Vikan - 15.12.1977, Blaðsíða 12

Við erum aðeins ólau
skattinnh
Mikið er hún nú annars merkileg,
mannskepnan. Það er sama hvar á
hana er litið — alltaf er hún
jafnskrítin. Sumir eiga reyndartil að
gleyma því, að þeir séu menn. Aðrir
eru sér þess allt of meðvitandi. Þeir
setja líf sitt í rígfastar skorður, ganga
með hálsbindi hvunndags, vinna í
átta klukkustundir, dunda við
hobbýið í átta stundir og sofa loks
þær átta, sem eftir eru. Á sumrin fara
þeir í frí. Skreppa kannski til
sólarlanda eða fara hringinn, —
stundum ekki nema hálfan hring.
Poppararnir svokölluðu eru heilt
mannkyn út af fyrir sig. Þeir vinna
ekki í átta tíma og stunda síðan
áhugamálið í aðra átta. Vinnan er
þeim áhugamál, svo að sjálfgefið er,
að hún stendur oft yfir í sextán
klukkustundir að minnsta kosti. Þeir
fara ekki í frí á sumrin, því að þá er
mest að gera við sveitaböllin. En þeir
þeytast hálfhring eftir hálfhring og
hring eftir hring um landið, koma við
í félagsheimilunum sosum eina
kvöldstund og eru þotnir að morgni.
Þeireru að sinna áhugamálinu. —
Hálstau er þeim tákn meðalmennsk-
unnar, og það hengja þeir ekki á sig,
nema þegar þeir festa ráð sitt eða
fara á Hótel Sögu.
Pétur Kristjánsson er búinn að
vera poppari síðan hann fermdist
hjá séra Garðari i Laugarneskirkju
fyrir ellefu árum. Hann stofnaði
fyrstu hljómsveitina sína, Pops,
ásamt fjórum vinum mánudaginn
eftir fermingardaginn sinn 1966.
Er ég ræddi við Pétur á dögunum,
lá því beinast við að spyrja hann
fyrst að því, hvort honum væri
ekkert farið að leiöast starfið.
— Nei, svaraði hann strax. —
Annars stæði ég ekki í þessu.
— Og finnst þér þú ekki vera að
verða of gamall til þess að hafa
popptónlist að aðalstarfi?
Aftur svarar Pétur neitandi.
— Lítum bara á Pokjer, hljóm-
sveitina, sem ég starfa ’ núna. Við
Kristján píanóleikari erum yngstir.
Popptónlistarmennirnir, sem hafa
músíkina að atvinnu, eru flestir á
þessum aldri, frá 25-30 ára gamlir.
Einstaka er kominn á fertugsaldur-
inn.
— Ástæðan fyrir þessu er sú,
að endurnýjunin er ekki næg.
Þeim ungu er ekki gefið tækifæri.
Því er það þannig, að við, gömlu
skarfarnir, höldum stöðugt áfram.
ENDURNÝJUN ALLTOF LÍTIL
— Hvers vegna er þeim ungu
ekki gefið tækifæri? Þið fenguð jú
ykkar aftur í grárri forneskju.
Pops, nýgr œðingar í poppinu. Þetta mun vera elsta myndin, sem til er af
Pops. Reyndarvarein til, sem tekin var i fyrsta skipti, sem hljómsveitin
kom fram opinberlega á skólaballi i Laugalœkjarskólanum. Hún er nú
týndogtröllumgefin. — Þarnaeru, taliðfrá vinstri: Pétur Kristjánsson,
Birgir Hrafnsson, Jón Ragnarsson og Gunnar Fjeisted. Fimmti stofn-
nndinn, Guðmundur Halldórsson var hœttur um þetta leyti.
Viðtal við Péi
Pétur svarar ekki strax. Hann
hugsar málið stundarkorn og segir
svo:
— Þetta er ekki okkur að kenna.
Það sem eyðilagði þróunina var að
okkur var bannað að skemmta á
gagnfræðaskóladansleikjum á sín-
um tíma. Hlutirnir gerðust þannig
áður fyrr, að strákarnir fengu að
spreyta sig í hléum hjá þeim eldri,
en nú gengur það ekki lengur.
Afleiðingin er því orðin sú, að
endurnýjunin í stéttinni er orðin
alltof Iftil.
12VIKAN 50. TBL.