Vikan - 25.02.1954, Síða 9

GISSUR HJÁLPAR MÁGI SÍNUM.
Rasmina: Bróðir minn er búinn að fá vinnu og Gissur: Nú er tœkifærið til að losna
hann verður að fara snemma á fœtur í fyrramálið. við þetta sníkjudýr, sem lifir á mér. Og
Hann sefur þvi núna. geti ég nokkuð við það ráðið, þá skal
Gissur: Það er merkilegt að hann skuli hafa hann ekki verða of seinn í viwnuna.
vinnu, en ég er ekkert hissa á því þó hann sofi.
Gissur: Það verður að teljast hundnaheppni, ef hann
heyrir í klukkunni í gegnum allar þessar hrotur.
Lögregluþjónarnir: Stanzaðu!
Þjófurinn: Skyldu þeir ná mér?
Lögregluþjónamir: Stanzaðu!
Copr I95Í. Kinc, Fi-.ilures -Synjicalt. Inc.. Wnrkl ,-i);lns rrHrvr-rj.
1. lögregluþjónn: Loksins náðum við þér. Fingra-
langur. Einhver kastaði klukku i þig.
Fingrálangur: Og það var engin smáklukka!
2. lögregluþjónn: Og nú veitir dómarirm þér
annað áfall.
Blaðamaðurinn: Má ég hafa viðtál við harvn?
Ljósmyndarinn: Og ég vildi gjaman fá mynd af honum.
Forstjórinn: Snarræði bróður yðar bjargaði öllu kaupi
starfsfólksins míns. Gjörið svo vel að fá honum þessa pen-
inga sem þakklœtisvott.
Gissur: Hann fór ekki einu sinni
frammúr, en hann vann fyrir meiri
peningum en íiann hefði gert með
vinnu sinni í heilt ár — auk þess er
hann orðinn að hetju.
MEÐ MAIMNSLIF
Á SAMVISKUNNI
Aðalorsakir morða eru afbrýðisemi og ágirnd
UPPSTÖKKIJR eiginmaður, sem var nýkominn
heim úr vinnu, barði konu sina til dauða,
af því hún var sein með matinn. Drukkinn ung-
lingur, sem verið hafði úti að skemmta sér, skaut
móður sína til bana, þegar hún fann að
drykkjuskap hans. Unglingspiltur varð systur
sinni að bana með því að setja eitur í mat fjöl-
skyldunnar, af því faðir hans hafði átalið hann
fyrir leti.
Hér eru þrjú dæmi um manndráp í Banda-
ríkjunum af harla litlu tilefni. l>að hefði vissu-
lega verið hægt að tina til fleiri. í»að vill nefni-
lega svo tU, að Bandarikjamenn virðast eiga
heimsmet í morðum, og þeir eru fyrstir manna
til að kannast við það.
Um það bil 12.000 manneskjur eru myrtar í
Bandaríkjunum árlega. Þegar miðað er við mann-
fjölda, eru morð þar í landi 29 sinnum tíðari
en í Hollandi, 18 sinnum tíðari en í Bretlandi,
6/2 sinnum tíðari en i Kanada og meir en þris-
var sinnum tíðari en á ltaliu, sem þó á „Ev-
rópumetið“.
I»að furðulegasta við skýrslurnar, sem þessar
tölur eru byggðar á, er þó ef til vill það, að
heimiliserjur virðast vera algengasta ástæðan
fyrir manndrápunum. í»etta á jafnt við um allar
þjóðir. Bandarískt liftryggingarfélag, sem rann-
sakaði morð 500 manna, sem tryggðir höfðu verið
hjá því, komst að þeirri niðurstöðu, að þrisvar
sinnum fleiri menn féUu fyrir hendi skyldmenna
sinna heldur en ósvikinna „gangstera“. Afbrýði-
semi var meginorsökin, en næst komu deilur
um peninga og fjármuni. Tryggingafélagið birti
eftirfarandi útdrátt úr niðurstöðmn sinum:
„Þessi rannsókn leiðir fyrst og fremst í ljós, að
nærri öll morð eiga rætur sínar að rekja til
hræðslu, haturs, reiði, afbrýðisemi eða ágirndar.
Og þótt það láti kynlega í eyrum, er sannleik-
urinn sá, að meirihluti allra morða orsakast af
deilum um hreina smámuni."
Skýrslan sýndi, að peningadeilur, sem leiddu
til manndrápa, snerust í nokkrum tilfelliun um
tíu krónur eða minna!
Lewis E. Lawes, sem lengi var fangelsisstjóri
í Sing Sing, komst líka að þeirri niðurstöðu, að
flest morð stöfuðu af hjónadeilum, ofdrykkju
eða ósamkomulagi í peningamálum. Hann sagði,
að „eigfinkonur í ævintýrahug“ og „afvegaleiddir
eiginmenn“ tortímdu árlega fleiri mannslifum en
alUr hinir svokölluðu þjóðfélagsóvinir.
Flest heldur þetta fólk auðvitað, að það hafi
drýgt hinn „fullkomna
glæp.“ En þaö er öðru nær.
Lögreglunni finnst tiltölu-
lega auðvelt að leysa morð-
mál af þessu tagi. Morðing-
inn kemur oftast upp um
sjálfan sig með heimskuleg-
um mistökum, fljótfæmi og
gleymsku.
I»að er ekki langt síðan
kona verksmiðjustjóra eins
í Massachusetts fannst látin
á gólfinu í svefnherbergi
sínu. Skambyssa með tveim-
ur tómum skothylkjum og
fingraförum konunnar lá
skammt frá hægri hendi
hcnnar. Á náttborðinu var
„sjálfsmorðskveðja", stíluð
til mannsins hennar. Lög-
reglunni fannst málið ákaf-
lega augljóst — þar til dag-
inn eftir, er móðir hinnar -----------------------
látnu kom á lögreglustöð-
ina með sögu, sem varpaði á það nýju ljósi.
Hún sagði að dóttir sín hefði heimsótt sig dag-
inn fyrir atburðinn, og hefði hún þá verið i
mjög æstu skapi, eftir að hafa borið það upp
á eiginmanninn, að hann ætti í makki við aðra
konu. Dóttirin tjáði móður sinni, að hún hefði
skilið eftir bréf til mannsins síns, þar sem hún
hótaði að fremja sjálfsmorð. Móðir hennar talaði
um fyrir henni og fékk hana til að fara heim
aftur. Og nú var hún viss um, að tengdasonur-
inn hefði drepið dótturina — og notað fyrr-
greint bréf til þess að leyna glæpnum.
Lögreglan hóf samstundis nýja rannsókn. Ná-
kvæm likskoðim leiddi í Ijós, að önnur kúlan liafði
gengið inn í brjóst konunnar og orsakað mikla
blæðingu, en alls engin blæðing fylgt hinni kúlunni,
sem þó hafði farið gegnum hjartað. Þetta sýndi,
að kúlan hafði hæft hjartað EFTIR AÐ I»AÐ
HÆTTl AÐ SLA. i»ar sem konan gat naum-
ast hafa skotið sig eftir að hjarta hennar stöðv-
aðist, hlaut hún að hafa verið myrt. Fleiri sönn-
unargögnum var fljótlega safnað, og eiginmað-
urinn játaði við nýjar yfirheyrzlur.
Þó að hér liafi verið drepið á það nokkrum
orðum, hvemig eiginmaður fór að því að losa sig
við konu sína,þá er sannlcikurinn sá,að giftu karl-
T>ARÁTTAN gegn sjúkdómunum tekur aldrei enda. Sú
barátta nýtur meðal annars öflugs stuðnings Sam-
einuðu Þjóðanna. Myndin er tekin í lyfjaverksmiðju einni
í Júgóslavíu, sem stækkuð var og endurbætt með fram-
lagi frá S.Þ. Stúlkurnar eru að setja penicillin á glös og
hafa við þá vinnu hendurnar inni í sótthreinsuðum gler-
kassa.
B|
b
es
\
saj
Pábbinn: Það er líklega bezt að ég reyni að gera við slöng-
una, áður en einhver œtlar að nota hana.
Pabbinn: Það er engin ástœða til að kaupa nýja slöngu,
þegar ég get gert við þessa með lími, sem ekki kostar nema
nokkra aura.
Lilli: Ég œtla að láta pábba sjá lwað ég er
góður drengur og þvo bilinn fyrir liann.
Pabbinn: Lilli! Lilli! Hvar ertu, góði?
mennirnir eru oftar fómarlömb en böðlar. Flestir
menn gerast morðingjar tiltöluloga ungir, karl-
menn oftast á aldrinum 25 til 34 ára, konur frá
20 til 24 ára. Þetta er eftir amerískum skýrsl-
um. Tvö af hverjum þremur amerískum morð-
um em framin með byssum, 15 af liundraði
með hnifum eða öðrum bitvopnum. Sveitamenn
nota frekar byssur til morða sinna heldur en
borgarbúar, en borgarbúar gerast aftur á móti
frekar morðingjar heldur en sveitamennimir. Hér
er enn byggt á bandarískum skýrslum, svo að
niðurstöðiir þeirra eiga að sjálfsögðu einungis
við Banilaríkin.
Loks er þess að geta, að Suðrríkjamenn eru
meiri manndráparar en Norðurrikjamenn, og að
þegar talað er um að 12.000 morð séu framin ár-
lega i Bandaríkjunum, er að sjálfsögðu aðeins átt
við þau, sem lögreglan fær til meðferðar. Talan
hlýtur því rafinverulega að vera hærri, því að
gera verður ráð fyrir, að allmargir morðingjar
sleppi. Til dæmis áætlar loinnur dómari í Chi-
cago, að að minnsta kosti 135.000 karlar og kon-
ur Ieiki lausum hala — með mannslif á sam-
vizkunni.
(Endursagt úr Magazine Digest).
8
9