Vikan - 24.11.1960, Blaðsíða 2

KUNNA UNGAR STÚLKUR EKKIAÐ KLÆÐA SIG?
Þær koma í hópum á dansleiki á Hótel Borg í peysu-
gopum og pilsmussum, segir „Ein vandlát“ í bréfi.
Kæra Vika.
Hvað þýðir eiginlega orðiS „geim“?
„Tíneidsér“.
„Game“ er enskt orð og þýðir leikur.
Kæra Vika!
Hvenær eru karlmenn ungir, miðaldra og
^amlir?
KarlmaSur.
Kinverskt máltæki segir: Karlmaður er ung-
ur, þegar kona gerir hann annað hvort ham-
ingjusaman eða óhamingjusaman. Hann er
miðaldra, þegar kona getur einungis gert
hann hamingjusaman, en gamall, þegar hon-
um er sama um konur.
O sole mio
Kæra Vika!
Af þvi ég veit að þú vilt leysa vandræði fólks,
þá datt mér i hug aS leyta til þín. Svo er mál
mcS vexti aS mig langar svo mikiS til aS læra
islenzka textann viS lagiS „Ó sole mio“.
Ég hef hvergi getaS náS i hann svo nú biS
ég þig um aS hjálpa mér og reyna að grafa
uppi þennan langþráSa texta fyrir mig og birta
hann i þinu ágæta blaSi.
MeS fyrirfram þakklæti.
Disa.
Það er nú svo, að þótt fullur vilji sé á því
að leysa hvers manns vandræði, er það ekki
alltaf hægt. Við höfum skotið þessu máli
til ýmissa fróðra manna, en það fer allt á
sömu leið. Niðurstaðan verður sem sé sú,
að enginn frambærilegur texti sé til á ís-
lenzku við þetta lag. — Ef slíkur texti kynni
samt sem áður að leynast einhvers staðar,
• væri Pósturinn ógn þakklátur, ef hann fengi
hann til birtingar.
Kæra Vika.
Geturðu ekki hjálpað mér? Ég er alltaf svo
bullsveittur á höndunum, að það er eins og ég
hafi difið þeim í vatn. Þetta er sérstaldega,
þegar ég er citthvað spenntur (en það er ég
oft). Ó. J.
Þú skalt icjita til húðsjúkdómalæknis, og
hann mun segja þér, hvort þú þarft að leita
til taugalæknis, til þess að fá bót á sjúkdómi
þínum. — Mér þætti það ekki ólíklegt.
Peysugopar og pilsmussur
Kæra Vika.
Nú get ég ekki orða bundizt, heldur sting
niður penna til þess að mótmæla þvi hirðu-
leysi í klæðaburði, sem virðist vera að ryðja
sér til rúms á skemmtistöðum hér í Ruykja-
vik. Ég skrapp á Borgina á laugardaginn, og
þar var alveg fullt af stelpum, sein voru klædd-
ar eins og þær væru að fara í skólann á mánu-
degi, eða jafnvel þaðan af hirðulausari. Allur
fjöldinn af þeim var í einhverjum pcysugopa
og pilsmussu, sem sagt, eins lummulegar og
mögulegt er. Mér finnst þetta hreint óafsakan-
legt, og ekki hvað sízt á laugardagskvöldi, þeg-
ar flestir reyna að skrýðast sinu stífasta pússi.
Er eldci hægt að gera eitthvað til þess að lag-
færa þetta?
Ein vandlát.
Ég er alveg á sama máli. Þróunin virðist
a. m. k. vera sú, að þeim fjölgar stöðugt,
sem fara á fjölsótta skemmtistaði í klæðnaði,
sem í hæsta lagi væri boðlegur heima fyrir
— þegar ekki koma gestir. Til þess að laga
þetta er fátt hægt að gera, meðan strákarnir
sýna stúlkum jafn mikinn áhuga, hvernig
sem þær eru klæddar og láta þær sig engu
skipta, hvort þær koma á skemmtistaðina
í góðum fötum og fínum, eða „peysugopa og
pilsmussu“. Því miður eru af fáar svo skyni
bornar, að þær sjái sjálfar sóma sinn — og
ósóma. Póstinum hefur borizt annað bréf
um svipað efni, sem hér fer á eftir.
BRAUÐ0STUR4S%
Framf ararspor
Kæra Vika.
í sumar vorum við á ferð fyrir austan, nokkr-
ir strákar og nokkrar stelpur í einum stórum
bíl. Við vorum náttúrlega í þægilegum ferða-
fötum, peysum, úlpum og gallabuxum. Svo lang-
aði okkur á ball, og fréttum að það væri ball
á Hvolfsvelli og ætluðum þangað, en þegar
við ætluðum á ballið var okkur sagt að við
fcngjuin ekki að fara inn. Við vorum náttúr-
lega alveg bit og spurðum hvers vegna, að þvi
að við vorum ekkert full eða svoleiðis nema
tveir strákar. „Það er vegna þess, sagði gæinn,
sem var við dyrnar, að þið eruð i vinnufötum.“
Það þýddi ekkert að rífa kjaft, þá komu bara
tvær löggur og gerðu sig stóra. Það er nú svona
og svona, að fá ekki að fara í vinnufötum á
. Framhald á bls. 43.
2 VIKAN