Vikan - 22.04.1970, Blaðsíða 23

Jack London lét þaS
ekki á sig fá, þótt
Japanir gerðu þaS sem
þeir gátu til aS
bægja öllum frétta-
riturum frá víg-
völlunum...
Larsen“, ef liann færi ekki
til sjós. Hann lét skoða „The
Spray“ og sendi vini sínum,
Cloudsley Johns rithöfundi,
ferðapeninga. Þeir héldu svo
tveir á haf út og tóku stefnu
á mynni Sacramento-árinn-
ar. Á morgnana unnu þeir
að ritstörfum, en eftir hádegi
syntu þeir, skutu villiendur
eða fiskuðu.
Jack gleymdi brátt áhyggj-
um sinum og skrifaði 1000
orð af „Úlf Larsen“ á hverj-
um morgni. En dag nokkurn
fékk hann bréf frá Bessie um
að eldri dóttir lians, Joan,
hefði fengið taugaveiki. Hann
sneri undir eins heim á leið
og sat sleitulaust við sjúkra-
beð dóttur sinnar, af ótta við
að hún mundi deyja. Þegar
henni elnaði stöðugt sóttin,
varð Jack sannfærður um,
að stund reikningsskilanna
væri komin. Hann sór við
allt heilagt, að hann skyldi
fórna ást sinni og snúa aftur
til heimilis síns, ef barnið
yrði frískt aftur. Blöðin til-
kynntu, að þau hjónin hefðu
sætzt heilum sáttum við
sjúkraheð dóttur sinnar.
En þegar Joan fór að
batna, gleymdi hann eiði
sínum, og skömmu siðar er
hann aftur kominn um borð
í „The Sprav“.
í lok október var „Þegar
náttúran kallar“ sú þriðja á
listanum yfir þær bækur,
Stríðsfréttaritarar vcrða að gcta unn-
ið við hin erfiðustu skilyrði — og það
gat Jack svo sannarlcga. Sitjandi inn-
an um ferðatöskur og alls konar dót
skrifaði hann grelnar sinar.
Jack London sýnir hermönnum frá Kóreu vegahréf sitt, Jicgar hann kcmur til Ping-yang. Engum öðrum fréttaritara
tókst að komast svo langt norður. I’ar var honum varpað f fangelsi, af því að hann hafði komið til vfgstöðvanna f
leyfisleysi.
sem bezt seldust í 'Ameríku.
f nóvember lcom „1 djúpum
stórborgarinnar" út og fékk
næstum einróma lof. Bitdóm-
ararnir fullyrtu, að þótt Jack
London hefði aldrei skrifað
annað, ætti hann skilið að
verða frægur. .Tafnvel ensku
blöðin viðurkenndu, að eng-
um hefði tekizt að komast i
svo náin kynni við fátækra-
hverfi Lundúnaborgar, þó að
þau jafnframt ásökuðu hann
um ýkjur.
Jack hafði sent Brett út-
gefanda sínum fyrri lielm-
inginn af „Úlf Larsen“. Brett
varð svo hrifinn, að hann
sendi hann strax til „The
Century Magazine“ með
beztu meðmælum. Þegar
Jack frétti hvað Brett hafði
gert, hristi hann liöfuðið.
Honum fannst óliugsanlegt,
að „The Century“ mundi
þora að birta eins bituryrtar
raunsæisbókmenntir og „Úlf
Framhald á bls. 49.
17. tbi. VIKAN 23