Vikan - 13.07.1978, Page 28

Gangstéttarkaffihúsin i París eru fleiri en töiu
verður á komiö, og það er ögœt og ódýr
skemmtun að sitja þar yfir kaffibolla eða glasi
og virða fyrir sér fjölbreytilegt mannlífiö é
götunni.
Trumbusláttur vakti okkur af siðdegisbkind-
inum einn daginn, og þama voru þé þrir kappar
með fjöðrum skreytt lamadýr og hvita geit,
sem trítlaði upp stiga og stóð þar é þremur
fótum. Áhorfendur klöppuðu henni lof i lófa og
fleygðu smöpeningum niður á götuna. Þremenn-
ingamir fengu þama a.m.k. ertthvaö upp í
fœðiskostnaðinn þann daginn, vonandi handa
Idýrunum Hka.
Hann er svo sem
ekki glæsilegur, inngangurínn
i Caveau de la Huchetta,
sem er eftirsóttur
djassklúbbur meðal stúdenta.
Yndislega, sóðalega, líj
í heiminum eru margar stórborgir, sem er ómaksins vert að
heimsækja. Hver þeirra er gædd sínum sérstöku töfrum,
London, New York, Berlín, Róm, Aþena, Madrid, Kaup-
mannahöfn, svo við höldum okkur við þær, sem næst okkur
eru. En einhvern veginn er það svo, að enginn þeirra jafnast á
við París. París, sem rithöfundar og ljóðskáld, tónskáld og
málarar, leikhúsmenn og kvikmyndaframleiðendur hafa lýst og
lofað svo mjög, að fyrir mörgum er hún fremur tákn en
lifandi borg. París, þar sem þungur niður mannkynssögunnar
blandast á furðulegan, en þó svo eðlilegan hátt kliði nútíma
mannlífs. París, háborg tísku og lista, háborg vísinda,
arkitektúrs og matarmenningar. París er engri annarri borg lík.
Það er alveg sérstök tilfinning að standa
á torgi eindrægninnar, Place de la Con-
corde, á heitum sumardegi og horfa á ið-
andi mannlífið á og umhverfis þetta fallega
torg, þar sem eitt sinn stóð fallöxin ægilega
og múgurinn öskraði, þegar höfuð
aðalsmannanna ultu um blóði drifin.
Það er líka furðulegt að sitja á sólheitu
torginu fyrir framan Notre Dame, horfa á
túristana keppast við að mynda hver annan
með kirkjuna frægu í bakgrunni og reyna
um leið að draga upp i huga sér mynd af
hinni sögulegu krýningu Napóleons
keisara, sem átti sér stað í kirkjunni fyrir
tæpum 174 árum. Napóleon, sem ekki vildi
þiggja vald sitt frá páfa, tók kórónuna úr
höndum Píusar páfa VII og lét sjálfur á
höfuð sér. Hið fræga málverk Davids af
þessum atburði hangir á Louvre safninu.
Og það er stórkostlegt að koma að
Eiffelturninum, upplýstum að kvöldlagi.
ganga undir bogum hans og horfa upp i
þetta furðuverk byggingartækninnar, sem
manni finnst nánast óhugsandi, að annar
en Frakki gæti hafa skapað. Ganga svo yfir
Ienabrúna yfir á Trocaderotorgið, þar sem
Afríkunegrarnir breiða litfagra dúka sína
og bjóða túristum að kaupa útskornar fíla-
beinsstyttur, glitrandi glingur og hatta. Um
miðnætti slokkna ljósin í Eiffelturninum,
og um leið taka svertingjarnir saman
varning sinn og grafa afrakstur dagsins
djúpt i vasa sína.
100 ÞÚS.KALL FYRIR
KJÓLINN, TAKK!
Og þeir, sem reynt hafa, eiga ekki orð
yfir útsýnið úr Eiffelturninum eða Sigur-
boganum, en um það get ég reyndar ekki
talað af reynslu sökum lofthræðslu og fóta-
fúa. Ég þorði aldrei hærra en á aðra hæð í
Eiffelturninum, og þegar við ætluðum að
hætta okkur upp í Sigurbogann, reyndist
engin lyfta í gangi, og ég var búin að
þramma of mikið undangengna daga til að
28 VIKAN 28. TBL.