Vikan - 09.08.1990, Blaðsíða 13

„Ég man aö mér fannst Jónas
ákveðinn og jafnvel heldur um
of ákveðinn og fór jafnvel í
svolitla vörn þess vegna. Hins
vegar fannst mér aldrei neinn
leiðinda „töffara“gangur á
honum en slíkt hefur mér alltaf
leiðst í fari karlmanna.1'
Hvaö segja Kristín og Jónas
um þaö hvort ungt fólk ætti
frekar að leita sér maka sem
er líkur því að upplagi og
skapferli eða ekki?
„Á því er ekki nokkur leið að
hafa neina fasta skoðun og
það sem er rétt fyrir einn þarf
alls ekki að vera rétt fyrir
annan. Við Kristín erum nú
búin að vera gift í hátt í þrjátíu
ár og það er sjálfsagt rétt að
við séum ólík. Hins vegar
minnist ég þess ekki að við
höfum nokkurn tíma rifist."
Kristín segist að vísu ekki
geta tekið undir þetta, þau hafi
oft á tíðum deilt um ýmsa hluti.
„Það heitir í þessari fjölskyldu
- að skiptast á skoðunum.
Hins vegar vita allir sem reynt
hafa að það er enginn eilífur
dans á rósum að vera i hjóna-
bandi. Við erum fyrir löngu
búin að læra að það sem gildir
er ekki að reyna að breyta
hvort öðru heldur að umbera
hvort annað. Það held ég að
okkur Jónasi hafi tekist alveg
sæmilega," segir Kristín.
SAMEIGINLEG
ÁHUGAMÁL MIKILVÆG
Nú sat Kristín um árabil á Al-
þingi fyrir Kvennalistann en
Jónas hefur í leiðurum í DV oft
á tíðum deilt á stefnu þeirra
samtaka. Hefur það valdið
nokkurri spennu á heimilinu?
- Nei, alls ekki. Þau eru
sammála um að slíkt komi
ekkert að sök. Þau segja líka
að þó svo þau séu ekki alltaf á
sama máli í pólitíkinni séu þau
alls ekki ósammála um alla
hluti og auk þess hafi þeim
ávallt tekist að skapa sér sam-
eiginleg áhugamál. - Við höf-
um ferðast mikið saman, við
stunduðum mikið skíðaferðir
hér áður fyrr, við erum í tveim-
ur bridgeklúbbum, erum í blaki
einu sinni í viku á veturna með
ágætu fólki og svo erum við í
hestamennsku sem er nýjasta
áhugamál okkar og reyndar
ekki nema um það bil fjögurra
ára gamalt. Þetta höfum við
stundað allt saman, segja þau
Kristín og Jónas og eru sam-
mála um mikilvægi þess að
hjón eyði einhverjum tíma
saman og þá er auðvitað mikil-
vægt að þeim takist að sam-
eina áhugamál sín. - Og það
hefur okkur tekist.
Fjölskyldan öll samankomin veturinn 1975. Börnin frá vinstri: Halldóra, Pálmi, Kristján og Pétur.
Uppeldið var einkum á hendi Kristínar. - Mér fannst uppeldi barnanna vera mitt starf, þó svo mér
mundi alls ekki finnast það núna.
Kristín og Jónas taka á móti Kristjáni Eldjárn, forseta fslands.
Myndin er tekin seint á áttunda áratugnum en þá var Jónas um
skeið formaður Blaðamannafélags Islands.
EKKI AÐ REYNA AÐ
BREYTA MAKANUM
„Fyrst og fremst þá held ég,“
segir Kristín, „að fólk verði að
gera sér Ijóst að það eru ekki
allir eins. Menn hafa fengið
mjög mismunandi uppeldi og
bregðast á ólíkan hátt við
ýmsu sem upp kemur. Til að
byrja með I sambúð er maður
að túlka þetta út frá sinni
reynslu og hugmyndum og
tekur kannski viðbrögð mót-
aðilans illa upp, misskilur og
rangtúlkar og gerir jafnvel aö
stórmáli. Ég held að það sé
mjög algengt að fólk vilji reyna
að breyta mótaðilanum - laga
hann að sjálfum sér. Þetta
held ég að sé rangt því þetta
eru tvær manneskjur sem
verða að fá að halda áfram að
vera tveir einstaklingar.
Reyndar er umhugsunarvert
að ekki er gerð hin minnsta til-
raun til þess í fræðslukerfinu
að búa fólk undir hjónaband,
samlíf með öðru fólki, barna-
uppeldi eða nokkuð í þá átt-
ina. Þetta virðist bara eiga aö
vera eðlislægt."
Þeim ber saman um að upp-
eldi barnanna þeirra fjögurra
hafi einkum verið á hendi
Kristínar. „Við erum það göm-
ul I hettunni að okkur þótti
þessi háttur eðlilegur. Jónas
er mjög gamaldags faðir, það
er að segja faðir sem finnst
sjálfsagt að búa vel að börn-
unum sínum en hann hefur
ekki annast þau neitt sérstak-
lega. Hins vegar virðast synir
okkar, sem eignast hafa börn,
ekki hafa erft þetta viðhorf frá
föður sínum," segir Kristín.
„Þeir annast sín börn alveg
jafnmikið og mæður þeirra.
Þetta gerði Jónas ekki og mér
datt ekkert f hug sjálfri að
þetta ætti að vera neitt öðru-
vísi. Mér fannst uppeldi barn-
§ anna vera mitt starf - þó svo
m að mér mundi alls ekki finnast
| það núna. Ég hafði mjög gam-
w an af börnunum okkar en hafði
o engar sérstakar hugmyndir
§ um hvernig barnauppeldi ætti
| að vera heldur lagði aðeins
o áherslu á að leyfa þeim að
3 njóta sín og þykja vænt um
þau. Þetta fannst mér eðlileg-
asti hlutur í heimi. Reyndar tel
ég að markvissu uppeldi sé í
raun og veru lokið þegar börn-
in eru orðin fimmtán til sextán
ára. Eftir það gerir maður ekki
annað fyrir börnin sín en að
vera til staðar þegar þau þurfa
á því að halda og leyfa þeim
að vita af því að manni þyki
vænt um þau.“
Kristín og Jónas eiga fjögur
börn: Kristján er jaröfræðing-
ur, fæddur 1964. Kona hans er
Katrín Harðardóttir dýralækn-
ir. Þau eiga eina dóttur. Pálmi
er nemi í sagnfræði, fæddur
1968. Kona hans er Sigríður
Thorlacius líffræðinemi. Þau
eiga eina dóttur. Síðan kemur
Pétur, fæddur á aðfangadag
1970, og yngst er Halldóra,
sextán ára. Tvö þau síðast-
töldu eru í Menntaskólanum
við Hamrahlíð.
16TBL. 1990 VIKAN 13