Vikan - 13.07.1978, Blaðsíða 33

Allir, sem eitthvað fylgjast með íslenskri knattspyrnu, kannast
við Inga Björn Albertsson. Hann er í hópi bestu knattspyrnu-
manna okkar og hefur stjórnað Valsliðinu farsællega í
mörgum spennandi leikjum. Ingi Björn á ekki langt að sækja
knattspyrnuáhugann og leiknina, faðir hans, Albert
Guðmundsson var frægur og dáður hér fyrr á árum víða um
lönd. Vikan heimsótti Inga Björn og Magdalenu konu hans.
tTitilslaus og allt I öllu hjá Albert Guðmunsson, heUd-
verslun.
ekkert eftir þeim tíma. Hins vegar man ég,
þegar pabbi þjálfaði FH og Keflvíkinga
með góðum árangri. En fyrir mig var
ekkert félag nema Valur. Við fluttumst í
Hlíðarnar, er við komum heim, og hvergi
kann ég betur við mig en einmitt hér í
Hliðunum.”
FÉKK STRÁKINN í
AFMÆLISGJÖF
Þar býr Ingi Björn með konu sinni,
Magdalenu Kristinsdóttur, og tveimur
börnum, Kristbjörgu Helgu, sem er þriggja
ár, og Ólafi Helga eins og hálfs árs. en Ingi
fékk hann í afmælisgjöf í bókstaflegri merk-
ingu. Hann fæddist 3. nóvember 1976 — á
afmælisdegi Inga Björns.
Blaðamaður snýr sér að Magdalenu —
eða Möggu, eins og hún er kölluð, en þau
hafa verið gift í rúmt ár — búið saman í
fjögur ár: Hvérnig kanntu við manninn,
þinn, hlaupandi á eftir einhverjum fót-
bolta?
„Ég hef gaman af fótbolta,” segir hún.
„Fer oft á leiki. En sannleikurinn er sá, að
stundum er engu líkara en ég sé einstæð
móðir. Knattspyrnan bitnar mjög á fjöl-
skyldunni, og oft er ég hér ein með
börnunum og gef þeim að borða.”
Og Ingi bætir við — „Það er geysileg
fórn, sem leikmenn hér á íslandi leggja á sig
til að leika knattspyrnu. Ekki bara hvað
tíma viðkemur.heldur og peningum.”
„Ég svo sem þekki þessa bakteríu. Við
vorum nýlega í brúðkaupi bróður mins
heima í Stykkishólmi, og hann hljóp beint
úr leik í 3. deild og inn i kirkju, þaðan sem
hann gekk út, kvæntur maður,” sagði
Magga og brosti. Já, knattspyrnan kemur
víða við.
EKKERT FÉLAG KOM TIL
GREINA NEMA VALUR
— En hvað um knattspyrnuferil þinn
Ingi?
„Eins og ég sagði, kom að sjálfsögðu
ekkert félag nema Valur til greina. Við
fluttumst i Hliðarnar. Pabbi fylgdist þá
raunar lítið með mér, en þeim mun meira
nú síðari árin. Það þurfti ekki að ýta mér í
Val — en hefði ég ekki kosið rétt félag,
hefði hann sjálfsagt séð um, að svo hefði
verið. Ég lék í öllum yngri flokkum Vals,
nema 2. flokki. Raunar var ég aðeins í
körfubolta, en guggnaði á honum, þegar
við áttum að sýna á Hálogalandi. Síðan
hefur það bara verið fótboltinn.
Ég þori ekki að segja, að okkar aldurs-
flokkur hafi verið sigursælasti flokkur Vals
— en áreiðanlega — einn sigursælasti. Ég
lék með unglingalandsliðinu, sem þá hafði
einu eða tveimur árum áður verið sett á
laggirnar, 1972 fór ég síðan út — og hóf
aftur að leika með 1974. Það ár unnum
við Bikarinn — en þrjú af siðustu fjórum
árum hefur Bikarinn verið í góðri geymslu í
Hlíðarenda.
En hlutirnir hjá Val fara svo verulega að
gerast 1976 — þá náum við upp yfir-
burðaliði hér á íslandi. Unnum bæði deild
og bikar 1976 undir stjórn Iouri Ilitschev,
núverandi þjálfara landsliðsins. Iouri er
frábær skipuleggjandi og byrjaði fyrst hjá
28. TBL.VIKAN 33