Vikan - 22.04.1970, Page 26

HUGSAO Á HUNGUR
Skírdagur 26. marz
1970; klukkan 13.00
Samkvæmt dagskrá átti að setja
Hungurvökuna klukkan 11 í morg-
un, en ýmissa hluta vegna dróst
það til klukkan hálf tólf. Hér eru
um það bil 200 manns, karlar og
konur á öllum aldri, en mest er þó
að fólki úr menntaskólunum og há-
skólanum. Einn af framámönnum
hér sagði mér fyrir nokkru að þeir
gerðu sér vonir um að fá allt að
400 manns hingað, en bersýnilega
hafa það verið gyllivonir. Mér hef-
ur skilizt að hér séu ekki nærri allir
sem voru hér í fyrra — en þá ku
hafa verið eitthvað um það að fólk
væri með súkkulaðibita með sér og
annað þessháttar. Nú er hádegis-
verður í vatni, allir í kringum mig
eru að sötra vatn úr pappaglösum,
en enginn virðist hafa hug á að
draga upp nestið. Fólk gerði tölu-
vert af því að hlæja að mér þegar
ég sagðist ætla að fara hingað og
kvaðst nú aldeilis vita það að menn
fengju sér bita þarna sem annars-
staðar, en ég hef ekki trú á því. Ef
ég kemst að því, þá skal ég viður-
kenna að ekki fylgir hugur máli
hjá viðkomandi.
Við setninguna töluðu Guðmund-
ur Alfreðsson, formaður HGH, Ein-
ar Magnússon, rektor skólans sem
við höfum nú lagt undir okkur,
Margrét Guðnadóttir, prófessor, sem
hér ætlar að vera allan tímann og
æskulýðsfulltrúi, séra Jón Bjarman,
sem hér verður líka allan tímann
ásamt Hönnu konu sinni. Núna,
Þrjú á palli skemmtu ásamt Jónasi
Árnasyni á kvöldvöku.
klukkan kortér yfir eitt verður sam-
koma á sal, þar sem þátttakendum
verður skipt í umræðuhópa og um-
ræðustjórar kjörnir.
Klukkan 15.00
Eg fór í umræðuhóp sem talaði
um hjálparstarf kirkjunnar, undir
leiðsögn séra Jónasar Gíslasonar,
framkvæmdastjóra þess starfs og
sóknarprests í Kaupinhöfn. Það fór
sem mig hafði grunað, að fólk al-
mennt hefur heldur lítinn áhuga á
kirkjunni og málefnum hennar og
því voru umræður daufar. Hitt er
annað mál, að ég hef trú á að kirkj-
an sé á fullkomlega réttri braut í
þessu starfi og sannast það bezt á
Séð yfir salinn í MT á málfundinum.
Þarna má meðal annarra sjá biskup-
inn ásamt syni sínum, prófessor Jó-
hann Hannesson og Geir Vilhjálmsson.
því að þeir eru hættir að hiæja sem
hæst er gerðu það þegar Flughjálp
var stofnað. Okkur var uppálagt að
semja ályktun, en þar sem lítið varð
um beinar umræður — timinn fór
svo að segja allur í það að spyrja
séra Jónas út úr — og allir voru
ánægðir með það sem gert er í
hjálparstarfi kirkjunnar, var engin
ályktun samin.
Þessar „sessionir" áttu að standa
til klukkan fimm eða sex, en við
erum hreinlega búin. Húsvörðurinn
hér í skólanum er að baka pönnu-
kökur í íbúð sinni; pönnukökuilm-
inn leggur um allt hús og mér er að
detta í hug að pönnukökur með
rjóma sé í rauninni ágætis fæða.
Góður kunningi minn spurði mig
um daginn hvers vegna í ósköpun-
um við værum að rembast við að
hjálpa þessum „villimönnum" þarna
i Afríku; þeir höfðu það einu sinni
ágætt, átu hvor annan og lifðu sæl-
ir og óspilltir í sinni svörtu fáfræði.
Þessi spurning var lögð fyrir séra
Jónas og hann svaraði eitthvað á
þessa leið:
— Spurningin er ekki um það
hversu mikinn mat við eigum að
senda þessum meðbræðrum okkar,
slíkt er heldur óæskilegt nema í
neyðartilfellum, heldur er þetta
spurning um hvernig við getum bezt
kennt þeim að hjálpa sér sjálfir.
Okkur er öllum skylt að miðla af
þekkingu okkar til þeirra sem hana
í hléum lásu menn, lágu, sátu eða
sváfu — þessi reynir að gera flest
af þessu í einu.
hafa ekki. Og það má vel vera að
þeir séu ekki ánægðir með það að
við viljum vera að troða okkar
menningu og lífsvenjum inn á þá,
en gerum skoðanakönnun meðal 6
ára barna um það hversu mörg
þeirra vilja fara í skóla — þau yrðu
ekki svo mörg. Og mér segir líka
svo hugur um að það hafi ekki allir
þeirra verið ánægðir með lífið þarna
áður en við, hvítu mennirnir, kom-
um þar — allavega ekki þeir sem
voru étnir.
Klukkan 17.00
Flestir umræðuhóparnir eru nú að
Ijúka störfum og fólk tekur því ró-
lega í augnablikinu; situr i smáhóp-
um og rabbar saman, les eða syng-
ur við gítarundirleik. Biskupinn
26 VIKAN 17- tbI-