Vikan - 16.02.1961, Page 33

— Annars held ég að myndin færi betnr á þessum vegg.
fullnægi einhverri hégómagirnd hjá
þessu fólki a8 vita, að bðrnin sjái
eftir því, þegar það fer.
I eldri deildinni léku börnin sér
meira og voru stilltari. Þau sýndu
okkur ýmislegt, sem þau höfðu búi?
til, og voru drjúg yfir því. Það vorf.
dregnar upp möppur með álitlegum
listaverkum, og stúlkurnar eiga litla
vefstóla, sem þær geta ofið í smá-
pjötlu. Þau sýndu okkur líka jóla-
gjafir, sem þau höfðu fengið, og Dag-
björt sagði okkur, að varnarliðið á
Keflavíkurflugvelli kæmi alltaf með
gjafir, sömuleiðis Oddfellow-konur úr
Reykjavík. Loks sendir bærinn jóla-
gjafir, og þessu skipta þær á milli
barnanna þannig, að þau fái sem
jafnast. Einstaka barn fær enga
sendingu og engar heimsóknir held-
ur, en þau eru ekki látin fara i jóla-
köttinn. — Vöggustofan á Hlíðar-
enda við Laugarásveg er fyrsti lið-
urinn í starfseminni, sagði Dagbjört.
Þangað eru tekin kornabörn frá
vandræðaheimilum og höfð þar, unz
þau eru hálfs annars árs. Þá fara
þau að Silungapolli. Eftir að börnin
hafa náð skólaskyldualdri, eru þau
flutt frá Silungapolli að Reykjahlíð
í Mosfellssveit, og þar ljúka þau til-
skildu námi og dveljast þar, unz þau
geta farið að vinna fyrir sér.
Munaðarley sing j ar.
Framhald af bls. 15.
ekki séð fyrir því. Slíkur er réttur
móðurinnar, sagði Dagbjört. öll
yngri börnin eru höfð í sérstakri
deild, og svo stóð á, að þar var hátta-
tími, er við komum. Þar var stórt
baðherbergi, krökkt af litlum kropp-
um og gráturinn og hávaðinn svo að
skar í eyrun. Um nætur er ein af
stúlkunum á vakt og hefur nóg að
gera, sögðu þær.
Við spurðum Dagbjörtu um heim-
sóknir til barnanna, og hún svaraði:
— Það er heimsóknatimi fyrsta
sunnudag i mánuði hverjum, og Það
koma alltaf nokkuð margir. Fráskild-
ir foreldrar koma þá stundum bæði
til að sjá börn sín, en oftast kemur
aðeins annað þeirra. Stundum kemur
líka annað venzlafólk barnanna.
— Eru börnin ekki mjög glöð yfir
þessum heimsóknum?
— Þau eru glöð, meðan á heim-
sókninni stendur, en svo verður grát-
ur og gnístran tanna, þegar fólkið
fer. Mér finnst líka stundum, að fólk
reyni að kveðja börnin þannig, að
þau fari að gráta. Það er eins og það
Plastplötur á:
húsgögn, skólaborð,
eldhúsborð, veitingaborð,
skrifborð, verzlunardiska.
Ákjósanlegar fyrir sjúkrahús, rannsóknar-
stofur og alla þá staði, sem verða að vera
hreinlegir og snyrtilegir.
Forðist ódýrari eftirlíkingar. Látið ekki
bjóða ýðúr annað en FORMICA, þótt
stælingin liti sæmilega út. — Athugið að
nafnið FORMIGA er á hverri plötu.
Umboðsmenn:
G. Þorsteinsson & Johnson hf.
Grjótagötu 7 — Simi 24250.
Afi þessari vitneskju fenginni lögð-
um við lykkju á leið okkar og héld-
um upp að Reykjahlíð. Okkur var
þar tekið með kostum og kynjum
eins og á Silungapolli, en heldur var
þar dauflegra um að litast, því að
þar voru aðeins fimm börn. Þau eru
þó tólf, þegar fullar heimtur eru,
nú stóð svo á, að sjö höfðu fengið
leyfi til að fara í bæinn til ættingja
og kunnugra aðstandenda. Þau fá
það helzt um jólaleytið, sagði for-
stöðukonan. Heimsóknir til þeirra
eru annars mjög fátíðar, sagði hún.
Elzti drengurinn í Reykjahlíð er
tólf ára og búinn að alast upp á
Silungapolli og þar á staðnum. Hann
var mjög glaðlegur og í alla staði
eðlilegur. Hann kvaðst ætla að verða
sjómaður, og okkur var sagt, að það
væri almennast áhugamál allra
þeirra drengja, sem yxu þar úr grasi.
Nokkrir drengir höfðu alizt upp I
Reykjahlíð allt til sextán ára aldurs,
og þeir höfðu farið beint á sjó. Svo
var þar aðeins ein dama og hún held-
ur iítil. Hún ætlaði að verða flug-
freyja. Sex ára gamall drengur, sem
nýlega var komi'nn þangað sökum
skilnaðar foreldranna, var mjög dauf-
ur í dálkinn og innilokaður. Hann
svaraði okkur alls ekki, en tveir
minni drengir voru eðlilegir og fjör-
ugir. Þessi börn sækja barnaskóla
niður að Brúarlandi.
Á báðum þessum stöðum er það
augljóst, að allt er gert fyrir börn-
in, sem í mannlegu valdi stendur
fyrir fámenna starfskrafta. Hins
vegar sýnist það deginum ljósara,
að þvílíkt uppeldi er eins konar verk-
smiðjpvinna og þessi börn koma út
í lífið með annað og ólíkt vegarnesti
en hin, sem alast upp við persónulegt
samband við foreldra og ástríki á
góðu hoimili. Forstöðukonurnar og
starfsstúlkurnar sýna börnunum þá
nærgætni, að unun er á að horfa,
en þær geta ekki gengið þeim í
mæðra stað, og enginn gengur þeim
í föður stað. Þess vegna hlaupa þau
upp um hálsinn á ókunnum mönn-
um, meðan þau hafa ekki enn lært
að draga sig inn í skelina.
AULMANN
já!!! auðvitað
féUk ég
eldavélasamstæðu
Hún er alveg draumur!!!
Og kostaði aðeins
6.690 krónur
Sighvatur Einarsson & Co.
Skipholti 15 Símar: 24133 - 24137
1
vikam 33