Vikan - 13.12.1973, Síða 24

— Islenzkar konur eiga við ná-
kvæmlega sömu vandamál að
striða og enskar, þ.e.a.s. þessar
sifelldu hitabreytingar. Umskipt-
in eru bara enn stórkostlegri hér,
loftslagið kaldara, og hitinn innan
húss ennþá meiri. Svo eru Islend-
ingar eins og Englendingar vit-
lausir i sólskin og æða til sólar-
landa, jafnvel um miðjan vetur,
og baða sig þar hömlulaust i
sterku sólskininu. Það er ekki
hægt að gera húðinni neitt verra.
Hún þornar og skorpnar og eldist
miklu fyrr.
Þetta sagði Doreen Swain,
enskur snyrtisérfræðingur, sem
hér var nýlega á ferð að kynna
snyrtivörur Helena Rúbinstein
fyrirtækisins og kenna notkun
þeirra. Ég spjallaði aðeins við
hana, rétt áður en hún fór héðan á
leið til Möltu, elskulega og aðlað-
andi konu, sem bar það með sér
að hafa fylgt settum reglum um
meðferð húðarinnar. Ég kunni
ekki við að spyrja hana að aldri,
svoleiðis leyfir maður sér vist
ekki við konur, en sjálfsagt hefði
henni verið sama, ég reiknaði það
út eftir starfsaldri hennar, að
æviárin hefðu a.m.k. tuginn fram
yfir það, sem útlitið sagði til um.
Doreen Swain kynntist flestum
duttlungum islenzkrar veðráttu
þá viku, sem hún dvaldist hér.
Það var ýmist sól, frost eða rign
ing, aðallega rigning. Enda
kvaðst hún skilja, að það væri dá-
litið erfitt fyrir islenzka konu að
halda sér til. Einkum hlyti rokið
að vera þreytandi. — Hvernig er
yfirleitt hægt að vera vel greidd
hér? sagði hún.
— Annars finnst mér islenzkar
konur, einkum yngri kynslóðin,
fylgjast afskaplega vel með tizk-
unni, klæðast samkvæmt nýjustu
tizku og snyrta sig yfirleitt vel.
Og varðandi hirðingu húðarinnar,
þá eruð þið ákaflega heppin með
vatnið, þó ég mæli reyndar aldrei
með vatni til andiitsþvotta. Vatn-
ið hérna er hreint og gott, og það
er ekki litils virði að vera laus víð
alla megnun, bæði i vatni og lofti.
Hitabreytingarnar eru raunveru-
lega eina vandamál ykkar. Og
svo vil ég sérstaklega vara við
óhóflegum sólböðum.
— Ég var nýlega i Japan um
hálfs árs skeið, og þar kynntist
maður þvi vel, hvað sólskinið get-
ur gert húðinni. Þær skilja það,
japönsku konurnar, og þær verja
sig gegn sólinni með öllum ráð-
um. Þær vilja vera sem hvitastar
á hörund, og frekna er i þeirra
augum aldeilis voðalegur hlutur.
Enda hafa japanskar konur
mjúka og góða húð. Þær snyrta
sig ekki ólíkt evrópskum konum,
en litaval þeirra er dálitið annað,
þær kjósa meiri andstæður i lit-
um.
— Gilda fullkomlega sams kon-
ar snyrtivörur, hvar sem er i
heiminum?
— Nei, alls ekki. Helena Rubin-
stein fyrirtækið rekur 32 verk-
smiðjur viða um heim, og á
hverjum stað fyrir sig verður að
taka tillit til loftslags, rakastigs
og hita. Ensk framleiðsla gildir
fullkomlega við islenzkar aðstæð-
ur, en við getum ekki boðið kon-
um i Singapore nákvæmlega það
sama. Þetta er allt unnið að
undangengnum rannsóknum og
prófum.
— Þetta er ekkert smáfyrir-
tæki. Vinna margir snyrtisér-
fræðingar á vegum þess?
— Aðeins á Englandi eru starf-
andi um 300 snyrtisérfræðingar,
bæði á snyrtistofum og til leið-
beiningar i verzlunum. Kg er allt-
af á ferðinni um önnur lönd, ferð-
ast oftast tvær vikur eða meira,
en fæ svo viku fri á milli heima i
Chester, þar sem ég bý.
— Hefurðu unnið lengi við
þetta?
— Ég lærði þetta fyrir meira en
tuttugu árum og hef unnið við það
siðan. Þá var þetta hálfs árs nám,
en við þurfum alltaf við og við að
hressa upp á kunnáttuna á nám-
skeiðum, þegar um nýjungar er
að ræða.
— Hafa orðið miklar breyting-
ar á þessum tima?
— Vörurnar eru orðnar miklu
betri en þegar ég byrjaði i þessu.
Litirnir nú til dags eru yfirleitt
eðlilegri og mildari, og við leggj-
um áherzlu á önnur atriði nú en
fyrir 20 árum.
— Eru augun ennþá aðalatrið-
ið?
— Já, það má segja, að við
andlitsförðun sé lögð aðaláherzl-
an á að draga fram fegurð augn-
anna. Og það er ekkert einkenni-
legt, augun eru það, sem flestir
taka fyrst eftir. Margir halda þvi
fram, að karlmenn horfi fyrst og
fremst á barm kvenna og fót-
leggi, en ég hef spurt marga að
þessu, og augun hafa svo sannar-
lega vinninginn.
— Nú eru snyrtivörur svo til
eingöngu miðaðar við kvenfólk.
Er engin breyting væntanleg i
þeim efnum?
— Karlmennirnir eru alltaf að
færa sig upp á skaftið, enda finnsi
mér það sjálfsagt mál. Þi skyldu
þeir vera að burðast með hrjúfa
og bólótta húð, þegar þeir geta
fengið aðstoð snyrtisérfræðinga?
Ungu mennirnir eru ekkert
feimnir við þetta lengur, þeir
koma mikið á snyrtistofur i Eng-
landi.
— Telurðu fólki almennt nauð-^
synlegt að leita til snyrtisérfræð-
inga?
— Mér finnst það alveg sjálf-
sagt. Það er auðvitað hægur
vandinn að kaupa sér krem og
varalit i næsta apóteki eða kjör-
búð, en það er bara peninga-
eyðsla út i bláinn. Það er þvi mið-
ur mjög algengt, að konur kaupi
sér t.d. sérstaka tegund af kremi,
sem vinkonan mælir með, eða
sama augnskugga og dóttirin er
nýbúin að uppgötva. Svona lagað
getur verið beinlinis skaðlegt, það
er ekki nokkur trygging fyrir þvi,
að tveimur konum henti sama
tegund af snyrtivörum, önnur
hefur kannski feita húð, hin
þurra. Það borgar sig miklu betur
að fá ráð sérfræðings um val á
þeim snyrtivörum, sem hverri
týpu hentar. Hitt er bara að kasta
peningunum á glæ.
— En er öllum svona bráð-
nauðsynlegt að smyrja sig þetta
og mála? Eru ekki einhverjár
konursvo lánsamar að þurfa ekk-
Ekki sama
kremiö í
Singapore
ogí
Reykjavík
Rætt við Doreen Swain,
enskan snyrtisérfræðing
24 VIKAN 50. TBL.