Vikan - 01.10.1964, Blaðsíða 10

RICHARD BURTON. Fjölbreyttur persó.nuleiki,
skemmtilegur sögumaður: „Mannkynið skiptist í tvo
flokka — þá sem drekka, og l>á sem ckki drekka.
LIZ TAYLOR. Ætíð í fylgd með Burton, leggur síð-
ustu hönd á hárgreiðslu hans fyrir hverja „senu“ og
gerir ekki p.ðeins hárgreiðslumeistaranum gramt í
geöi.
ÚR DAGBÓK THELDU VICTOR
SÍÐARI HLUTI
Mismaloya, 23. októbcr. ÞaS hefilr gengið á
ýmsu í dag. í einu atriSinu gerSist þaS, aS
Ava kemur aS þeim, Burton og Deborah,
þegar verst gegnir, snýr sér heldur styggi-
lega aS .Burton og segir honum umbúSalaust
aS fara til fjandans. Á meSan á þessu stóS,
var hinn frægi blaSaljósmyndari, Ojan Mili,
stöSugt aS taka inyndir af þeim Övu og
Burton. Ava var ósköp þolinmóS lengi vel,
en þar kom aS henni fannst þetta trufla sig
viS leikinn og kvaS nóg komiS. Þegar ljós-
DEBORAH: Ég dái þig. — Ég er svo
hamingjusöm yfir að vera hér, ég held
að þessi kvikmynd verði mjög vinsæl,
Richard.
AVA: . .. það finnst enginn þér líkur.
En hvort ert þú meira töfrandi á tjald-
inu eða í einkalífinu?
myndarinn lét sér samt ekki
segjast, missti hún allt taumhald
á sér og rak linéS í kviS honum
og leyfSi ekki af. Þegar hann
loks náSi andanum, tölti hann
þangaS, sem Jolin Huston stóS.
„Mér var gert boS um aS koma
liingaS. Fái ég ekki aS taka ljós-
myndlr i friSi, fer ég heim.“
ÞaS skipti enginn sér af honum.
Og daginn eftir fór hánn heim.
Þá gerSist þaS, aS vinstúlka
Skips, Júlía Payne, sem loks er
komin hingaS, fékk svo heiftar-
legar innantökur — sem viS
þjáumst raunar öll af aS meira
eSa minna leyti, — aS senda
varS hana til læknis í Vallarta.
Elizabetli var viSstödd kvik-
myndunina, klædd örmjórri,
bhinduskreyttri bikiniskýlu
einni saman og ekki meS nein
brjóstahöld, svo aS sást til lilit-
ar hve íturvaxin hún er ofan
mittis. Hún har einnig gullhring,
afarmikinn og alsettan perlum,
demöntum og roSasteinum. KvaS
hún Indónesíukonung hafa gefiS
sér baug þennan. Richard sagSi:
„Enn reynir hún aS koma mér
til.“ Spá min: ÞaS endar meS
því aS hann kvænist henni.
Mismaloya, 25. október. ÞaS hefur dregiS til
muna úr hitanum og rakanum, og nii erum
viS um þaS bil hálfnuS meS kvikmyndatök-
una eftir handritinu. Ekkert hefur samt veriS
aS henni unniS í dag, því aS hinn raunverulegi
höfundur kvikmyndahandritsins, Anthony
Veiller, er hingaS kominn, og þeir eru aS gera
einhverjar breytingar á því enn, hann og Tenn-
essee. Freddie piltunginn, vinur Tennessee,
eigrar um og hefur ekkert fyrir stafni á meS-
an Tennessee situr viS skriftirnar, og ég hef
ekkert fyrir stafni og hiS þess aS til minna
kasta komi aS vélrita breytingarnar. LátiS er
í veSri vaka, aS maSur Debóruh sitji líka viS
skriftir, sagt er aS hann sé aS Ijúka viS nýja
skáldsögu, en ég lit aldrei svo upp aS ég sjái
hann ekki á hlaupum niSur í flæSarmáliS meS
brimsleSa undir liendinni, veifandi og kall-
andi, aS hann ætli á barrakúdu-veiSar.
Mismaloya, 26. október. Kvikmyndatakan gekk
vel i dag, fimm blaSsiSur — meS Övu, Burton
og Grayson Hall. Venjulega komumst viS ekki
yfir nema þrjár eSa fjórar. Ava rakar Burton,
þar sem liann liggur i hengirekkju. Á meSan
á því stendur, segir Burton: „Ég er aS hugsa
um aS slíta símann úr sambandi. ...“ Og Övu
er ætlaS aS svara: „Þá skaltu eiga mig á fæti,
fjandinn hafi þaS....“ En Ava breytti setn-
ingunni: „Þá skaltu eiga mig á fæti, fjandinn
þinn“. VarS aí' þessu mikill hlátur.
Um morgunverSarleytiS bar þau aS, Mike
Wilding, Liz og Lizu. Wilding bar matarkörfu
stóra og var í henni morgunverSur Burtons.
Mismaloya, 26. október. Richard Burton datt
af stól, þar sem hann liafSi fengiS sér sæti í
svipinn, og marSi sig illa ú mjöSmum og lær-
um. Læknirinn reyndi aS lina sársauka hans,
en svo hittist á, aS næst átti aS taka atriSiS,
]iar sem Burton ber Sue Lyon út úr svefnher-
bergi sínu. AtriSiS var tekiS upp hvaS eftir
annaS í víst tíu mínútur, og alltaf hafSi Sue
lag á aS reka fótinn þar í hann, sem hann var
aumastur eftir byltuna. „Þú leikur sannarlega
kerfisbundiS,“ varS Burton loks aS orSi.
„Stanislavsky mundi vera stoltur af því hve
miklar þjáningar þú leggur á mig.“
Einhver hefur komiS af staS þeim orSrómi,
aS Ava Gardner hyggist taka saman viS Emilio
Fernandez. Þetta hefur meira aS segja komizt
sína boSIeiS til blaSamannanna. John Huston
spurSi Skip Ward, sem mjög hefur haldiS sér
aS Övu, livort hann sé heldur aS fiska eftir
því aS verSa eiginmaSur eSa líkmaSur.
Heimskulegri eSa fráleitari orSróm hef ég ekki
heyrt hérna, og hefur þó margt veriS masaS.
AS því er ég bezt veit, getur Ava alls ekki þol-
aS hann.
Mismaloya, 4. nóvember. Á milli þess sem unn-
iS var aS kvikmyndatökunni í dag, var mikiS
rætt um nýjustu slúSursögurnar af Budd Schul-
berg, sem oft kemur frá Puerto Vallarta í heim-
sókn til okkar. Hann átti ekki upp á pallborS-
iS hjá okkur í dag. Sagt var aS komiS hefSi til
rifrildis milli hans og eiginkonunnar og væru
þau nú skilin. Þú taldi Liz sig eiga honum grátt
aS gjalda; hann hafSi einhverntíma sagt viS
hana eitthvaS, sem henni mislílcaSi. Sama var
aS segja um Ray Stark, hann þóttist líka þurfa
aS taka hann til bæna. Ava ein hélt uppi vörn-
um fyrir hann, en lnin komst ekki upp fyrir
moSreyk.
Mismaloya, 5. nóvember. Liza var hjá okkur
í dag. Hún settist á hné Burtons og kyssti hann
og kallaSi hann pabba. Hann sag'öi: „Þú mátt
aldrei kalla mig pabba aftur. Ég er ekki pabbi
þinn. Michael Todd var pabbi þinn, og hann
var dásamlegur maSur, og þvi máttu aldrei
gleyma.“
jq _ VIKAN 40. tbi.
Huston leikstjóri slappar af, meðan
á myndatöku stendur.
Deborah Kerr kom flugleiSis
hingaS frá Los Angeles, en þang-
aS hafSi hún skroppiS til aS
máta sloppa, sem hún á aS klæS-
ast i kvikmyndinni. Þessa stund-
ina er veriS aS kvikmynda at-
riSi meS henni og Burton; hún
hjálpar honum aS ná glerbroti
úr fæti hans og reynir aS fá
hann til aS setja aftur á sig háls-
lin þaS, sem prestar nota. Og
hún er dásamleg, eins og fyrr.
Hún er svo þolinmóS. Þó munaSi
einu sinni minnstu, aS hún
missti þolinmæSina. Huston
breytti án afláts smá leikatriSi
lijá henni, unz hún mælti:
„Hvernig væri aS láta mig
bera fullt vatnsglas á nefbrodd-
inum?“
SUE; Þú crt að vísu á toppnum, en ... Ég hef
að vísu heyrt mikið um Richard Burton og séð
hann leika í ýmsum kvikmyndum, en þegar ég
sé hann í eigin persónu, þá gæti hann vel verið
pahhi minn.
MaSurinn liennar kom til okk-
ar í dag meSan á kvikmyndun-
inni stóS, og hafSi meSferSis
matarbita i körfu handa henni.
ÞaS hefSi mátt halda aS karf-
an væri full af demöntum Dg
djásnum, svo innilega þakkaSi
hún honum hugulsemina.
Þegar Deborah er ekki frammi
fyrir kvikmyndatökuvélinni,
prjónar hún peysur handa dætr-
um sínum þrem, Melanie, Francescu og
Jane, eSa skrifar þeim bréf.
Ég átti hryllilega nótt. Köngullær skriSu
i hárinu á mér, ég þjáSist af krampa og niS-
urgangi. Og allt leggur maSur þetta á sig
fyrir 100 dollara á viku.
Mismaloya, 8. nóvember. Enn flykltjast hing-
aS blaSasnápar hvaSanæva. Nú forSast Ava
þá meir en nokkru sinni fyrr, vegna orð-
rómsins um væntanlegt hjónaband hennar
og Fernandez. Venjulega segir hún frétta-
mönnunum þaS meS krassandi orSalagi,
aS hún vilji ekkert viS þá tala. Hún gætir
þess vandlega, aS láta þjónustustúlkuna
aldrei víkja fet frá sér, þær sitja saman og
drekka viS barinn á kvöldin. En þetta frum-
stæSa lif hérna virSist eiga prýSisvel viS
hana. Hún lítur mun betur út, en þegar hún
kom. Hún segist aldrei hafa leikiS í kvik-
mynd, sem hún hefSi haft jafnmikla ánægju
af. Ég held næstum því, aS Burton hafi þau
áhrif á hana, aS hún fari fram úr sjálfri
sér. Forvitnilegt hvaS kynni aS gerast, væri
Liz ekki stöSugt á verSi. En þaS er hún.
Mismaloya, 10. nóvember. Svo er guSi og
biluSum rafvaka fyrir aS þakka, aS viS höf-
um ekkert fyrir stafni i dag. Annars höfum
viS unniS í sex daga vikunnar aS undan-
förnu. Starfsmenn okkar komu inn i húsiS,
þar sem ég bý og komust aS raun um, aS
þar var allt uppfullt af maurum. VarS aS
fara út á meSan þeir úSuSu allt þar inni.
Ég baS þá aS úSa mig líka, hvaS þeir gerSu.
Mismaloya, Í4. nóvember. Barnaby Conrad,
sem venjulega skrifar eingöngu um nautaat,
var viSstaddur kvikmyndatökuna í dag og
IjósmyndaSi Övu Gardner, Burton, Debóruh
og allt sem nöfnum tjáir aS nefna. Ég geri
rúS fyrir aS hann ætli aS pranga þessum
Ijósmyndum inn á þá hjá blöSum og tímarit-
um. Þá er og staddur hérna náungi, sem er
aS skrifa grein fyrir „The New Yorker“. Og
þaS lítur út fyrir aS sérhver starfsmann-
anna og leikaranna, sé einnig önnum kafinn
viS aS skrifa greinar eSa dagbækur í sam-
bandi viS þessa kvikmyndatöku. Jafnvel
Skip Ward situr eins og dæmdur og hlustar
ú, þegar blaSamennirnir tala viS hina leik-
arana. Þá eru einhverjir i hópnum, sem hafa
þaS helzt fyrir stafni aS sjá blöSunum fyrir
allskonar Gróusögum af þvi, sem hérna ger-
ist, þó aS sumt hafi kannske viS nokkur
rök aS styðjast.
Elizabeth fór á fiskveiSar meS Viertel í
dag, i þakklætisskyni fyrir þaS, aS hann lét
henni i té uppskrift að spaghettiídýfu!
Mismaloya, 15. nóvember. Matstofan, sem
kvikmyndafélagið lét húsasmiði okkar reisa,
og búin er öllum nýtízku þægindum og eink-
ar rúmgóS, kostar þaS yfir 2000 dollara á
viku, einungis byggingarframkvæmdirnar,
auk þess er svo fæðið handa 130 manns,
leikurum og starfsliði, og loks allir gest-
irnir — blaðamenn og blaðakonur og fólk
í öðrum erindum.
Burton átti í sennu við aSstoðarmann
Huston, Tom Shaw, sem er prýðisnáungi,
þó aS hann sé kannski dálitið hranalegur.
Þau Burton og Liz höfðu setið að drykkju
við barinn, ásamt tveim öðrum. Þegar lok-
iS var morgunverði, kallaði Tom á Burton
til kvikmyndatöku — atriðið, þar sem De-
borah læzt teikna myndina af Burton. Hann
maldaði i móinn, kvaðst ekki hafa snætt
morgunverð enn. Tom sagði aS sér stæði
fjandann á sama hvort hann væri búinn
að snæSa morgunverð eða ekki,
hann skyldi hafa sig aS vinn-
unni. Burton „hlýddi“, en þó
ekki þegjandi. Eftir á báðu þeir
hvor annan afsökunar. ÞaS er
eiginlega furSulegt, að skapiS
skuli ekki hlaupa með menn i
gönur oftar en raun ber vitni,
þegar öll magaveikin, skordýra-
plágan og óhreinindin eru tek-
in með í reikninginn. Huston
gerir sér fyllilega ljóst hve vand-
farið er að þessu fólki, og ég
hygg að hann verði oft að taka á
öllu sem hann á til, við að hafa
taumhald á sínu eigin skapi og
meShöndla leikendurna eins og
orðstir þeirra krefst. Eftir allan
þann gifurlega kostnaS, sem varð
í sambandi viS töku kvikmynd-
anna „Uppreisnin á Bounty“ og
„Kleopatra“, held ég að engum
líSist framar aS vera með upp-
steit eða bræðisköst, sem i raun-
inni gera einungis að tefja fyrir
svo dögum skiptir.
Við erum nú komin á 114.
blaðsíðu í handritinu, sem er
alls 140 blaðsiður. Og ég hef
svariS fyrir aS það gengi eins á-
rekstralítið og raun ber vitni,
að ljúka þannig tveim þriðju
hlutum kvikmyndarinnar.
Mismaloya, 16. nóvember. MóSir
Sue Lyon er komin liingað.
Þokkaleg og ástúðleg eldri kona,
hefur ljóst hár, sem allmjög er
farið að grána. Framkoma henn-
ar viS dótturina ber vitni
skemmtilegri undrun og aðdáun.
„Ég fæ ekki skilið hvaðan Sue
LIZ: Ég elska þig, rétt eins og þú ert. — Þú ert þreyttur
og þarfnast hvíldar. Það er líka svo heitt hérna, við skul-
um koma heim, segir Liz, en þegar Richard vill svo við
hafa, þá gerir hann ekki svo mikið sem að hlusta á hana.
hcfur gáfurnar og hæfileikana,“
sagði hún við mig af móðurleg-
um skorti á dómgreind, þegar
barnið er annars vegar, „ekk-
ert af hinum börnunum okkar
er neitt svipað henni.“
Mismaloya, 17. nóvember. Þá er
Hampton Fancher III kominn.
Þetta er hávaxinn og grennlu-
Framhald á bls. 44.
VIKAN 40. thl. — U