Vikan - 15.07.1976, Blaðsíða 3

WfJVGf/
LEVMIST
verða danskennari. Ég hugsaði
mig ekki um tvisvar og tók því. Til
þess að verða gjaldgengur í
náminu þurfti ég að tileinka mér
ákveðna dansa, og er þar miðað
við heimskerfið svokallaða með
svolítilli viðbót, og eftir það tekur
námið tvö ár. Það skiptist í
bóklegt og verklegt nám, því að
auðvitað er ekki nóg að kunna að
dansa dansana, heldur þarf maður
að geta útskýrt hvert einstakt spor
í orðum, eigi maður að geta
miðlað öðrum. Að tveggja ára
Hvaða kall er nú þetta, má lesa af
svip fíutar litlu, en Hildur hefur
mun meiri áhuga á Jim Ijós-
myndara.
— Nei, éghe/d ekki, ekki k/assík-
an ballett.
námi loknu fór ég svo út til
Kaupmannahafnar og tók dans-
kennaraprófið þar. Þá fór ég að
kenna við Dansskóla Hermanns
Ragnars og var þar alveg þar til
árið 1972. Ég reyndi að kenna eftir
að ég ánetjaðist ballettinum, en
tíminn leyfði ekki slíkt, svo að ég
gafst upp á danskennslunni.
— Hvernig stóð á því, að þú
snerir þér að ballett?
— Það var fyrir algera tilviljun.
Fyrstu sporin tók ég í Fiðlaranum
á þakinu, en þannig var, að þegar
norðmennirnir hættu, var hringt í
mig og ég spurður, hvort ég vildi
koma og hlaupa í skarðið. Ná-
grannakona mín á Bræðraborgar-
stígnum, sem vinnur á skrifstofu
Þjóðleikhússins, vissi, að ég kunni
eitthvað að dansa og benti því á
mig. Þetta varð úr, og svo tók við
hvert stykkið á fætur öðru, og ég
— Ég veit þaó nú eiginlega ekki,
þetta kemur bara einhvern veginn.
Petra Gísladóttir kona Arnar er
hárgreiðslumeistari og varað vinna
hjá Sjónvarpinu, þegar mig bar að
garði. i kjöltu hennar situr yngri
dóttirin Rut, tveggja ára, en eldri
dóttirin HHdur er tiu ára.
hætti í kennslunni. Síðan hef ég
verið viðloðandi dansflokkinn, sí-
fellt meira ár frá ári. i fyrra hóf
Alan Carter máls á því við mig, að
ég tæki að mér ritarastörf fyrir
flokkinn, og þegar hann fór af
landi brott tók ég við starfi
framkvæmdastjóra flokksins.
— Þú hafðir ekkert komið ná-
lægt ballett áður en þú byrjaðir í
Fiðlaranum?
— Nei, aðeins verið í sam-
kvæmisdönsum. i rauninni hafði
aldrei hvarflað að mér að reyna að
dansa listdans. Þar fyrir utan vissi
ég að ég var orðinn of gamall til
þess að geta náð einhverjum
umtalsverðum árangri. Það er
talið, að karlmenn þurfi að byrja
að æfa klassískan ballett ekki
yngri en sextán ára, ætli þeir að
verða góðir dansarar.
— Værir þú sextán ára í dag,
færir þú þá í ballett?
— Nei, ég held ekki, ekki
klassískan ballett.
— Hvað er klassískur ballett? Er
til einhver annar ballett?
— Já, það er til annars konar
ballett, sá sem fólk dansar í
söngleikjum og ýmiss konar sýn-
ingum, og ég held sá listdans félli
mér miklu frekar í geð en sá
klassíski. Hann er einhvern veginn
tilbreytingarríkari og fjölbreyttari.
Að minnsta kosti eru sýningarnar
ekki eins einhæfar. En ég hef
mikla ánægju af því, sem ég er að
gera núna.
— Þegar ég fylgdist með dans-
flokknum á æfingu niðri i Þjóðleik-
hús gerði ég mér í fyrsta sinn grein
fyrir því, hversu listdans er í raun
og veru erfiður. Hvernig farið þið
... næstum má líta á hverja æfingu
sem sjálfstæðan ballett.
29. TBL. VIKAN 3