Vikan - 02.06.1960, Síða 34

... um áhrif tækni og vísinda á þitt dagiega líf.
í Ijós mun koma að hvort sem við vökum eða sofum,
sitjum, stöndum eða liggjum, þá erum við háð tækni
og tækjum í ríkum mæli.
Hvort. sem við drögum fisk, hirðum skepnur, ræktum,
færum bækur, seljum vörur, eldum mat eða ræstum, alla
snertir tæknin í starfi og einkalífi.
„TÆKNI fyrir alla“ er eina ritið á íslandi, sem f jallar um
tækni og vísindi á alþýðlegan hátt.
Júni-hefti „TÆKNI fyrir alla“, er nýkomið út, og fæst í
bóka- og blaðasölum.
þú bjargar lííi hans
eða —
Framhald af bls. 11.
staS. Ég mun binda yður hér, svo að ekki sé
hætta á, að þér kallið á lögregluna, fyrr en við
erum komnir langt burtu héðan.
Dr. Hirschfeld stráði penicillin-dufti i sárið
og batt um eins og aðstæður leyfðu. Watson
andaði nú rólegar. Þetta var kraftaverki líkast.
Ef einhver hefði sagt Hirschfeld það áður, að
uppskurður með rakhnif og undir slikum kring-
umstæðum væri mögulegur, hefði hann fullyrt,
að sá hinn sami væri ekki með fullu viti. Samt
hafði hið óhugsanlega gerzt. — þetta hafði
tekizt.
— Þetta er nú ágætt, læknir, sagði Riley. —
Setjizt á stólinn þarna, og látið allar kúnstir
eiga sig. Þér eruð laginn náungi, og ég hef
enga löngun til að drepa yður.
Meðan Hirschfeld, dauðþreyttur og uppgefinn,
hvildi sig, fór Riley að brenna ýmis plögg og
pappirsmiða á arninum, jafnframt þvi sem hann
lét aátthvert dát afan í b.andtnsku, Riley leit
nú að síðustu rannsóknaraugum yfir herbergið.
Allt virtist vera í lagi. En dr. Hirschfeld tók
eftir, að þrjóturinn hafði gleymt nokkrum sam-
anvöðluðum bréfmiðum á gólfinu undir borð-
inu í flýtinum við að komast af stað. Eftir út-
liti herbergisins að dæma höfðu hér verið aðal-
stöðvar þessara glæpamanna þann tima, sem
þeir höfðu dvalizt í Chicago.
— Jæja, læknir! Aftur fyrir bak með hend-
urnar! — Með hröðum handtökum batt Riley
hendur læknisins aftur fyrir stólbakið og fætur
hans við stólfæturna. Hirschfeld var nú svo
rammlega bundinn, að óhugsandi var, að hann
gæti hreyft sig. Svo gekk hann að rúminu, tók
Watson meðvitundarlausan í fangið. Litlu sið-
ar heyrði Hirschfeld þungt fótatak hans fjar-
lægjast i stiganum. Klukkan var þá ellefu. Hann
vissi, að til einskis var að eyða kröftum í að
reyna að losa reipin, sem hann var svo ramm-
lega bundinn með, svo að meðan Riley var að
bera félaga sinn niður, byrjaði læknirinn að
rugga sér á stólnum i átt að glugganum, sem
sneri út að götunni. Fyrir neðan gluggann stóð
svarti bíllinn, sem hann hafði verið sóttur í.
Hann sá, að þetta var tveggja dyra Chevrolet
Bel Air og að annan hjólkoppinn vantaði á
þeirri hlið, sem sneri að húsinu. Hann só Riley
keaaa út mefi Watsoa í fanginu »g m»ð mikl—1
erfiðimunum k»ma konum fjrrir í aftursæti
bifreiðarinnar. Bilhurðinni vaf skellt aftur og
ekið af stað. 1 myrkrinu var ógerlegt að greina
einkennisstafi bifreiðarinnar.
Dr. Hirschfeld ruggaði nú stólnum að dyrun-
um, en þær voru læstar að utanverðu. Honum
tókst að snúa baki i hurðina, og svo barði hann
hnakkanum í hana og hrópaði eins og hann
frekast gat á hjálp. Þessu hélt hann áfram tím-
um saman, án þess að þvi væri nokkur gaumur
gefinn. Að lokum var þó kallað til hans heldur
höstuglega og hann beðinn að láta af óspekt-
um. Dr. Hirschfeld endurtók hróp sín um hjálp,
og maðurinn fyrir utan kom og hristi hurðina
og fann, að hún var læst. Náði hann því næst
I húsvörðinn.
Á lögreglustöðinni skýrði dr. HirschfpþJ frá
því, að hann hefði því miður ekki náð númeri
bilsins, en aftur á móti gat hann lýst afbrota-
mönnunum svo skýrt og nákvæmlega, að innan
nokkurra minútna gat lögreglan lýst eftir þeim
bæði í sjónvarpi og útvarpi. Við dagrenning
svaf Watson værum blundi í aftursæti bifreið-
arinnar, og Riley ók með ofsahraða í átt til
Detroit. Þá náði lögreglan þeim án nokkurs
mótþróa. Riley var örmagna og of þreyttur
eftir næsturaksturinn og liðinn dag til að sjó
gildruna, sem hann ók í, og þegar lögreglan
umkringdi hann, gafst hann samstundis upp.
Watson var fluttur á næsfa spitala, þar sem
skipt var um umbúðir á honum, en uppskurð-
urinn hafði heppnazt svo vel, að jafnvel hinn
dugmikli skurðlæknir á skurðstofunni gat ekk-
ert fundið að rakhnífsuppskurði dr. Hirschfelds.
Dr. Hirschfeld sagði nokkrum mánuðum sið-
ar á fundi í bandaríska læknafélaginu frá
þessum fjarstæðukennda uþpskurði: — Það var
synd, að sú vinna var unnin fyrir gýg, — þyí að
það var unnið fyrir gýg. Watson jafnaði sig al-
gerlega, og næstum ósýnilegt ör var eini vitnis-
burðurinn um liinn fjarstæðukennda uppskurð.
Stuttu síðar voru þeir Riley og Watson dæmdir
til dauða i rafmagnsstólnum fyrir morðið á lög-
regiuþjóninum nóvemberkvöldið 1949. -ár
— Af hverju getur þú ekki verið
eins og aðrir menn og falið þlg ó
bak við dagblað, þegar þú kemar
heim?
Lieidréttins:
Sú prentvllla slæddist inn í 20. tölubbtO Vik-
unnar, í sambandi við verðlaunakeppnin*, »6
tíkallinn var iátinn í umf»r8 19, apríl en akkl
19. mai, eins og ranglega rltaðíst. Eru laaendur
beönir velvirðingar á þoasu.
34