Vikan - 11.05.1961, Síða 3

hégómagirnd sína, og iáti sem ekkert sé og
bjóði konu vinar ykkar að koma til ykkar
eins og henni sýnist. Þú getur meira að
segja spurt hana, hvort henni gangi afbrýði-
semi til, en gættu þess bara sjálfur, að verða
ekki afbrýðisamur.
I 1:1'
Hárið síkkar aftur.
Kæra Vika.
Frá þvi að við kynntumst, hefur konan mín
verið með mjög fallegt, sitt hár. Það má
kannske segja, að ég hafi orðið hrifinn af henni,
fyrir þetta siða og mikla hár. En svo um dag-
inn var hún búin að láta klippa það svo að
segja allt af sér, þegar ég kom heim úr vinn-
unni. Ég varð fokvondur. Finnst þér ekki, að
hún hefði minnsta kosti getað ráðgast eitthvað
við mig um þetta'? M. L.
Ég hef oft áður rekið mig á það, að eigin-
menn eru furðu íhaldssamir um útlit konu
sinnar. Ertu nú alveg viss um, að nýja
greiðslan fari henni ekki bara vel? Reyndu
að skoða hana vandlega og án þess að vor-
kenna sjálfum þér fyrir missi síða hársins
hennar, því ef allt um þrýtur, getur stutt
hár síkkað á tiltölulega skömmum tíma.
Ástin er blind.
Góða Vika.
Dóttir mín, sem er nýlega orðin fertug, ætlar
nú að fara að giftast manni, sem er 13 árum
yngri. Hún litur að vísu mjög vel út, og ekki
hvað sízt nú, þegar ástin hefur yngt hana einu
sinni ennþá, en unnusti hennar er ekkert ann-
að en barn. Hún hefur verið gift áður, en það
lijónaband var barnlaust. Ég hef gert allt, sem
í mínu valdi hefur staðið, til þess að reyna
að fá hana til þess að hætta við þetta nýja
hjónaband, reynt að láta hana sjá, hvað það
er hlægilegt, og reynt að láta hana finna, hvað
það er kjánalegt en allt án árangurs. Mér þykir
svo vænt um telpuna, að ég get varla sætt mig
við að sjá hana gera svona kjánaskap. En hvað
get ég gert?
60 ára móðir.
Þú getur ekkert gert, nema það sama og
flestar mæður hafa orðið að gera og koma
til með að gera: Þegja, og reyna að sætta
sig við orðinn hlut.
Hjátrú.
Kæra Vika.
Ég gaf kærastanum mínum mjög fallegan og
dýran vasahníf í afmælisgjöf, en hann stökk
upp á nef sér og varð fokvondur og vildi ekki
taka við honum. Hann sagði, að eggjárn skæri
sundur vináttuna, og það mætti ekki gefa nein-
um eggjárn sem manni væri vel við. Og ég
fer næstum að trúa á það, þótt ég sé ekki hjá-
trúarfull, þvi ég þoli ekki svona framkomu.
Ég hef að vísu áður orðið vör við, að hann
er að drepast úr hjátrú, en ég hef alltaf getað
horft fram hjá því, þangað til núna. Hann er
að drepa mig með þessu. Heldur þú ekki, Vika
mín, að þetta geti orðið erfitt fyrir okkur
síðar meir? Hann fer til dæmis aldrei undir
stiga, passar sig að stiga ekki á hellusamskeyti
á gangstéttunum, og ef svo vill til, að 13 sitji
saman við borð, fer hann undir eins burt. —
Hvað á ég að gera? Gunnur.
Ég skil, að það geti farið í taugarnar á
þér, hvað kærastinn er hjátrúarfullur, en ef
þú ætlar að giftast honum þá verður þú að
hafa það eins og allir aðrir í þeim sporum:
Reyna að sætta þig við gallana og forðast að
reyna að umskapa, sem sjaldan gefst vel.
Frídagaendaleysa.
Pósturinn.
Mig langar til að skrifa ögn um efni, sem
mér hefur lengi verið hugleikið og ég veit, að
margir hafa hugsað um það mál. Ég er einn
af þeim, sem vinn einskonar ákvæðisvinnu, það
er að segja: Ég verð að afkasta nokkurn veginn
ákveðnu verki á mánuði og verð yfirleitt að
halda á spöðunum til þess að það takist. Allan
fyrripart ársins er ég i hálfgerðum vandræðum
út af þessum óskaplegu helgidögum og ég er
satt að segja orðinn svo reiður yfir þeim, að
ég viidi taisvert mikið til vinna, að þeim ósköp-
um yrði aliétt. Eg verð að ieggja niður vinnu
þessa daga, sóitum þess, að aðrir menn, sem
ég þarl að hai'a samstarí við, vinna þá ekki.
Mér fyndist þetta i'yrir sig, ef við Islendingar
værum trúaðir og kirkjuræknir menn. En það
erum við ekki og mér finnst óskapleg hræsni
í því fólgin, að meiripartur þjooarinnar skuii
ieggja niður vinnu á þeirn forsendum, að það
se kirkjuiegur heigidagur. Af hverju sækir þetta
ioik þa ekki kirkju? Eftir þvi, sem mér hefur
skiiizt er hér á isiandi einhver léiegasta kirkju-
sóK.n, sem um getur í nokkru kristnu iandi. Eg
hei' iika sannar fregnir af þvi, að hjá þjóðum,
þar sem kristni er miklu meir i hávegum höl'ö
og það þykir iteiniinis skrýtið að sænja ekki
kirkju a hverjum sunnudegi — já þar haia þeir
iyrir iöngu hætt þeirri vitleysu aö iiggja i ieli
og omennsku a skirdag, föstudaginn iauga, ann-
an i paskum, uppstignignraardag og annan í
hviiasunnu. Ofan a þetta hefur svo hætzt runa
af veraidlegum heigidögum, 1. maí, sumardagur-
inn fyrsti, þjóðhátiðardagurinn, fridagur verzl-
unarmanna, — sem reyndar er orðinn almennur
fridagur. Nú vil ég að þið komið þessu á frain-
íæri fyrir mig og heyra ykkar álit.
Jón Konráðsson.
Ég tek algjörlega undir með Jóni — mér
finnst mál að linni. Raunar hef ég aldrei
talað við nokkurn mann, sem ekki er því
sammála, en svona verður þetta líklega, þar
til blessaðir alþingismennirnir taka sig til
og al'nema eins og helminginn af þessum
frídögum. Þar sem ég er viðlíka kirkjuræk-
inn og flestir íslendingar, þá mundi ég mæla
með því, að hinir veraldlegu helgidagar
fengju að halda sér, — yfirskyn og hræsni
er hvort eð er ekki til neins. Þjóðin yrði ekki
hót kristnari, þótt bætt yrði við hina kirkju-
legu helgidaga. En hér með beinum við þess-
ari þörfu ádrepu til alþingis og skorum á
það að gera eitthvað í málinu.
Meiri aldarspegla.
Kæri póstur.
Meiri aldarspegla, umfram allt meiri aldar-
spegla. Það er nú efni sem segir sex og er
við mitt hæfi. En af hverju hafið þið ekki
einn aldarspegil i hverju blaði. Nóg er af
mmönnum til að skrifa um.
Bósi.
Satt segirðu, Bósi, það er yfrið nóg af
merkum borgurum til að skrifa um. Það
hefur heldur aldrei verið vandamál. En Vik-
an hefur verið vandlát með þessar greinar,
að þær væru þannág stílaðar, að þeir sem
á annað borð hafa yndi af slíku, gætu þar
fundið eitthvað við sitt hæfi. Það eru því
miður ekki mjög margir menn, sem geta
skrifað aldarspegla svo vel sé og hitt er stað-
reynd, að þessir fáu menn, sem hafa gert það
og geta það, — þeir virðast hafa nóg við sinn
tíma að gera og eru ekki sérstaklega afkasta-
samir við svona aukastörf. En hvað um það:
Vikan heldur áfram með aldarspeglana, með-
an einhver fæst til að stinga niður penna.
Hvernig eru páskarnir reiknaðir út?
Póstur góður.
Það var um siðustu páska, að við vorum að
spekúlera í þvi, hvernig á þvi stæði, að pásk-
arnir væru stundum i marz og stundum siðast
í apríl. Hvernig er það ákveðið, hvenær pásk-
arnir eiga að vera?
Óli og Steini.
Það er ekki nein tilviljun, að páskarnir geta
færzt til um heilan mánuð. Þeir eru fyrsta
sunnudag eftir fyrstu tunglfyllingu eftir vor-
jafndægur. 23 marz. Scgjum svo, að það yrði
tunglfylling daginn eftir og sunnudagur þar
á eftir þá gætu páskarnir orðið 24. marz.
Svo gæti hafa orðið tunglfylling daginn fyrir
jaíndægrið og þá drægjust páskarnir í fjórar
vikur og síðan tii næsta sunnudags. Þá væri
komiS langt fram í apríl.
sypflhöldir
ASalumboð:
K. Þorsteinsson
i(o.
Tryggvagötu 10
Reykjavík.
vikakí 3