Vikan - 09.05.1985, Qupperneq 47

til bana. Getið þið hugsað
ykkur? ,,Góða besta, vertu
kyrr, Kata,” sagði Maxín.
Heiðna fleygði sér á hitt
rúmið. ,,Svo ég spurði hvað
spjallaðar arabískar meyjar
kæmu mér við?” Hún var í
slitnum náttslopp sem var
meira en hundrað ára gamall
og eldrauðum tyrkneskum
inniskóm með uppsnúnar
tvær settust upp
lak niður á ökkl-
ana á Kötu. Heiðna hélt áfram.
„Caspar gamli sagði mér að
Abdi hefði verið komið til
valda löngu áður en hann hafði
aldur til vegna þess að faðir
hans væri víst mjög trúaður og
dálítið ruglaður og byggi í al-
gjörri einangrun. Caspar sagði
líka að þótt Abdi væri mesta
hörkutól þá væri hann alls ekki
eins mikill heimsmaður og
hann vildi vera láta og alls ekki
þess umkominn að takast á við
tuttugustu öldina. Ef hann
héldi að verið væri að hlæja að
sér eða auðmýkja sig þá gæti
hann orðið illskeyttur.” Hún
flissaði. ,,Hann hélt áfram að
rausa endalaust um það að
eiginlega byggju tvær mann-
eskjur í Abdúllah — þjóðhöfð-
ingi, menntaður á Vesturlönd-
um sem vildi ræða málin á
diplómatískum grundvelli með
vestrænum stjórnmálamönn-
um, og grimmur, gífurlega
valdamikill arabaleiðtogi. Orð
hans væru lög og hvatir hans
ofsafengnar, hættulegar og
aftan úr miðöldum. ’ ’
Hún sparkaði af sér inni-
skónum og stökk upp á rúm-
stokkinn hjá Kötu. Þar sat hún
með krosslagða fætur og bætti
við, hratt og fyrirvaralaust:
„Caspar sagði mér líka að
Abdúllah væri trúlofaður.”
,,Hvað?” Maxín stirðnaði á
leiðinni upp í rúmið.
„Hverri?”
„Einhverri arabískri prins-
essu sem er bara tíu ára! Hafíð
þið heyrt annað eins? Þau ætla
að gifta sig þegar hún er orðin
fimmtán.” Heiðna reyndi að
láta sem henni væri alveg sama.
Röddin brást henni og hún
sagði óstyrkri röddu: ,,Ég vein-
tærnar.
fJXt/ inar
og naglalakkið
aði af hlátri svo Caspar varð
reiður og sagðist ætla að
hringja í mömmu.”

lt í einu slokknuðu
ljósin. Eins og venjulega voru
þau slökkt í skrifstofu skóla-
stjórans. Tunglskinið braust
inn gegnum blúnduglugga-
tjöldin og varpaði fölgráum
rósmynstruðum skuggum yfír
rúm Maxín þegar hún henti frá
sér sængurfötunum og flýtti sér
til Heiðnu til þess að hugga
hana. „Aumingja þú,
aumingja þú! Þetta er bévaður
svikari, kvikindi, skíthæll.”
„Ef þetta er satt er þetta eins
og á miðöldum,” hrópaði
Kata upp yfir sig.
„Það er einmitt það sem
Caspar á við. Abdi er ekki eins
og hvert annað vestrænt ung-
menni sem er að þykjast vera
heimsmaður. Hann er eins
konar kaldrifjaður valdamikill
stigamannaforingi í eyði-
mörkinni.” Hún þagði stutta
stund. „Ég held að það
sé það sem mér fínnst svo
heillandi.”
„En honum er svo
sannarlega ekki treystandi,”
sagði Maxín. „En engum
karlmanni er svo sem treyst-
andi.”
„Góða, hættu þessum láta-
látum,” sagði Kata. „Hverjum
er þá yfírleitt treystandi? ’ ’
Framhald í næsta blaði.
Markaöstorgiö teygir sig víöa. Þaö er sunnanlands
sem noröan, vestan sem austan, í bátum sem flug-
vélum, snjóbílum sem fólksbílum, hvarvetna er DV
lesiö.
Einkamál. Já, þaö er margt í gangi á markaöstorginu,
en um hvaö er samiö er auövitaö einkamál hvers og
eins.
Sumir borga meö fínpressuöum seölum. Menn ný-
komnir úr banka? Þarf alls ekki aö vera. Gætu hafa
keypt straubretti á markaöstorginu daginn áöur.
Smáauglýsingar DV eru markaöur meö mikinn mátt.
Þar er allt sneisafullt af tækifærum.
Þaö er bara aö grípa þau.
Þú hringir.......... O Vid birtum... Þaö berárangur!
Smáauglýsingadeildin er í Þverholti 11.
Opið:
Mánudaga-föstudaga, 9.00—22.00
laugardaga, 9.00—14.00
sunnudaga, 18.00—22.00
ER SMÁAUGLÝSINGABLAÐIÐ
Frjálst.óháð dagblað
SMÁAUGLÝSINGAR DV
MARKADSTORG
TÆKIFÆRANNA
Þú átt kost á aö kaupa og selja allt sem gengur kaupum og sölum. Bara aö
nefna þaö í smáauglýsingum DV, hinu ótrúlega markaöstorgi tækifæranna.