Vikan - 03.02.1977, Blaðsíða 20

óhrein skinnbudda, full af lausum
beinum, og öll vist mín í bátnum
stóð mér lifandi fyrir hugskots-
sjónum.
„Fáið yður svolítið af þessu”,
sagði hann og gaf mér skammt af
einhverju rauðu efni, kældu.
Það var eins og blóð á bragðið og
gaf mér aukinn þrótt.
„Þérvoruð heppinn,” sagði hann
„að yður skyldi vera bjargað af
skipi, sem hafði lækni innanborðs”.
Hann talaði teprulega og var allt að
því smómæltur.
„Hvaða skip er þetta?” sagði ég
hægt með hásum rómi.
„Það er lítið kaupskip frá Arica
og Callao. Ég hef aldrei spurt um,
hvaðan það hafi upprunalega komið
Frá landi fæddra heimskingja,
hugsa ég. Ég er sjálfur farþegi frá
Arica. Sá heimski asni, sem á skipið
— hann er lika skipstjóri og heitir
Davis — hann hefur misst skírtein-
ið eða eitthvað þess háttar. Þér
vitið hvers konar maður hann er —
kallar skipið Ipecacuanha — það er
heimskulegt, bölvað nafn, en samt
hagar skipið sér eftir því, þegar
mikill sjór er og logn”.
Hávaðinn fyrir ofan heyrðist
aftur, og nú heyrðist í senn urr og
mannsrödd. Siðan kom önnur rödd,
sem var að segja einhverjum
„blessuðum bjána” að hætta.
„Þér voruð að bana kominn,”
sagði maðurinn, sem ég var að tala
við.,,Það mátti ekki tæpara standa.
En nú hef ég gefið yður inn viss efni.
Eru handleggir yðar sárir? Það er
eftir sprautur. Þér hafið verið
meðvitundarlaus í næstum þrjátíu
klukkustundir. ”
Ég hugsaði hægt. Nú truflaði það
mig, að ég heyrði gjamm í allmörg-
um hundum.
„Er mér óhætt að borða venju-
legan mat?” spurði ég.
„Það er mér að þakka”, sagði
hann. „Sauðakjötið er nú þegar að
sjóða”.
„Já”, sagði ég með sjálfstrausti;
„ég gæti borðað dálítið af sauða-
kjöti”.
„En”, sagði hann og hikaði litið
eitt, „þérvitið, að mig dauðlangar
að vita, hvernig ó því stóð, að þér
voruð einn í bátnum”.
Mér fannst ég verða var við
tortryggni í augum hans.
„Þetta bölvað ýlfur.”
Hann fór allt í einu út úr káet-
unni, og ég heyrði hann hnakk-
rífast við einhvem, sem mér virtist
svara honum tómu bulli. Mér
heyrðist þeir fara í handalögmál, en
ég var ekki viss um, að ég hefði
heyrt það rétt. Svo hastaði hann á
hundana og kom aftur inn í káet-
una.
„Jæja?” sagði hann í dyrunum.
„Þér voruð aðeins byrjaður að segja
mér sögu yðar”.
Ég sagði honum nafn mitt, Ed-
ward Prendick, og að ég hefði lagt
stund ó náttúrufræði til að losna við
leiðindi hins þægilega áhyggjulausa
lífs míns. Þetta virtist vekja hjó
honum áhuga.
„Ég hef fengist dálítið við vísindi
sjálfur — ég lagði stund á líffræði
við Lundúnaháskóla — að skera
eggjakerfið úr ánamaðkinum og
radúluna úr sniglinum og allt það.
Drottinn minn! Það var fyrir tíu
árum. En haldið þér áfram, haldið
þér áfram — segið mér frá bátnum”
Hann var bersýnilega ánægður
með einlægni sögu minnar, sem ég
þó sagði í stuttorðum setningum
— því að ég var hræðilega máttfar-
inn — og þegar henni var lokið,
snéri hann sér strax aftur að
umræðu um náttúrufræði og sitt
eigið líffræðinám. Hann spurði
mig nákvæmlega um Tottenham
Court Road og Cower Street (stræti
í London).
„Gengur enn vel hjá Caplatzi?
Það var nú meiri verslunin! ”
Hann hafði auðsjáanlega verið
ósköp venjulegur læknastúdent, og
svo fór hann strax að tala um fjöl-
leikahúsin. Hann sagði mér nokkrar
skrítlur.
„Sagði skilið við það allt” sagði
Atíu
mínútna
fresti
Þegar sumaráætlun stendur sem hæst Flugfélagið skipuleggur ferðir fyrir
flýgur Flugfélag íslands 109 einstaklinga og hópa og býöur ýmis
áætlunarferðir í viku frá Reykjavík til sérfargjöld. Hafiö þér til dæmis kynnt
11 viðkomustaða úti á landi. Þetta yður hin hagstæðu fjölskyldufargjöld?
þýðir að meðaltali hefja flugvélar
Flugfélags íslands sig til flugs eða Ferðaskrifstofur og umboð Flug-
lenda á tíu mínútna fresti frá morgni félagsins um allt land veita yður
til kvölds alla daga vikunnar. allar upplýsingar.
FLUCFÉLAC /NNANLANDS
ÍSLANDS FLUC
Félag sem eykur kynni lands og þjóðar
20VIKAN 5. TBL.