Vikan - 19.02.1987, Síða 52

Frásögn eftir rithöíundinn Thyra Ferré Bjom - fyrri hlnti
Pabbi var prestur af gamla skólan-
um. Hann prédikaði guðs orð beint
úr biblíunni. Kannski aðferð hans
hafi verið nokkuð alvöruþrungin en
þegar söfnuður hans hlustaði á
þrumandi ræður hans um helvíti og
brennandi eilifðareld skulfu menn frá
hvirfli til ilja. Ef einhver þurfti iðr-
unar við leitaði hann sálu sinni friðar
á stundinni. Kirkjan var í augum
pabba Hús Guðs. Hann ætlaðist til
lotningar jafnt frá öldnum sem ung-
um.
Ef frú Nelson og frú Backlund
pískruðu um verðið á nýju höttunum
sínum hætti pabbi að tala svo dauða-
þögn ríkti í kirkjunni. „Þegar þið,
frúr mínar, hafið lokið samræðum
ykkar,“ tilkynnti hann stillilega og
klippti hvert orð í sundur, „þá skal
ég halda áfram.“
Ekki var hvíslað meira þann sunnu-
dagsmorguninn en mamma var
bálreið. „Þarftu endilega að segja
svona nokkuð í miðri Jobsbók? Ef
þú værir þolinmóður sjálfur gætir þú
kannski kennt öðrum.“
Pabbi sagði alltaf: „Rétt skal vera
rétt.“ Hann ætlaði svo sannarlega
ekki að umbera tvær blaðurskjóður
í húsi drottins þar sem hann hafði
verið útvalinn sálnahirðir.
Hann ól upp börn sín á sama hátt,
með vöndinn í annarri hendi og Bibl-
íuna í hinni. Samt syndguðu þau öll
eins og þau mögulega gátu, bara til
að ná sér niðri á honum. Þó að
mamma vildi að börnin hegðuðu sér
sómasamlega og gengju á braut
drottins hjálpaði hún þeim oft við
meinlausar brellur. Það var ef til vill
hennar máti að hefna sín á pabba
fyrir það hvað hann lét hana bíða
lengi eftir að verða frú Pontus Franz-
on.
Pabbi og mamma komu bæði frá
gamla landinu. Stærsti sigur mömmu
var, eftir miklar mótbárur og tár, að
fá pabba til að segja lausu presta-
kalli sinu í Lapplandi og sigla yfír
Atlantshafið til þess að taka við emb-
ætti hjá litlum söfnuði í Nýja-Eng-
landi þar sem töluð var sænska.
Þegar kirkjuritarinn sendi bréf sitt
til sóknarnefndarinnar í Svíþjóð og
bað séra Franzon að koma til Berk-
ley Hills vissi hann ekki að það voru
átta börn í fjölskyldunni, flest á
skólagöngualdri. Hann vissi aðeins
gegnum bréfaskriftir að pabbi var
fímmtíu og níu ára gamall og datt
ekki einu sinni i hug að spyrja um
fjölskyldu hans. Hvernig átti hann
að vita að pabbi var fjörutíu og
þriggja ára þegar hann giftist
mömmu, sem var aðeins tuttugu og
eins árs, og að eftir það birtist venju-
lega annaðhvort spriklandi sveinbarn
eða meybarn á eins og hálfs árs fresti?
Þegar illa lá á pabba átti hann svo-
lítið bágt með að fyrirgefa mömmu
að hún skyldi koma inn í hans kyrr-
láta líf og breyta fjölskyldunni úr
einum í tíu. En það var mamma sem
kom pabba til Ameríku og allt fram
á hans síðustu stund á þessari jörðu
reyndi hún að færa rætur hans yfir í
\
52 VIKAN 8. TBL