Vikublaðið - 03.02.1950, Blaðsíða 14

12
VIKUBLAÐIÐ
Jan Rostrup:
Hvernig konur kyssa
í ýmsum löndum
T Tm kossa hefur margt verið
^ rætt og ritað.
Cyrano de Bergerac spurði
með skjálfandi rödd: „Hvað
er koss? Hvað er koss?“
Sænskur gamanvísna-
söngvari, látinn fyrir all-
mörgum árum, söng oft: „Þar
sem konur eru, þar er kysst.“
Faðir minn kyssti mömmu
á hnakkann, en mamma
kyssti hann á kinnina. Ég tel
þvílíka kossa ekki mikils
virði.
Einu sinni spurði ég átta-
tíu ára gamla konu hvaða álit
hún hefði á kossum.
Hún svaraði: „Kossar, ungi
maður, eru einkamál. Konur
kyssa börn sín á meðan þau
eru lítil, og mann sinn þegar
aðrir eru ekki viðstaddir.
eins gerðir og „Skóli nr. 37“.
Hann heldur því fram, að
ekki þyrfti að auka mjög út-
gjöld til skólanna þó að þeim
væri breytt í þetta horf. Að
minnsta kosti mætti nota
margar hugmyndir og
kennsluaðferðir sem viðhafð-
ar eru í „Skóla nr. 37“ í öðr-
um skólum.
Vér íslendingar ættum að
senda mann til þess að kynn-
ast þessum ágæta skóla fyrir
vandræðabörn. Sú ferð myndi
marg borga sig.
Þannig var þessu háttað á
hinum gömlu, góðu dögum.
En spyrjið dótturdóttir
mína um kossa nútímans.“
Unga stúlkan var tuttugu
og tveggja ára. Ég spurði
hana um kossa. Hún lygndi
augunum og sagði: „Kossar!
Hm. Það er ekki hægt að lýsa
kossum. Þeir eru himneskir.
Við góðan koss gleymist allt
annað. Það færist máttleysi
yfir kyssandi konu.
En það er eins og ég sagði
ekki mögulegt að skýra þetta
mál með orðum. Til þess að
skilja kossa, þurfa menn
sjálfir að kyssa.“
Ég álít, að unga stúlkan
hafi haft rétt að mæla. Hún
virtist kunnug kossum, og
var nýtízku kona í hvívetna.
Um það sannfærðist ég betur
síðar.
Ég spurði aldraðan lækni
um álit hans á kossum. Hann
var þeim mótfallinn. Læknir-
inn kvað kossa hættulega frá
heilsufræðilegu sjónarmiði
séð. Þeim fylgdi smithætta
allmikil að hans dómi.
Það er hægt að rita tölu-
vert um kossa meðal forn-
þjóðanna. Lýsa þar t. d.
hvernig Rómverjar, Grikkir
og Gyðingar kysstu hverjir
aðra í fornöld. En ég álít að
menn vilji fremur fá vitn-
eskju um það, hvernig kossar
kvenna eru nú á dögum í
ýmsum löndum Evrópu.
Fyrir þá, sem mikið ferð-
ast, er gott að vita hverju
þeir mega búast við í þessu
tilliti.
Það er erfitt að lýsa koss-
um kvenna í Ungverjalandi.
Þeir eru ástríðuþrungnir og
innilegir. Ágætir. Ég mæli
með þeim.
ítalska stúlkan kyssir með
mikilli blíðu og hjartnæmi.
Kossar hennar gefa loforð,
og hún svíkur ekki þau lof-
orð.
Hlátrar Parísarstúlknanna
eru töfrandi, en kossar þeirra
yfirborðslegir. Þegar þær eru
kysstar virðast þær hafa hug-
ann við það, að hár þeirra eða
klæðnaður aflagist ekki.
Enskar stúlkur kyssa
virðulega og heimsborgara-
lega.
í Sviss eru kossar kvenna
einkennilegir að því leyti, að
þær hafa ofurlítil, útreiknuð
hlé milli kossanna og athuga
áhrifin.
Kossar stúlknanna í Bay-
ern eru mjög ástríðuþrungnir
og um of, að mínu áliti.
í Wien kyssa stúlkur blíð-
lega. Það lýsir sér menning
og frumleiki í kossum þeirra.
Stúlkurnar í Finnlandi
kyssa vel.
Kossar danskra kvenna
bera keim af alþjóða reynslu.
Norskar stúlkur kyssa blátt
áfram og vel. Kossar þeirra
eru án tepruskapar. í Oslo
eru kossar kvenna stuttir og
ákveðnir.