Vikan - 24.02.1977, Blaðsíða 38

STJÖRMJSm
llrúlurinn 21. mars 20. april Vmlirt 2l.april 2l.mai
Yfir þér er nú deyfð
og drungi, sem þér er
bráðnauðsynlegt að
hrista af þér. Taktu
þér tak, hafðu sam-
band við gamla
kunningja, þú munt
hafa erindi sem
erfiði.
Krahhinn 22.júní 2.Vjúlí
Næsta vika verður
eftirminnileg, ef þú
heldur rétt á málum.
Gakktu óhikað að
verkefnum þínum,
þú munt uppskera,
sem þú hefur til sáð.
Bjart framundan.
LjóniA 24.júlí 2 l.áCúsl
Þú hefur orðið fyrir
nokkrum vonbrigð-
um nýlega, en láttu
það ekki draga úr þér
allan kjark. Ö1 él
birtir upp um síðir,
og nú virðist einmitt
ætla að rofa til.
Næsta vika verður
ef til vill nokk-
uð tilbreytingarlaus,
hvorki leiðinleg né
heldur sérlega
skemmtileg. Þú ætt-
ir að hafa hægt um
þig í nokkra daga.
Þú ert óþolinmóður
og bráðlátur, enda
talsvert í húfi. En
reyndu að slaka á,
það virðast einmitt
líkur á, að nú fari að
rætast verulega úr
þínum málum.
Þú hefur vanrækt
vini þína og raunar
sjálfan þig um leið.
Nú virðist rétti tím-
inn til að bæta úr
því. Þú færð
skemmtilegar fréttir
áður en langt um
SporAdrckinn 2-l.okl. I?3.nóv,
Þú hefur ýms áform
á prjónunum, og ef
þá rasar ekki um ráð
fram, eru allar líkur
á, að áform þín
heppnist. Ráðfærðu
þig samt ekki við of
marga, frekar fáa
hollvini.
Þú verður mjög upp-
tekinn næstu viku
bæði á vinnustað og
heima fyrir. Þú ættir
að gæta þín að of-
reynaþigekki. Helg-
in er upplögð til upp-
lyftingar.
BogmuAtirinn 24.nói. 21.óc*.
Vonir þínar rætast
á allt annan hátt en
þú hafðir gert ráð '
fyrir. Þér bjóðast við-
skipti, sem þú skalt
fara varlega í, en þá
gætu þau hæglega
orðið þér til farsæld
ar.
Slcingcilin 22.des. 20.jan.
Vikan framundan
verður þægileg í alla
staði. Þú kemur í
framkvæmd verk-
efni, sem lengi hefur
verið að fwælast fyr-
ir þér. Líkur eru á
mjög skemmtilegri
helgi.
Valnsbcrinn 2l.jan. IQ.fcbr.
Vegna misskilnings
lendirðu í litiife hátt-
ar vandræðum, en
áður en vikan er á
enda, verður mis-
skilningurinn leið-
réttur, og brátt leys-
ist einnig úr vand-
ræðunum.
Fi»karnir 20.fcbr. 20.mar»
Bölsýni og slæmt
skap setja svip sinn
á næstu viku.
Reyndu að hamla
gegn þessu, bölsýni
þín er meiri en á-
stæða er til, og innan
tíðar birtir verulega
til hjá þér.
áfellst hann fyrir að verða ást-
fanginn af Noni Jarvis. Hún var
dóttir ekkjumanns, sem var nýkom-
inn til Möltu, og hún var sannkölluð
draumaprinsessa.
Nú voru þau sjálfsagt gift, og sú
tilhugsun var nær óbærileg.
Ég var með hellur fyrir eyrum,
þegar ég sá flugbrautina koma á
móti okkur. Þó að ég hefði flogið
ótal sinnum, þá fór lending alltaf
illa í mig, en í dag var mér næstum
sama. Ég gat ekki um annað
hugsað en þetta bréf, sem ég hélt á.
En svo fór ég að hugsa um annað
bréf skrifað af lögfræðingi föður
míns í Valletta fyrir rúmri viku.
Aumingja hr. Callus! Hann hafði
sent skeyti, hringt, en loksins
skrifað þetta bréf. Ég hafði hins
vegar fyrst fengið það í gær. Mér
fannst þó lengra síðan.
Ég hafði verið í heimsókn hjá
vinum mínum í Bath, og það var
enginn í litlu íbúðinni minni í
London til þess að svara í síma eða
senda póstinn áfram. Faðir minn
hafði því verið látinn í nokkurn
tima, án þess að ég vissi af.
Hann átti það inni hjá mér, að ég
kæmist að því, hvemig dauða hans
hafði borið að höndum. Var það
drukknun, slys, eins og skýrt hafði
verið frá? Ég gat ekki trúað því.
Hann hafði verið árum saman í
sjóhernum, og síðan hann settist í
helgan stein hafði hann siglt alls
konar bátum, sem hann átti, og nú
síðast einmastra skútu, tuttugu og
fjögur fet á lengd, sem hann nefndi
Francine í höfuðið á móður minni.
Hr. Callus og Michael virtust
báðir sannfærðir um, að ég ætti
ekkert erindi til Möltu, en ég gat
ómögulega verið áfram í London.
Kannski var þetta vonlaust flan hjá
mér, en ég vildi samt ekki trúa því.
Xaghra, þar sem faðir minn hafði
keypt hús, var á Gozo, en þangað
hafði Michael flutt aðeins viku áður
en hann sleit trúlofun okkar. Ég
hafði aldrei heimsótt hann þangað,
en é„ hafði frétt, að hann bærist
mikið á. Og því ekki það? Fyrir
utan að vera jarðfræðingur og
rannsaka eyjarnar, en þar er mikið
af dleingervingum, þá skrifaði hann
óvenju spennandi og vinsælar
skáldsögur undir dulnefninu Mike
Villiers.
Ég leit á bréfið, sem ég var enn
með í hendinni. Faðir minn dáinn.
Það var hryllilegt að missa hann
svona fyrirvaralaust.
Ég hafði það á tilfinningunni, að
það væri eitthvað einkennilegt
varðandi þessa drukknun. Mér datt
ekki í hug að selja bóndabýlið, án
þess að sjá það fyrst. Faðir minn
hafði áreiðanlega ætlað að sýna mér
það þegar hann hefði lokið við
endurbygginguna. Mig langaði að
sjá, hverju hann hafði fengið
áorkað.
„Get ég eitthvað hjálpað yður?”
var allt í einu sagt.
Flugfreyjan hallaði sér að mér, og
það var hluttekning í svip hennar,
tilfinning sem fólk í þessari stétt
sýnir sjaldan i starfi og allra síst
gagnvart kcmum.
„Fyrirgefið þér,” sagði ég, „ég
var eitthvað annars hugar.”
Hún brosti til mín, og ég lét bréf
Michaels i tösku mína, en setti
síðan upp sólgleraugun. Mér fannst
ég ekki eins óvarin svona falin ó bak
við dökkt glerið.
Vélin hafði þegar staðnæmst. Ég
var sú siðasta, sem gekk út í
steikjandi hitann og einnig síðust
inn í flugstöðvarbygginguna.
Er þangað kom, sá ég lágvaxinn,
þybbinn mann, sem hafði staðið við
glerdyrnar, ganga burtu. Svo kom
hann aftur og horfði rannsakandi í
mig. Hann var með mikinn brjóst-
kassa, dökkhærður og dökkeygur,
lýsing, sem ó raunar við flestalla
karlmenn ó Möltu. í augnaráði hans
var greinilegur ákafi, en ég var viss
um, að ég hafði aldrei séð hann
áður. Sem snöggvast horfðumst við
í augu, en svo snérist hann á hæli
og hvarf í fjöldann.
Ég hristi af mér ónotakenndina.
Þetta hlaut að vera misskilningur,
þessi maður þekkti mig áreiðanlega
ekki.
Ég hafði sofið illa nóttina óður.
Hugmyndaflugið var einum of laus-
beislað, og ég var öll í uppnámi. Ég
hafið enga ástæðu til þess að ætla,
að þessi bláókunni maður bæri
kennsl á mig.
Er formsatriðin voru yfirstaðin,
fór ég út, en þar var hópur af fólki
að taka á móti vinum sínum eða
veifandi í leigubila. Ég var einmana
og afskipt, enda var ég hvorki íbúi
þarna á eyjunni né ferðamaður.
Ég ætlaði að fara til Marfa Quay
og taka þaðan ferjuna yfir til Gozo.
Ég byrjaði að veifa í leigubíl, en svo
só ég allt í einu sportmódel af MG
gerð, sem ók ó brott jafnskjótt og
farþeginn hafði lokað hurðinni. Ég
sá glampa á króm og gler og hvítt
lakk, en svo var hann horfinn. Þó
tókst mér að þekkja aftur bæði
bílstjóra og farþega.
Farþeginn, sem hafði stigið upp í
bifreiðina, var þybbni náunginn, sá
er virtist hafa veitt mér sérstaklega
athygli við komuna. En Noni Jarvis
ók bílnum.
Ég var svo miður mín, að það var
engu líkara en að ég hefði fengið
högg í andlitið. Það hefði ekki átt að
fá svona mikið á mig að sjá
stúlkuna, sem hafði tekið Michael
fró mér, en ég hataði hana enn.
„Á ég að hringja ó bíl fyrir þig
eða skutla þér eitthvert?” var sagt
fyrir aftan mig.
38 VIKAN 8. TBL.