Vikan - 24.08.1967, Blaðsíða 11

-o
Tcxönsk ungmenni sýna dans. Þau sem krjúpa, færðu stengurnar
sundur og slógu þeim saman harkalega eftir hrynjandi undirleiksins,
en hin f jögur. dönsuðu ýmist innan í eða utan við. Eitt víxlspor hefði
þýtt skell af stöngunum.
á Expo.
\ Til þerris eftir steypiregn.
eru færðir út. Svona setgagn getur
komið sér vel hér, ekki hvað sízt
í biðröðum, sem við suma skálana
eru furðu langar og taka nokkra
klukkutíma. Þótt við Vikumenn höf-
um forgangsrétt að skálunum og
þurfum ekki að hanga í biðröðum,
hef ég iðulega óskað þess, að ég
hefði svona grip á öxlinni.
Og hér, f sundinu milli Pavillion
du Telephonique og Irakshallarinn-
ar, heldur fólkið áfram að streyma
fram hjá. Hvítt fólk, svart fólk,
gult fólk og brúnt fólk. Út úr íraks-
höllinni kemur ung stúlka, Ijósbrún
á hörund með kolsvart hár, hún er
í afar fallegum búningi drapplitum,
sennilega frökskum, þunnri, vfðri
peysu, sem nær niður á lendar og
sfðum, þröngum buxum. Gula fólk-
ið er þó nokkuð fjölmennt hér, sumt
f einhvers konar þjóðbúningi, en
annað klætt að vestrænum hætti,
allir aldursflokkar beggja kynja. Og
í dag sáum við á hinni eynni, lle
Nortre Dame, gula konu roskna með
afkáralega litla fætur, hún sat í
tröppunum með austurlenzkri ró
enda varla annarra kosta völ með
svona afskræmda ganglimi. Svartir
eru hér margir, yfirleitt ákaflega al-
mennilegir, en innan um bregður
svo fyrir negrum af svipuðu tagi og
þeim, sem helzt slæðast hingað
heim til íslands til að vara okkur
við að sýna þessum litarhætti allt-
of mikla alúð.
Meðan við vorum f rússneska
skálanum, var þar til dæmis svört
unglingsstúlka, sem minnti mig
meira á hundhvolp en nokkur önn-
ur mannvera, sem ég hef fyrir hitt.
Hún var hálf óhrein og lufsulega til
fara, og hún rauk úr einum stað í
annan eins og hundur á milli þúfna
og það lá við að hún snasaði af
hverju því, sem hún sá. Hún tók
sér meðal annars fyrir að elta mig
um hríð og lá við að hún flaðraði
upp um mig og sleikti í framan,
eða það hafði ég að minnsta kosti
á tilfinningunni. Ekki var það þó
vegna míns karlmannlega aðdrátt-
Framhald á bls. 39.
O Fólkið er I fjórum litum, tveimur kynjum, allir
aldursflokkar.
■O Bæjarar í góðu skapi hringsóla um skálann
sinn og þeyta lúðra.
-O Indverjar,
starfsmenn
síns skála, á
leið til að-
drátta á bfl
skálans. Svona
farartæki óku
lúshægt með
síblikkandl
ljósum og
urðu oft að
nema staðar.
Ó Hvíld í
sumri og sól
gegnt hljóm-
sveitarsviði
kanadíska
skálans.
VIKAN 11