Vikan - 24.08.1967, Blaðsíða 44

MeS hverju fægirðu geislabauginn?
eiginlegt, að bezt varð séð. Sára-
fáir nenntu nokkuð að standa í
því að grufla og neyta háleitra,
andlegra hæfileika til að skilja það,
sem fyrir augun bar. FólkrÖ þyrpt-
ist um, að mestu í fljótheitum, og
ef eitthvað lá ekki í augum uppi,
var það látið eiga sig og rásað að
næsta atriði, ef það væri eitthvað
auðmeltara. Svo mátti það ekki
gleymast að fá sér bækling, ef
hann var einhvers staðar á boðstól-
um, og stimpil skálans á hann eða
í sérstaka passa, sem hægt var að
kaupa við hliðin og giltu þá um
leið sem aðgöngumiðar nokkrum
sinnum. Og ef eitthvað var sýnt á
skermi, eða einhverju sem líktist
skermi — var þar óðara komin mik-
il þvaga með starblindu.
Eftir að hafa fylgzt með fólkinu
á Expó '67 í nokkra daga, er mér
stórlega til efs, að nokkurt vit sé
í háfleygri listsýningu sem þjóðar-
kynningu, og þess vegna er rétt að
fjalla um hlut íslands á Expó í
næstu grein.
Stjarnan sem
aldrei gleyrnist
Framhald af bls.. 7.
Henni var boðið nýtt hlutverk, —
en hún þurfti að léttast um sjö til
átta kíló. Þetta sinn hélt hún velli
í þrjár vikur. — Félagið sagði henni
upp, — hún stóð í skilnaðarmáli,
hún var peningalaus, einmana og
dauðþreytt. Þá reyndi hún að fyr-
irfara sér, en varð bjargað á síð-
ustu stundu.
Þriðji maður hennar, Sid Luft,
sem hafði verið tilraunaflugmaður,
var stoð og stytta hennar, þegar
hún aftur kom fram á Palace í New
York. Þau eignuðust dótturina Lornu,
og í kvikmyndinni „Stjarna er bor-
in", slær hún að nýju í gegn. Það
er almennt álitið að hún muni fá
Oscar verðlaun fyrir leik sinn í
þeirri mynd. Kvöldið sem verðlaun-
in voru afhent, lá hún á fæðinga-
heimili, var nýbúin að eignast son-
inn Joey. Hún hafði sjónvarp í her-
berginu, en var ein og einmana, —
barðist við vonbrigðin yfir því að
það var Grace Kelly, en ekki hún
sem fékk verðlaunin.
Eftir tíu ára hjónaband skildu
þau hjónin. Það varð taugastríð
út af börnunum, hver ætti að hafa
foreldraréttinn yfir þeim. Judy þoldi
ekki þetta stríð, og svo varð hún
hræðilega feit. Þegar hún loksins
lét verða að því að leita læknis,
kom það í Ijós að hún gekk með
hættulegan lifrasjúkdóm, og henni
var tæplega ætlað líf.
En Judy reis upp aftur. Hún var
aftur nefnd f sambandi við Oscar
verðlaunin fyrir hlutverk sitt í mynd-
inni „Dómurinn í Nurnberg". Svo
giftist hún og skilur einu sinni enn-
þá. f þetta sinn er það leikarinn
Mark Herron, sem hún á samleið
með. Hún leikur svo í nokkrum
sjónvarpsþáttum, og það eru þeir,
sem nú er farið að sýna.
í haust ætlar hún að giftast í
fimmta sinn, umboðsmanni sínum
Tom Greene, en hann er aðeins
tuttugu og níu ára.
— Ég hefi ekki vitað það fyrr,
hvað hamingja er, sagði hún, þeg-
ar hún kynnti hann fyrir vinum
sínum.
í blaðaviðtali sagði hún að hún
hefði aldrei á ævinni verið svo ró-
leg og heilbrigð, eins og nú.
Viku síðar fékk hún taugaáfall
að nýju.
En alltaf hefur hún sömu tökin
á áhorfendum og heyrendum. —
Mesti sigur hennar hingað til, var
þegar hún söng í Carnegie Hall, —
þá hvíslaði hún feimnislega til á-
heyrenda, sem voru með tárin í
augunum af hrifningu: — Ég elska
ykkur!
Og það er ábyggilegt að sú ást
var endurgoldin....
—rtr-r / T*—W\ i 11 h ‘TZT'
ii d
fl í
1 r i
n t
//' i'
/11 O'l 1/
Jk\ \ xx ^ , /i'
^ \v
%
I
44 VIKAN 34-tbl'