfinlega óblessun. Enda eg
sögu mína með heilræði móður minnar.
„Skjóttu aldrei fugl á helgum degi, það er svo ljótt og
því fylgir óhamingja“.
Kr. Þ.
Sögumaður er Kristleiíur bóndi Þorsteinsson á Stóra-Kroppi
í Reykholtsdal, Jakobssonar, Snorrasonar, prests á Húsafelli. Móð-
ir Kristleifs var Ingibjörg Jónsdóttir. Hefir blaðið hennar áður
að góðu getið, í greinim i „Um kunnugar slóðir“ (N. Kbl. I, 14).
ivert komast md.
Erindi um
5j|elcn |R|ellcr.
Eftir Harald prófessor Nielsson.
Fyrirlesturinn er 4 arka bók, í smáu broti, og hefir ritstj.
haft hið mesta yndi af að le3a, og ræður íastlega öllum til að
eignast. Flutti „Morgunblaðið“ áður fyr. Isaf. gefur kverið út.