Vikan - 25.09.1975, Blaðsíða 16

— Eru félagar þinir úr leik-
skólanum ekki flestir orðnir
þekktir leikarar?
— Jú, jú, þetta eru allt orðnir
harðsoðnir leikarar, Pétur
Einarsson, Borgar Garðarsson og
Jón Júliusson svo ég nefni nú ein-
hverja.
— betta var óskaplega
skemmtilegur skóli. Við vorum
að allan daginn. Skólinn byrjaði
kl. 5 eftir hádegi og var til átta,
og svo vorum við ýmist á
æfingum niðri i leikhúsi eða á
sýningum, vorum þá ýmist hvisl-
arar eða lékum i smá statista-
hlutverkum, svo að við komum
ekki heim fyrr en á miðnætti, ég
frá þvi snemma á morgnana, þvi
að ég vann alltaf með skólanum.
Ég hef oft furðað mig á þvi, að ég
varð aldrei þreytt þótt ég væri að
allan daginn, en þetta var bara
svo gaman.
— Ég lauk samt aldrei leik-
listarnáminu. Á þriðja árinu
hætti ég, það kom einhver upp-
lausn i mig, og ég hugsaði með
mér að best væri að hætta og
reyna eitthvað nýtt. bað varð svo
til þess, aðegfór til Englands. Nú
þegar ég kom þaðan gifti ég mig,
og fór að syngja og var mjög
áhugasöm i kórnum. Aftur veit ég
ekki hvað gerst hefði, hefði ég
ekki haft sönginn. Ætli hann hafi
ekki komið I stað leiklistarinnar.
— Geröur,svoviðsnúum okkur
aftur að myndlistarskólanum,
hvað kom þér til að hefja mynd-
listarnám?
— Ég hef alltaf haft gaman af
þvi að teikna og hafði vissulega
hug á þvi að læra eitthvaö til
verka, en ég hafði aldrei gefið
þeirri hugsun lausan tauminn
fyrr en maðurinn minn fór að
ympra á þvi. Hann hvatti mig
óspart svo að ég fór að gæla við
tilhugsunina. bað gæti verið
gaman að reyna. Ég lét innrita
mig og fór, og ég hefi aldrei séð
eftir þvi. Bæði er námið sérstak-
lega skemmtilegt og svo er
Hringur Jóhannesson alveg ein-
staklega góður kennari.
Nú kom Sveinn, maöur Gerðar,
inn i stofuna, en hann hafði verið
að stússa eitthvað frammi i eld-
húsi, og bauð okkur kaffisopa. Við
þáðum það og Sveinn bar fram
rjúkandi heitt kaffi og ýmsar
kræsingar. Við Gerður geröum
hlé á spjalli okkar og ræddum
einkum um daginn og veginn á
meðan á drykkjunni stóð. Ég
spuröi Svein þó hvort hann ætti
sér enga tómstundaiöju likt og
kona hans, en hann sagði það ekki
vera. Hann dundaði sér þá einna
helst i garðinum ef hann ætti fri-
stund. bá sýndu þau hjónin mér
....ég gæti aldrei
náð neinum
árangri ef ég þyrfti
að vera einhverju
16 VIKAN 39. TBL.