Vikublaðið - 10.02.1950, Page 21

VIKUBLAÐIÐ
21
Mozart leikur með nefinu
BARNASAGA
TJRENGURINN hafði langa hríð staðið lotn-
ingarfullur í nokkurri fjarlægð frá
grannvöxnum, ungum heldri manni, er sat á
bekk í einum af skemmtigörðum Vínarborgar.
Drengurinn gekk nær og mælti: „Sæll, herra
Mozart.“
Litli, fíni herramaðurinn leit upp, kinkaði
vingjarnlega kolli og sagði: „Góðan daginn,
vinur minn. Þér er þá kunnugt um, hver ég
er.“
„Já,“ mælti drengurinn hrifinn. „Allir
þekkja hið fræga tónskáld okkar, Wolfgang
Amadens Mozart.“
„Hvað er þér á höndum?“ spurði Mozart og
brosti.
„Jú,“ sagði drengurinn. „Erindið var það,
að spyrja yður að því, hvort ég mundi ekki
geta orðið tónskáld. Ég leik vel á hljóðfæri."
Mozart hló og svaraði: „Nei, litli vinur. Ég
álít, að þú getir ekki orðið tónskáld.“
„Hvers vegna ekki?“ spurði drengurinn
vonsvikinn. „Þér voruð miklu yngri en ég,
þegar þér fóruð að semja tónverk.“
„Já,“ sagði Mozart þurrlega. „En ég spurði
engan hvort ég mundi geta það.“ Hann klapp-
aði drengnum á kinnina og sagði hughreyst-
andi: „Þú skalt ekki taka þér það nærri þó að
þú getir ekki orðið tónskáld. Það er oft ekk-
ert gaman að því. Ég sit nú hér og brýt heil-
ann um nýtt tónverk. Það er hálf hlægilegt,
að baka sér þetta erfiði og heilabrot.“
„Hvernig getur þetta verið erfitt og leiðin-
legt?“ spurði drengurinn.
„Ég mun skýra þetta fyrir þér. Ég hef
veðjað við vini mína um það, að ég gæti
samið tónverk, sem engum væri fært að leika
án minnar tilsagnar eða leiðbeiningar. En
það er erfiðara að leysa þetta hlutverk heldur
en ég hafði búizt við. Sjáðu! Hér er lag, sem
ég hef samið, en ég á bágt með að gera það
nægilega erfitt.“ Mozart tók upp nótnablað
og sýndi drengum, en hann aðgætti það gaum-
gæflega.
Mozart mælti: „Þetta lag er erfitt að leika.
Það er áreiðanlegt.“
Drengurinn mælti: „Þér munuð geta leikið
lagið. Mér datt nokkuð skrítið í hug. Þér getið
leikið með nefinu.“
Hann útskýrði þessa hugmynd fyrir tón-
skáldinu, og Mozart rak upp skellihlátur.
Honum þótti þetta svo fyndið.
Hann mælti: „Þú ert ekki heimskur, dreng-
ur minn, þó að þú getir, að líkindum, ekki
orðið tónskáld, er þér innan handar að verða
mikill hljóðfæraleikari, og ég skal hjálpa þér
til þess.“
Mozart spratt á fætur og þeir urðu sam-
ferða um garðinn. Á leiðinni voru þeir niður-
sokknir í samræður.
Daginn eftir hafði Mozart lokið við að
ganga frá tónsmíð þessari, og bauð vinum
sínum að koma og reyna hvort þeir gætu