Vikan - 19.02.1987, Síða 58

Suður-Þýskaland
Fyrir um það bil fjörutíu árum, þegar flug-
samgöngur við útlönd voru enn í frum-
bernsku, var gjarnan talað um að fara í
siglingu þegar menn fóru til útlanda. Þeir sem
höfðu ferðast eða dvalist eitthvað að ráði er-
lendis voru samkvæmt því afskaplega mikið
sigldir og þóttu hinir mestu heimsborgarar.
Síðan hefur mikið breyst. Útskerjabragurinn
hefur skolast af landanum og gamla íslenska
bændaþjóðfélagið er orðið að háþróuðu vel-
ferðarþjóðfélagi þar sem allir eru heimsborg-
arar. Við Islendingar erum vaxandi túrhestar
á alþjóðavettvangi, miðað við höfðatölu að
sjálfsögðu. Þó landinn sé almennt illa haldinn
af þrá eftir sól og sumri er mesta nýjabrumið
að fara af sólarlandaferðunum svokölluðu.
Margir eru því farnir að líta í kringum sig
eftir nýjum ferðamöguleikum í sumarfríinu.
Undanfarið hefur sá ferðamáti notið vaxandi
vinsælda að fljúga til Lúxemborgar, stíga þar
upp í bilaleigubíl og keyra eitthvað út í busk-
ann, eftir því sem hugur og efni standa til.
Frá Lúxemborg er stutt til allra átta, misstutt
að vísu, en einna styst er að keyra yfir landa-
mærin til Þýskalands og þaðan suður á
bóginn. Ferðalag um hin fögru vínyrkjuhéruð
Þýskalands svíkur engan. Sumarið er óneitan-
lega sá tími sem flestir velja til ferðalaga. En
það getur líka verið gaman að ferðast eða
dvelja um stundarsakir í Þýskalandi að hausti
eða vetri til.
Klukkan er fimm að morgni. í anddyri
Hótel Loftleiða eru samankomnir nokkrir
blaðamenn. Ferðinni er heitið til Lúxemborg-
ar og þaðan til Þýskalands í boði þýska
ferðamálaráðsins og Flugleiða. Úti ríkirdimm
og köld desembernóttin. Allir virðast jafn-
ruglaðir og syfjaðir. Á leiðinni út á flugvöll
get ég ekki varist þeirri hugsun hvað ég sé
að þvælast þetta um miðja nótt í stað þess
að kúra áfram undir hlýrri sænginni heima
hjá mér. Hvað ætli sé svo sem varið i að þvæl-
ast um Þýskaland á þessum árstíma? Það fór
hins vegar lítið fyrir slíkum hugsunum þegar
lent var í Lúxemborg í sól og tíu stiga hita
sem var allmiklu betra en skítaveðrið heima.
I Lúxemborg tók á móti hópnum Knut
Hánschke, forstjóri Norðurlandadeilar þýska
ferðamálaráðsins, sem fylgdi hópnum á ferða-
laginu suður Þýskaland. Frá flugvellinum var
haldið beint til Trier sem er ekki nema um
það bil fjörutíu mínútna akstur. Þaðan var
ferðinni heitið til Heidelberg og Freiburg im
Breisgau en þessar borgir eru meðal hinna
„tíu sögulegu" sem Þjóðverjar kalla svo og
eru allar frægar fyrir sérstaka rómantík og
sjarma.
Trier
Trier er fræg einkum fyrir tvennt. Hún er
elsta borg Þýskalands og hún er heimaborg
Karls Marx sem þar fæddist árið 1818 í litlu
húsi í miðborginni. Fjögur hundruð árum
fyrir Krist byggðu hinir keltnesku Trevetar
svæðið þar sem Trier reis siðar. í Gallastríð-
inu 58—51 fyrir Krist unnu Rómverjar sigur á
Trevetum og árið sextán fyrir Krist reistu
þeir borg á slóðum Trevetanna og nefndu
hana Augusta Treverorum eða borg Ágústín-
usar i landi Treveta. Tvö hundruð árum síðar
var borgin orðin höfuðborg hins vestróm-
verska ríkis. Sex rómverskir keisarar sátu í
Trier. Sá frægasti var Konstantín mikli sem
sat í Trier á árunum 306-314. Hann gerði
Trier, sem þegar var biskupssetur, að miðstöð
kristindómsins í hinu vestrómverska ríki. Eft-
ir hrun vestrómverska keisaradæmisins var
vegur borgarinnar ekki eins mikill og áður.
Þó hélt Trier áfram að blómstra og vaxa. Á
miðöldum risu upp við hlið rómversku rúst-
anna kirkjur, klaustur og hallir. Árið 1473
var stofnaður háskóli í Trier og er hann í dag
einn af elstu háskólum Þýskalands. Trier er
ekki einungis afskaplega falleg borg heldur
er lega hennar líka einstök. Hún stendur á
bökkum árinnar Mósel í mynni Móseldalsins.
Beggja vegna teygja vínakrarnir sig langt upp
í skógi vaxnar hlíðar fjallanna Eifel og
Hunsriick en Móseldalurinn er, eins og flestir
vita, eitt mesta vínyrkjuhérað í Þýskalandi.
Trier er „vínborg“. Enginn sem þangað fer
ætti að láta hjá líða að kynna sér hina stór-
kostlegu vínkjallara sem eru svo umfangs-
miklir að segja má að þeir myndi einhvers
konar neðanjarðarborg. Einnig er hægt að
58 VIK A N 8. TBL