Vikan - 09.05.1985, Síða 46

hann næst í krikket....
Nema þá setur hann
met í áunnum pun£-
höggum... ha, ha, ha!
Hvernig ætli pungurinn á
bavíönum sé á litinn,
' hátignarlega purpurarauður,
ætli það ekki?”
Það gall við hás hlátur
um leið og bjallan hringdi og
þessar andstyggilegu raddir
fjarlægðust tilkynningatöfluna.

adúllah þorði ekki
að horfast í augu við þá. Allir
þrír voru þeir meðlimir í
málfundafélaginu svo það var
ómögulegt að klaga þá. Það
yrði bara hlegið að honum.
Hendurnar á Abdúllah byrjuðu
að titra af vanmáttugri reiði. Af
hverju ætti hann að taka mark
á því sem þessi ruslaralýður
hélt? Það átti ekki annað fyrir
þeim að liggja en verða
bændur, hermenn eða stjórn-
málamenn, en hann átti að
verða konungur, leiðtogi
þjóðar sinnar, elskaður af ótal
þjóðflokkum og dáður af
þegnum sínum, körlum sem
konum.
Allt í einu dró hann djúpt
andann... Konur! Þessir
ómerkilegu montrassar höfðu
ekki fengið þriggja vikna
kennslu í Kaíró... Þar sem
hann stóð þarna titrandi af
vonsku, með þvælda latínu-
bókina f höndunum, kom
honum í hug sæt hefnd.
Hann ákvað að hann skyldi
ná í konurnar þeirra.
Heiðna fór úr svftu Abdúllah
fyrr en venjulega. í stað þess að
fara af hótelinu tók hún lyft-
una upp á efstu hæð og hljóp
upp stigana sem eftir voru upp
á herbergið hans Nicks, en
þangað höfðu allar stúlkurnar
nú komið flissandi. Heppnin
var með henni því Nick var að
koma af vakt. Hann kom til
dyra á skyrtunni.
,,Ertu í fátækraheimsókn?”
spurði Nick kuldalega um leið
og Heiðna klappaði honum á
kinnina.
, ,Nei, bara að spá í af hverju
þú þolir ekki Abdúllah. Þú
getur ekki búist við að fá alla
athyglina frá okkur öllum fjór-
um, sérstaklega þegar við vit-
um að þú er hrifinn af Júdý.”
Gormarnir sigu niður þegar
hún settist á járnrúmið. Nick
var vansæll á svipinn.
,,Mér kemur ekkert við hvað
þú gerir.”
,,En hvað er að, Nick? Er
Abdi með annarri stelpu?”
,,Eg hef ekki hugmynd um
það. Það kemur mér heldur
ekkert við og ég myndi ekki
segja þér það þó ég vissi það...
En ... við vorum saman í skóla
og ég get fullvissað þig um að
þessi fjandans Abdúllah er ekki
allur þar sem hann er séður.
er einkennilega tilfínningalaus
við konur.” Nick vissi ekki
hvernig hann átti að koma
orðum að þvf að Abdúllah væri
útsmoginn og yfirvegaður
gagnvart vestrænum konum.
Hann misnotaði þær. Hann
lærði af þeim. Ástaratlot hans
voru til þess að sanna vald sitt
yfir þeim og körlum þeirra.
,,0, Nick, hann er á varð-
bergi gagnvart öllum, hann er
hræddur um að sér verði rænt
eða hann skotinn eða hvað það
allt saman er sem prinsar verða
að gæta sín á,” svaraði Heiðna
Auðvitað finnst konum hann
alveg ómótstæðilegur. Hann er
greinilega mjög aðlaðandi. ’ ’
,,Það er ekki bara það,”
sagði Heiðna og flissaði, ,,það
er svo gaman að sviðsmynd-
inni. Lífverðirnir og þessar
flaksandi skikkjur og ofsaleg
yflrskeggin og . . . umm. . .
varúðarráðstafanirnar. ’ ’ Það
hvarflaði allt í einu að henni
hvort Abdúllah hefði byssu-
lcyfí í Sviss. Sennilega var hann
með diplómatavegabréf og gat
gert það sem honum þóknað-
ist. Hún andvarpaði. ,,Ég veit
ekki af hverju ég hef ekki fallið
fyrir honum en ég hef það
ekki. Hann er æðislegur en ég
er bara ekki hrifin af honum
eins og þú ert hrifinn afjúdý.”
,,Jæja, þú ert ári heppin því
Abdúllah kemur ekki riddara-
lega fram við konur, hann not-
færir sér þær. Ég meina, hon-
um er alveg sama um konur,
þjónustustúlkurnar eða systur
félaganna, meira að segja
mæðurþeirra.”
,,Nick! Þú átt þó ekki við að
hann sé...?”
, ,Það sem ég á við er að hann
og áleit að Nick væri hreinlega
afbrýðisamur.
,,Það er einmitt þetra sam-
bland af ógnun og persónutöfr-
um sem konum þykir svo
ómótstæðilegt,” sagði Nick
biturlega og það vottaði fyrir
öfund.
, ,Á ég að skilja það svo að þú
haldir að Abdi sé viljandi að
leika köttur og mús við mig?
Til þess að gera mig óham-
ingjusama?”
,,Heiðna, hættu að tala um
einhverja bjánalega kynferðis-
leiki og hlustaðu á mig. Mér
þykir mjög vænt um ykkur allar
fjórar og þú veist hvað mér
fínnst um Júdý. En ég er vinur
ykkar. Ég myndi ekki misnota
neina ykkar en það gerir Ab-
dúllah. Hann ber hvorki virð-
ingu fyrir né skilur neitt um
riddaramennsku og er ekki...
drengurgóður.”
Heiðna kastaði aftur höfðinu
og hló. ,,Elsku Nick,” sagði
hún, ,,þú ert eins og gömul
frænka! Ég skal framvegis vera
með gaddavír í staðinn fyrir
teygju í buxunum.”
sem Heiðnu
langaði að vita og reyndar alla
nemendur skólans var hvort
Abdúllah byði henni á dans-
leikinn á Valentínusarmessu.
Abdúllah sást ekki oft á al-
mannafæri, einkum eftir að
hann hafði leigt sér hestasleða
sunnudag nokkurn og ljós-
myndari á götunni hafði smellt
mynd af Heiðnu og prinsinum
saman. Hann var ekki lengi að
selja Paris Match fílmuna og
innan sólarhrings hafði myndin
birst í dagblöðum um heim
allan.

nnan hvern dag
kom fangfylli af rauðum rósum
á löngum stilkum til Heiðnu,
en ekkert kort fylgdi. ,,Þú
sagðir að rauðar rósir væru
ómerkilegar,” sagði Kata
stríðnislega og fékk fyrir vikið
kodda í hausinn. Eftir þriðju
sendinguna var Heiðna send á
skrifstofu skólastjórans og
henni tjáð að hún mætti ekki
þiggja fleiri blóm. Monsieur
Chardin var óvenju órólegur.
Helmingurinn af öllum slúður-
dálkaskrifurum í Evrópu hafði
níðst á honum. Það var ekkert
vafamál að þetta var góð
auglýsing fyrir skólann en hann
varð að láta sem honum félli
þetta illa.
Nokkrum dögum seinna var
Heiðna aftur kölluð inn á teppi
til skólastjórans. Hún kom til
baka og henni virtist skemmt.
,,Hvað kom fyrir?” spurði
Kata sem lá á rúminu með ann-
ann fótinn upp í loft og lét
Maxín lakka á sér táneglurnar.
,,Síminn. ”
,,Hver?” Símtal var alltaf
merkisatburður í tilveru þeirra.
„Caspar frændi minn. Hann
er sendiherra okkar í fursta-
dæmunum. Hann sagðist hafa
heyrt að ég væri mikið með
Abdúllah prinsi og sagði að ég
yrði að haga mér mjög siðsam-
lega.” Hún hló taugaóstyrk.
,,Caspar sagði mér líka að í
Sydon væri komið fram við
konur eins og eign karlmanna
og þegar þær hefðu eitt sinn
verið saurgaðar þá væru þær út-
skúfaðar, meira að segja grýttar
4b Víkan 19. tbl.