Vikan - 24.11.1960, Blaðsíða 13

þjóSfræði, Eggert Ólafsson, Snorri
Sturluson og goðafræðin og Sjó-
mannasaga. Ekki eru allar jsessar
bækur taldar til merkilegra fræða
og sízt þær, er helzt skyldu. Af
greinum í tímaritum og útvarps-
erindum er heill mýgrútur tilnefnd-
ur í æviágripi Vilhjálms í Kennara-
tali. Munu þau verk hans einnig
vera nokkru fleiri en gagnmerk geti
talizt. í upptalningu nægja þau þó
til þess, ásamt greinargerð um vegs-
auka í félagslífi Reykjavíkur, að
honum er helgað þriðjungi meira
rúm í nefndu heimildarriti kennara
en nokkrum menntafrömuði lands-
ins öðrum. í þýðingum eru til tvö
góð verk eftir Vilhjálm: Vesaling-
arnir eftir Victor Hugo og Glæpur
og refsing eftir Dostojevsky.
ER VILHJÁLMUR fór frá Verzl-
unarskólanum, hafði hann þegar
fyrir nokkru runnið sitt skeið þar
á enda. Brast enda leynd skólaráðs-
manna á þvi, að þeir töldu það mik-
ið happ, að losna skyldi embætti,
sem Vilhjálm fýsti í, þar sem út-
varpsstjórastarfið var.
Spurzt hefur, að starfsmenn út-
varpsins hafi, fremur en hitt, hugs-
að gott til þess að fá Vilhjálm Þ.
Gíslason fyrir húsbónda. Hann
hafði sjálfur unnið fréttamanns-
starf við útvarnið á fyrstu árum
þess, lengi setið í útvarpsráði og
stundum sem formaður ])ess. Reynd-
ist hann þar óáleitinn maður, lag-
inn að halda sönsum i póiitísku
moldviðri, sem jafnan rýluir í því
ráði um menn og málefni útvarps-
ins. Mun það mála sannast, að þá
við bar, nð hann myndaði sér skoð-
un í máli, hafi hún gjarnan veríð
útvarpinu og starfsmönnum þess til
heilla.
Fáir einir af starf^mönnum mnnu
bó hafa vifað annnfi til hins nvja
húsbúnda en landflevffar sösur af
fræð'mannlpgu r'iðtevsi hans, sem
að visn stannar tiðum nærri sjúk-
legri óákveddu.
Alkunn var há saffa eftir einum
af kpnnnrum Vpr^lnnarskólans. sem
staðið hafði Vilh'álm að hvi að
revna að hlaupa upp og niður stiga
samtimis.
Ekkj var VRhláimnr T>. Gielason
fvrr kominn i nvia emhættifi en
hafinn var sá leiðanffur Rikisút-
varnsins, sem enn er ótok'ð og
markast fremnr af transti stiórn-
andans á rekakkeri en seffl os stýri.
f bvrinn mnnn camlir starfsmenn
hafa látið sér ferðina Ivnda off sagt
það hvffginna m^nna þátt að ffá vel
of ffáttir allar. áðnr en hafizt væri
handa. — taiið hað vel, að nýi hns-
bóndinn kvnnti sér gerr ástand
stofnnnarinnar. áður en hann tæki
afdrifarikar ákvarðanir.
Mörff mieseri liðu hó eiai. áður
en ráðlevsi útvarpsstióra tók að
bitna á dngleffum störfum undir-
manna hans. Komu æ til áhta mál,
er engin fencust fvrirmælin um,
hversu leysa skvldi, ellesnr tviræð.
Sum hessara máhi voru aðknllandi
og holdu ekki hið. Voru þá sum
af illri nauðsyn levst án fvrirmæla
útvarpsstióra, önnur samkvæmt ó-
liósum fyrirmæium haus og loks
önnnr, þau er helzt máttu biða, lát-
in óleyst.
„Sá, sem vill ekki segja það, sem hann langar til að segja, þegar hann má segja það. —
íhann má kannski ekki segja það, sem hann langar til að segja, þegar hann vill segja það.“
„AÐ ST.TÓRNA. — ÞAÐ ER AÐ
VETTA VIÐNÁM".
Tóku þá að risa úfarnir, er verk
unnust misjafnlega. en engin stjórn-
Framhald á bls. 34.
VIKAN 13