Vísir - 25.09.1947, Blaðsíða 4

4
V í S I R
Finimiudaginn 25. sepiember 1947
JSess irstitiíiBi, *>/<
Bamiuríkjaforsetu.
Bess Truman er ættuð frá
Missourifylki, frá stað sem
heitir Independence, en það
þýðir „sjálfstæði“.
Það er nij ög táknrænt, því
að einmitt með þessu orði
mætti einkenna frú Bess
Truman. Göngulag liennar
og limaburður bera þessu
vitni. Hún tekur fast í liönd
Hið sama á sér stað, þegar þar sem liún var ekki viss
Truman og Bess koma heimj um það, að hann þekkti hver
til Independence. Forsetinn sessunautur lians var.
slendur á tröppunum og
ræðir við fólkið, en frú Tru- Árrisul hjón.
man gengur rakleiðis inn i
húsið.
Bess fer snemma á fætur,
eins og maður liennaf.
Klukkan átta borðar hún
YNGSTI HLJÓMSVEITAR-
STJÓRIÓ HEIMSINS/
Efur Anitu Scozzaro
fréttaritara United Press.
Pierino Gamba, niu ára
gamall snáði, stendur á
hljómsveitarstjórapalli, sem
1 Independence búa báðir
bræður Bess, og eiga heima morgunverð. Að honum
í næstu husum við hús for-jloknum ræðir hún við vfir-
þess, er hún heilsar með j setahjónanna. Bæði Frank bryta forsetabústaðar, frú
liandabandi, og málrómur'og George Wallace — Bess1 Henriettu Nesbitt, um mat-
hennar lýsir vcl skapgerðjer fædd Wallace — nota argerð dagsins. Hún eyðir
hennar. Það andar sjálfstæði sömu bílageymslu og Tru- löngum tíma fvrri hluta
frá rödd hennar ag persónu. jmans-fjölskyldan. Eina mág- dagsins, til þess að lesa bréf.
Það cr ómögnlegt fyrir kona Bess er dóttir útgef-.flún svarar sjálf bréfum frá
Bess Truman að vcra ann-janda blaðeins The Inðepen-1 gömlum vinnm. ónn'ur bréf
að en það, sem liún er. Henni j dence Examiner. í þessu lætur hún ungfrú Reathcl
væri ekki hægt að stæla blaði er mjög vinsæll dálk- Odum vélrita eftir fyrirsögn.
nokkra aðra forsetafrú, cr ur, sem útgefandinn sjálfur Frú Truman borðar oftagt
búið hefir í Hvíta húsinu. rilar undir nafninu Salomon liádeeisverð með manni sín-
A meðan Fclix Gouin var hinn vitri. | um.
forseti Frakklands, kom Þegar eftir að Trumans- Á kvöldin ritar hún aftur
kona hans, madame Laure hjónin eru komin „heim“, bréf, því fyrri hluta dagsins
Gouin til Wasliington og bjó birtist í bláðinu áminning getUr hún venjulega ekki
nokkra daga í Hvíla liúsinu til íbúa staðarins um það, lokið þessum skriftum. Ilún
hjó Bess Truman, WaShing- j að ónáða ekki forsétafjöl-.les gjai;nan spánskar bæk-
tonbúar urðu naumast. varir. skylduna að óþörfu. Og ur> cg oft þaí'f hún að
viðheimsóku hinnar frönsku þessu er Iilýtí. j tala í símann. Henni þykir
forsetafrúar, Ilefði mrs.
Roosevell verið gestgjafinn,
Ef einhvr aðkomumaður gaman að fá gamla vini i
. spyr hæjai'búa hvar Truman heimsókn, cða fara út og
mundi hún hafa séð um, að^búi, segist liánn ckki hafa ganga i fvlgd með vinum
hlaðamenn næðu tali áf frú hugriiynd um það. Auðvitað C)g kunningjum.
Gouin, éinkum kvenþjóðin. Yeit hvert mannsbarn á
Og þá fyrst og fremst í til- staðrium livar Bcss og Tru- Tónlistarvinir.
fni þess, að l'ranskar konur
feri'gu kosnirigarrétt.
Frá Roosevell • •
og blaðamennirnir.
man eiga heima.
Forsetafjölskyldan borð-
ar miðdegisvefð klnkkan 7.
Aðeins kölluð fíess. j Og þessi miðdegisverðartími
Allir í Independence kálla Cr algengur i Wasliington.
frú Truman bara Bess. Og Hefir Bess köriiið þessum sið
Þau „tólf ár, sem frú enginn virðist lita á, hana Fjölskyldan er elsk að tón-
Roosevelt var húsmóðir í sem tignustu konu Banda- list, og fer öft áð lolcnum
Hvita hú.sinu, lét liún aldrei ríkjanna. miðdegisverði á hljómleika,
undir líöfuð leggjast að gcfa Er frú Truman æ'tlar heim | d. í Constitution Hall. Er
blaðamönnum tækifæri lil iil Independence, íætur Ivún sörighöíl þessi ék'ki langt frá
þess að fá fréttir hjá merk- Roger Sermon vita. Iiánn er forsetabústaðnum. í lnisi
ijm gestum, er þangað komu.1 „borgárstjóri“ staðarins. þessu liefir fjölskyldan á-
Má þar til nefna Vilhelmínu Hann sér um útvegun alls, kvéðin sæti.
Hollandsdrotlingu, stórher- sem Bess þarfnast, ög læt-j Svcfnherbergi frú Tru-
togafrúna af Luxemburg, ur flytja það heim áð hús- móns er í suðvesturhorni
ensku konungshjóniri o. fl., inu, svo það sé tii, er hjónin Iivita hússins, á, annari hæð.
o. fI. En það cr satt, scm eða hún kemur. Er það útbiiið eítir hennar
yfirhirðsiðameistarinn Ike Bess lifir lifinu þarna á fyrirsögn. Litur veggjanna
Iloovcr hefir sagt, — en sama hált og hún gcrði áð- 0r lavendélgrár, með blóm-
íiann hefir búið í Ilvita hús- ur en liún varð forsetafrú. skrauti ámáluðu. Þar eru
inu um fjörutíu ára skeið, — Húnfer til sömu liárgí’eiðs'liY-1 inyndir af mauni herirrar og
að cngin tvenn forsetahjón konunnar, sækir sörirukirkj-1 dóttur.
hagi sér eins, jafnvel þó að una o. s. frv. Er hún ekur p|,p Trumán lætur blaða-
þau séu úr sama stjórnmála-' til Kansas City, veknr það monnum fréttir í té á fjórt-
m daga fresli. En um þetta
flokki. I enga athygli.
Frú Trumnn áleit t. d., að Ibúarnir í Independcncc 1 sjá ritararnir frú Helm og
sér hæri ekki skýhla til að eru ekki orðvarari en geng- ungfrú Odum.
mæta, i lilefni ]iess, að ur og gerist. En þó sagði einn j Á þessum „ráðstefnum“ i
minnzt var dánardagsRoosc- þeirra fyrir skönunu síðan: j,ræna herberginu, fá blaða-
velts forseta. 'En Truman „Það er erfitt að segja nokkr- menn fráságnir ura ýmislegt
mælli og gekk við hlið frú ar sögur um Bess“. varðandi þær mæðgurnar
1 sérstaldega er byggður fyrir
hann og stjórnar symfóníu-1
hljómsveit, en hann vildi
' miklu heldur standa á jafn-
sléttu og stást við jafnaldra
sína í nágrenninu.
! Pierino er ekki full fjögur
fet á hæð. Magur tíkami
hans ber öll merki fæðu-
skorts stríðstímans, en for- j
eldrar hans segja að hann
| hafi gaman af að slást við
jafnaldrana og skrópa úr
kcnnslustundum í hljóm-
fræði.
! Að segja að Pierino sé
1 snillingur er ef til vill nokk-
uð djúpt í áirina tekið — en
' ekki um of. Ilann kann að
1 stjórna 21 erfiðu tónverki,
stjórnar hljómsvcit og lcik-'
• ur í kvikmynd, og er samn-1
ingsbundinn við miltigöngn- ^
mann í New York um hljóm- j
listarferð um Norður- og j
Suður-Ameríku og Evrópu.
I einkaviðtali við Píus
páfa XII. fyrir skömmu, var
i Pierino beðinn um að bera
fram eina ósk. „Vill yðar
heilagleiki koma á næstu
htjómleika rnína?" .spurði
hann. Það vár erfilt fijrir
páfann, sem aðeins yfirgef-
I ur Vatícanið einu sinni á j
átri, að verða við þessari bón.
i Páfinn skýrði hontun frá
því brosandi, að síikt væri
ömögulegt vegna hinna
mörgu skyldustarfa, er hann'
j þyrfti að gegna. En þegar,
i brosið á aiulliti Pierino j
hvarf, hugsdði þáfinn sig um
aftur. Hdnn sagðist skýídi
rcyna að vera viðstaddur —
ef hann gæti.
i Pierino hefir aðeins feng-
ið ádta kennslutíma í tónlist.
Þann fyrsta fckk hann árið
lO'tö og var það fáðir hans,
' sem átii frumkvæðið dð því,
cn hann er „amatör“ fiðlú-
leikari. Þegar kennstutím-
arnir urðu að hætta vegna
sprengjuátrása bandamanna
á Róm og nágrenni hennar,
byrjaði faðir Pierino að
kenna hönum htjómfræði.
Framfarirnar voru stór-
stígar. Skiiningur Pierino ái
hinum margbrotnustu tón-
verkum var einstæður. Hann
þurfti ekki að nema.
Þann 31. marz s.t. stjórn-
aði Pierino 110 manna hljóm-
sveit í Konunglegu óperunni.
Gagnrýnendurnir vorn agn-
dofa. „Það er enginn vafi, að
hér er um að ræða miklar
gáfur,“ sagði einn þeirra.
,,Undraverður skilningur og
minni á hinum margbrotn-
ustu tónverkum,“ sagði ann-
ar.
Scalerafélagi'ð var himin-
lifandi. Það hafði lagt til
hljómsvcitina. Það bauð Pi-
erino hljómsveitarstjóra-
hlutverk í kvikmyndinni
„Fyrsta symfónían“.
16. júní stjórnaði Pierino
aftur hljómsveit í Konung-
legu óperunni. Að þessu
sinni stóð hann fyrir fram-
an reglulega 100-manna
symfóniuldjómsveit — og
var jafnvel betri. ítalir, sem
unna hljómlist manáa mest,
hrópuðu ákaft af hrifningu.
Hann stjórnaði hljómsveit-
inni gegnum forleikinn að
„Valdi örlaganna“ og 1. sym-
fóniu fíeethovens með háir-
vissu eyra og af öryggi full-
þroska meistara. Að þessu
sinni notuðu gagnrýnend-
urnir orðið „undrabarn“ og
sögðu að smekkur hans væri
„frábær".
Nú vinnur Piernio að því
að auka lagaforða sinn. Lög-
in, sem hann leikur á hljóm-
listarferð sinni erlendis.haf a
ekki enn verið ákveðin, en
þeir, sem hlýða ái hljómleika
lmns, munu áin efa heyra
Wagner, Verdí, Bizel og
fíeethoven stjórnað eftir
minni af feimnum dreng-
snáða, sem vildi miklu held-
ur vera að leika sér í skolla-
leik með jafnöldrum sínum.

®ia©
Ro. isvelts áð .gröfinni.
'A f þaklíaði
heiðúrssæti.
ar Eisenhover kom til, Mary Margaret.
Það er afargöít samkomu- p,ess og Margarel. Ritararnir
lag í þessari fjölskyldu. bor- svava ákveðnum spurning-
seíahjóniiyeigá cina dótlur, jnm fundum þessum. En
sem kunnugt er. Ileitir hún jiau svör hefir frú Truman
Peg
Kansas Ciíy■ e'ftir stríðið, og
var við hersýningu, afþakk-
aði frú Triiman hciðurssæti
það, er henni liafði verið
ictlað, og sat móðir Trumans
j því.
Bess Truman sagði i tilefni
þessa: „Þetta er dagur Eis-
í sariiið að mestu. Svör herin-
Fólkið segir: „Truman ar cru stutt. Einu sirini hljóð-
gerir al.lt fyrir Bess“. En hið! aði ein spurningin uni það,
sama mælti einnig segja um livernig hátiðahöldum yrði
frima gagnvart manni henn- j varið í Hvíta húsinu, í sam-
ar.-Til dæriiis um hugsunar- | bandi við próf urigfrú Tru-
selni hennar má geta þess, mans við liáskólann, er hún
að eitt sinri, e'r Trumari sat; gekk í. Svár: „Engar álcvarð-
til borðs, var-dr. Liese Mé’it-
eníiovers Iiershöfðingja, ogjner, atomvísindakona, við
eg vil engan heiður tileinka lílið hans. Bess sendi honum
jncr í þessu sambaridi.“ þá miða méð nafni hennar,
anir hafa vcrið teferiar þessu
viðvíkjandi.“
Onnur spurning var svo
hljóðandi: „Hvernig ætlar
frú Truman ao verja sumr-
inu, og hvað ætlar ungfrú
Margaret að gera?“ Svar:
„Frú Truman mun dvelja i
Hvíta liúsinu mestan liluta
sumarsins. Margaret ætlar að
fara heim og búa hjá föður-
sj'stur sinni.“
Meðlimirnir í Bridgeklúbb
þéim, sem Bess er fé'l'agi í,
álíla, að henni líði vel í
Hvita húsinu. En þ'ó cr það
álit flestra, að Iiún kunni enn
betur við sig í Indepehderice,
og þar mundi hún hafa vilj-
að vera. Þó cr sá grunur að
verða útbreiddari en áður
var, bæði í Washington og
lndependence. að frú Tru-
mari géðjist betur að því að
; vera forsetafrú en hún læt-
ur í veðri vaka.
j Flugfélag íslands hættir
áætlunarferðiím sínum með
'pkozku leiguflugvélunum til
; Prestwick um mánaðamót-
i in vegna gjaldeyrisvanclræð-
• cinna.
I I sumar hafa farþegar
(verið márgir með Liberator-
leiguflugvélunum, en eftir-
íspurnin hefir heldur farið
fminnkandi undanfarið. Má
íog vera að ekki fáist gjald-
'cyrir til ]iess að greiða leig-
tiiia á flugvélunum. Hins
'yégar íriun Flugfélagið hafa
fáform á prjónunum um að
[ útvega sér flngvél til milli-
i landaflugs, en það mál er
(enn ekki komið á þann rek-
I spöl, að rinnt sé að greina
! nánar frá þvi að sinni. A