Vikan - 01.07.1982, Blaðsíða 9

..-------..
Á Eyrarbakka
greín fyrir aö hann var æðarfugl.
Á endanum fékk hann einhverja
sótt, sennilega smit úr fjörunni.
Viö fengum fyrir hann meöal og
vöktum yfir honum. Hann virtist
vera aö hressast en einn morgun-
inn var hann svo dáinn.
Jakob var ófleygur og lærði
aldrei aö fljúga. Við reyndum
mikiö til þess aö kenna honum list-
ina en ekkert gekk. Hann lét sig
bara falla til jarðar og reyndi lítiö
að bera við vængjunum. Árni G.
Pétursson hjá Búnaðarfélaginu
sýndi uppeldi Jakobs mikinn
áhuga, kom hérna viö og skoðaöi
hann og sagöi strax aö hann vant-
aöi B-vítamín. Sá þaö á fjaðralag-
inu og göngulaginu. En hann var
mikill sælkeri og sótti lítið í venju-
legt fuglafóöur.
Um sumarið fórum viö í Galta-
læk og tókum Jakob með okkur,
því ekki var hægt aö skilja hann
eftir heima. Hann var innan í úlp-
unni hans Jóhanns. Hljóðin sem
komu frá úlpunni vöktu óskipta at-
hygli og krakkarnir á staðnum
voru farnir að elta okkur og tala
um manninn meö fuglinn á mag-
anum. Svo kynntust þau Jakobi og
viö vorum lengi á eftir að senda
myndir út um allt land af þessum
börnum með Jakob í fanginu.
Það var mikil vinna aö hafa
hann á heimili og færðist í aukana.
Fyrst bjó hann hérna í eldhúsinu
og þaö var orðið þannig aö ég
Jakob skrœkur
og
adrir
Eyrbekkingar
Við erum á leiðinni í viðtal og ferðinni heitið
austur á Eyrarbakka. Að þessu sinni er viðtals-
efnið œðarfugl — sem þar að auki er látinn þegar
tími vinnst til að bregða sér á staðinn. En framlið-
inn œðarfugl getur verið býsna athyglisverður og
við tökum nánustu aðstandendur hans tali. Jakob
bjó í svonefndu Kirkjuhúsi ásamt Helgu Sörensen,
Jóhanni Gíslasyni og börnum þeirra, Gísla
Ragnari og Guðrúnu. Við spyrjum endalaust og
Helga svarar:
„Jakob skrækur flutti inn 19.
júní í fyrra. Hann fannst hérna
eiginlega undir húsveggnum. Gísli
fann hann og kom með hann inn,
en ég var í sólbaði og átti bágt með
að trúa að hann hefði fundið æðar-
unga. Við skírðum hann Jakob og
viðurnefniö skrækur var af því að
það heyröist svo ofsalega hátt í
honum. Þegar hann vildi komast
út stappaði hann niður fótunum
eins fast og hann gat. Og maður
skildi hann alveg. Þegar hann var
baðaður var allt eldhúsiö undir-
lagt, hann rennbleytti allt í kring-
um sig. Guðrún sá að mestu um
hann og þegar baðinu var lokið
skreið hann upp undir nærbolinn
hennar og kúrði með höfuðiö í
hálsakoti þangað til hann var orð-
inn þurr.
Jakob fer
í sveitina
Svo sendum við hann í sveit og
ætluðum að láta hann komast í
kynni við húsendur þar á bænum.
En okkur leið engan veginn vel á
meðan hann var í sveitinni, fannst
erfitt að vita af honum þar. Að lok-
um ákváðum við aö heimsækja
hann í sveitina. En þá varö hann
svo óskaplega glaður aö sjá okkur
aö hann kom bara meö okkur
heim aftur.
Eins reyndum við að fara með
hann hingaö niður í fjöru á Bakk-
anum, en hann gerði sér enga
26. tbl. Vikan 9