Vikan - 29.06.1967, Síða 13

Andrea kinnkaSi kolli.
Þær sátu liljóðar um stund. Svo spurði Judy:
Hversvegna gerir þú þá ekkert í þessu?
Andrea liorfði undrandi á hana.
— Áttu við að ég eigi að myrða hann? Nei, þakka þér
fyrir. Ég liefi ekki hugsað mér að enda lifið i gasklefanum.
— Ég átti ekki við að þú ættir að gera það sjálf. Slikt fær
maður fagfólk til að annast.
— Hvað ertu að segja? Áttu við að ég eigi að fá leigu-
morðingja til þess að koma honum fyrir kattarnef? Ætti
ég kannske að selja auglýsingu í dagblöðin, eða að leita í
hafnarhverfunum að einhverjum glæpamanni, sem vildi
taka að sér að fremja morð fyrir peninga?
Judy yppli öxlum. — Það eru til ábyggileg fyrirtæki, sem
■annasl verkefni af þessu tagi.
Andrea glennti upp augun og starði á vinkonu sína.
— Þú átt við Fred . . . . ? hvíslaði hún.
— Fred fórst í hílslysi, sagði Judy, mjög ákveðin. — Það
kom i ljós við krufninguna að hann hafði verið drukkinn,
og þess vegna náði hann ekki beygjunni.
— Ég ætla ekki að lmýsast i neitt, og hvernig þetta var
allt saman með Fred, vil ég ekki vita. En er það satt
að þessi fyrirtæki, sem þú varst að tala um, séu i raun og
veru til?
— Já. Judy horfði hugsandi á liana. - Hefurðu áliuga á
því, ég meina í alvöru?
— Já, sagði Andrea.
— Það kemur til með að kosta þig tíu þúsund dollara.
Andrca hröklc við. En svo datt henni í liug bankainn-
stæðan, fimmtíu þúsund dollarar, og svo var lika liftrygg-
ingin. Þar voru önnur fimmtíu þúsund, sem féllu henni í
skaut, ef Bert létist á undan henni.
— Ég lief ráð á því, sagði hún.
Judy lagði frá sér hnifapörin, og tók upp töskuna sína,
sem lá á gólfinu. Hún opnaði liana, náði í bunka af nafn-
spjöldum, valdi eitt og rétti Andreu það. Á spjaldinu stóð.
Botts, einkanjósnari, Eystri 14. gata 241, stofa nr. 3. Neðst
í vinstra liorni stóð með fíngerðum stöfum Arden Botts. í
hægra horni að ofan stóð talan 12.
— Herra Arden Bott á og sér einn um einkaspæjara fyrir-
tæki. Sjálfur hefur hann elcki hugmynd um það hlutverk
sem hann gegnir. Hann er aðeins fyrsti liðurinn, sá sem kem-
ur ósk þinni á framfæri. Nú skal ég segja þér hvað þú átt
að gera. Fyrst heimsækir þú lierra Bott, kynnir þig og færð
honum nafnspjaldið. Segðu honum ekki hvað það er, sem
þú óskar eftir, en svaraðu öllum spurningum hans, liversu
persónulegar sem þær kunna að verða. Það er að segja allt,
nema ástæðuna fyrir því að þú leilar til Iians.
Andrea kinkaði kolli.
— Svo látum við útrætt um þetta mál, að undan teknu
smáatriði scm þú þarft að gera mér grein fyrir síðar.
— Hvað er það?
— Þú færð að vita það nógu snemma.
Framhald á bls. 39.