Vikan - 22.10.1964, Side 2

fullri alvöru:
Takið pennann upp ■
blckið kemur strax
Reynslan sannar, að PENOL skólapenninn er áreið-
anlegasti skólapenninn, sem nú er völ á. Hann
er einkar sterkur, og nýia blekkerfið tryggir, að
blekið þornar ekki, þótt penninn liggi ónotaður.
Hann tekur við sér um leið og hann snertir pappír-
inn — ómetanlegur kostur í daglegri notkun.
4 PENOL sjálfblekungurinn er framleiddur með
hinum eftirsótta, sveigjanlega penna.
PENOL sjálfblekungurinn er með nýju blek-
kerfi.
PENOL sjálfblekungurinn er framleiddur úr
óbrjótanlegu undraefni: „DELRIN".
PENOL sjálfblekungurinn er þægilegur í
hendi, fallegur í útliti og viðurkenndur af
skriftarkennurum.
15352
PENOL sjálfblck.
ungurinn er mc3
Quink
blckfyllingu.
r PENNI OG
BLÝANTUR (
GJAFAÖSKJU
Nafn:
Heimili:
Bóksali:
Sendið afklippuna með nafni og heimilis-
fangi til næsta bóksala og takið þátt í skóla-
pennahappdrætti PENOL. Dregið um 100
penna.
Drýpur sorg
Svona fljótt á litið, verður
ekki annað séð, en íslendingar
séu glaðbeitin þjóð og mikið
fyrir glens og gaman. Víðast
þar sem tveir ellegar þrír eru
saman komnir, er glens og gam-
an og bros á livers manns vör;
kvikmyndahúsin selja einna
bezt á vitleysur, sem eru ein-
göngu til að blæja að, svo ekki
sé talað um leiklistarstarfsem-
ina, Inin þrífst ekki nema vera
með kassastykki, sem erta hlát-
urstöðvar mannssálnanna.
En vegna þessarar gamansemi
og glensfýsi, verð ég alltaf jafn
hissa, þegar ég les ritverk sumra
þeirra, sem senda VIKUNNI
framleiðslu sina. Ég vil taka
Ijiað fram, til að fyrirbyggja
misskilning, að við lesum allt
slíkt gaumgæfilcga og með glöðu
geði, og það verður ekki ánægja
fundin i lijörtum okkar, þegar
við verðum að gera einhvern
afturreka með sögu. Það fellur
oft í minn hlut að lesa þessar
sögur, og mér finnst ég oftast
sjá einhvern skáldneista i þeim
öllum. Hins vegar hendir ]>að
alltof oft, að sögurnar eru ekki
nógu vel unnar, það er kastað
til þeirra höndunum, fyrir nú
utan það, að þær vilja stundum
verða svo líkar einhverri ann-
arri sögu, sem margir þekkja,
að þær eru ekki tækar fyrir það
eitt. Og það er mjög skiljanlegt,
þvi allir verða fyrir álirifum,
meiri eða minni.
IEn svo ég viki aftur að gam-
anseminni, lcemur mér alltaf á
óvart, bve mikil bölsýni og sorg
er yfirleitt ríkjandi i þessari
smásagnagerð. Hamingjusamur
endir er næstum óþekktur. Það
má kannske segja sem svo, að
það séu allir orðnir leiðir á
þessum góðu, gömlu sögum, ])ar
scm karlsson nær i kóngsdótt-
urina og hálft kóngsríkið og þau
lifa hainingjusömu lífi til heims-
endis. En það má kannske eitt-
hvað á milli vera, þess eða hins,
að allar helztu söguhetjurnar
fyrirfari sér að sögulokum, utan
ein, sem stendur eftir með
lirostið hjarta og kannske orðin
galin.
Ég er ekki að segja, að nú
eigi allir sð snúa sér að því að
búa til sprenghlægilegar gam-
ansögur, því það tekst óvönuin
yfirleitt verr, heldur en að eiga
| við þessar sögur, þar sem endir-
inn er svartari en allt svart, og
tárin hrynja af hverju orði. En
Framhald á bls. 47.
2
VIKAN 43. tbl.