Tímarit iðnaðarmanna - 01.06.1930, Qupperneq 23

T í M A R I T
I Ð N A Ð A R M A N N A
eigenda og Hið íslenska prentarafjelag gengust
fyrir hófi þessu í sameiningu. Var þangað boð-
ið ýmsu stórmenni, svo sem ráðherrum, bisk-
Ilerbert M. Sigrmuidsson.
upum, rilstjórum o. s. frv., alt niður í formann
Iðnaðarmannafjelagsins i Reykjavik. Ræður
voru þar fluttar margar og snjallar. Formað-
ur Prentarafjelagsins, Rjörn Jónsson, setti
samkomuna. Fyrir minni prentlistarinnar tal-
aði Guðbjörn Guðmundsson, minni gestanna
Herbert M. Sigmundsson, minni prentarastjett-
arinnar Hallbjörn Halldórsson. Af gestanna
hálfu fluttu skemtilegastar ræður Knud Zim-
sen borgarstjóri og Guðm. Finnbogason lands-
bókavörður. Annars var þarna jafnframt etið
og drukkið kappsamlega, „því að maturinn er
mannsins megin, segir sá vísi Sírak, og bóf-
lega drukkið vín gleður mannsins hjarta, seg-
ir Jónas ráðherra, og samkvæmisliæfir vilj-
um vjer allir vera“ stóð í veisluskránni. Þess-
um boðum hlýðnuðust bæði veitendur og gest-
ir. Kvæði var þar sungið eftir Þorstein Gísla-
son ritstjóra og skáld, ljett og skemtilegt og
fjell vel við geðblæ þann, sem þarna ríkti. Það
byrjar svo:
Á fyrri tímum fólkið sá
ei frjettablað.
En samt menn skráðu skammir þá
og skýrðu rangt og hlutdrægt frá,
og lugu i gríð hver annan á
samt alt um það,
þvi þjóðin vildi frjettir fá,
en förumannsins tunga þá
var blað.
Og enn er þetta þar:
Og sama virðist ofan á
hjer enn í dag,
því þeir sem vilja frama fá
og fólksins vinna traust, og ná
í æðstu völd, og ætla’ að sjá
um allra hag,
þeir verða að byrja blaðastrit
og bæði á skömmum liafa vit —
og lag.
Þó að aðrar iðngreinir í landi voru séu eldri
en prenthstin má þó segja að prentarastjettin sje
elsta sjálfstæða iðnstjeltin í landinu. Iðngrein-
inni er svo varið að aðrir en iðnlærðir menn
geta ekki starfað að benni, og að það eru alveg
sjerstök og nokkuð dýr tæki, sem til liennar
þurfa. Þessi aðstaða befir líka átt sinn þátt í
því að prentarar hafa jafnan verið sjálfstæðari
en aðrar iðnaðarstjettir, verið beinlínis for-
göngustjett iðnaðarmanna. íslenskir prenlarar
bafa ekki verið eftirbátar starfsbræðra sinna
annarsstaðar í þeim efnum. Þessi mikla og
merkilega minningarveisla sýndi líka að þeir
unna iðn sinni og meta hana. Og enn er það
sönnun liins sama, að þeir liafa lálið semja
Sögu prentlistarinnar á Islandi, verður það mikil
og myndarleg bók og kemur út áður en langt
um líður. Höf. er Klemens Jónsson, „bafði bann
verið bullari í prentsmiðju löngu áður en noklc-
ur ráðlierra fyrirfanst bjerlendis", segir í veislu-
skránni.
Vjer vitum ekki bvernig verður umborfs bjer
hjá oss eftir 400 ár lijer frá. En þess vildi jeg
óska afkomendum vorum að þeir gætu sýnt
jafn-glæsilega iðnaðarstjett samankomna að
jafn-glæsilegu liófi, livorttveggja á mælikvarða
sinnar samtíðar, eins og var á þessu 400 ára
afmæli prenthstarinnar!
Á. A.
Heimilisiðnaðarsýning
fyrir land alt hefur verið opin í Reykjavík
siðan fyrir hátið, og þykir glæsileg víða, en
ekki hefur eina tímaritinu, sem til er hjer á
landi fyrir smáiðnað, Tímariti Iðnaðarmanna,
verið boðið að skoða hana.
Björn Jónsson.
[ 31 ]