Vikan - 09.08.1990, Blaðsíða 37

mig niður til þess að fara í skýluna lyftist vömb-
in á mér og datt svo niður aftur eins og sprung-
inn poki. „Heimski, gamli asni,“ endurtók ég
fokreiður með sjálfum mér. Það sem ég sá
endurspeglast kom mér svo sannarlega á
óvart. Fyrir einni klukkustund hafði mér fundist
ég vera nógu ungur til þess að vera stimamjúk-
ur við lole. Núna, og það var þessum þrem
orðum að þakka, sá ég að ég gat hæglega ver-
ið faðir hennar. Og ég skammaðist mín fyrir að
hafa glápt svona mikið á hana á stofunni og
fyrir að hafa boðið henni út. Hvað skyldi hún
eiginlega hugsa um mig? Það þætti mér gam-
an að vita; eins og hvað fannst henni ég vera.
Seinna fékk ég að vita hvað hún hugsaði.
Við héldum fast í öryggisreipið og létum
öldurnar brotna á okkur. Sjórinn var ókyrr. Eftir
hvert öldubrot var ég andstuttur, svo sagði ég
við sjálfan mig: „Ég verð svona loftlaus af því
að ég er orðinn gamall." En hún, hamingjusöm
eins og hægt var, hrópaði til mín: „Hvað er að,
Luigi? Veistu að ég hef aldrei haldið að þú
værir svona mikill sportmaður."
„Af hverju ekki?“ spurði ég. „Hvaða
manntegund hélstu að ég væri?“ „Nú,“ sagði
hún, „menn á þínum aldri fara yfirleitt ekki á
baðstaði, það eru ungu mennirnir..." í sama
bili brotnaði stór og freyöandi alda á okkur. Ég
kastaðist á lole og til að stöðva mig þreif ég um
handlegginn á henni, sívalan handlegg, holdið
unglegt og fjaðurmagnað. Ég kallaði til hennar,
með munninn fullan af söltum sjó: „Ég er nógu
gamall til þess að geta verið faðir þinn.“ Hún
hló þar sem hún stóð mitt í freyðandi löðrinu.
„Ekki faðir,“ sagði hún. „Við skulum segja
föðurbróðir.“ Við lukum baðinu, þvílíkt
uppnám, þvílík skömm, ég gat ekki einu sinni
talað. Mér leið eins og ég hefði gildru uppi í
mér, sem hefði fallið og lokað sjálfri sér, og
ég myndi þurfa verkfæri til þess að spenna
hana upp á ný. lole gekk á undan mér. Baðföt-
in strekktust yfir barm hennar og mjaðmir. Við
að blotna höfðu þau skroppið ennþá betur
saman. Svo henti hún sér niður og velti sér í
sandinum. Líkami hennar var svo fjaðurmagn-
aður að sandurinn tolldi ekki við hana heldur
datt aftur niður í rökum flygsum.
Ég settist niður, magnþrota og sljór, ófær um
að hreyfa mig eða tala. Það er mögulegt að
lole, sem hefur lélegri skynjun en nashyrning-
ur, hafi skynjað vanlíðan mína, vegna þess að
hún spurði allt í einu hvort mér liði ekki vel. „Ég
var að hugsa um þig,“ svaraði ég. „Við hvern
okkar á stofunni fellur þér best - Amato, Jósep
eöa mig?“ Eftir að hafa hugsað sig um nokkuð
Móðgunin lá í orðunum
„heimski asni“ en það gerði
ekkert til. Hann hafði œtiað
að ergja mig með því. En oðið
„gamli“, ef því hefði ekki
verið hnýtt við. Hann sagði
„gamli“ eins og það vœri
sjálfsagður hlutur. Á sama
hátt og hann hefði sagt - ef
ég hefði verið sextán ára en
ekki fimmtugur: „Strákfffl!“
lengi svaraði hún hressilega: „Mér fellur vel við
ykkur alla.“ En ég hélt áfram: „Amato er ungur,
það veit ég vel.“ „Já,“ svaraði hún, „hann er
ungur.“ „Ég held að hann sé ástfanginn af
þér,“ hélt ég áfram eftir nokkra stund. „Er
það?“ svaraði hún. „Því hafði ég ekki tekið
eftir.“ Hún virtist utan við sig, eins og hún hefði
áhyggjur af einhverju. Að lokum sagði hún:
„Luigi, ég er í vandræðum. Það kom saum-
spretta á bolinn minn að aftan...Lánaðu mér
handklæðið; ég verð að klæða mig.“ Satt að
S
segja var ég ánægður yfir þessu óhappi. Ég
rétti henni handklæðiö og hún vafði því utan
um sig og hljóp að búningsklefanum. Eftir hálf-
tíma vorum við i lestinni, í tómum vagni. Ég
hafði hneppt skyrtunni upp í háls og mér flaug
f hug að þessu væri lokið, að minnsta kosti
hvað mig snerti, og að ég væri gamall maður.
Þann dag sór ég að ég skyldi aldrei líta á
lole framar né nokkra aðra konu; og ég hélt
heitið. Mér virtist hún vera dálítið hissa og að
hún horfði stundum á mig með óánægjusvip
en það getur vel verið ímyndun. Mánuður leið
og á þeim tíma áttum við fjórum eða fimm sinn-
um orðaskipti. Á meðan hafði hún gert Jósep
að sérstökum vini sínum. Hann kom fram við
hana eins og hann væri faðir hennar, á velvilj-
aðan og alvarlegan hátt, án þess að sýnast
gefa henni nokkuð undir fótinn. Ég var eldri en
nokkru sinni fyrr. Ég hélt áfram að klippa hár,
raka hökur og taka á móti þjórfé, án þess að
segja aukatekið orð. En dag einn um lokunar-
tíma, þegar ég var að ná í frakkann minn í litla
geymsluherberginu inn af stofunni, tilkynnti
eigandinn okkur vingjarnlega: „Ef þið eruð ekki
upptekin í kvöld skulum við koma út að
borða...Ég býð ykkur öllum...lole og Jósep
hafa opinberað trúlofun sína.“ Ég leit fram í
stofuna. lole brosti í horninu sínu við snyrti-
borðið. Hinum megin við það stóð Jósep og
brosti meðan hann hreinsaði rakvél. Allt í einu
létti mér ósegjanlega. Jósep var eldri en ég,
Jósep var ófríður og samt hafði lole tekið Jós-
ep fram yfir Amato. Ég þaut í áttina til Jóseps
með útbreiddan faðminn og hrópaði: „Til ham-
ingju, ég óska ykkur hjartanlega til hamingju."
Svo faðmaði ég lole og kyssti hana á báðar
kinnar. Af okkur þremur var ég áreiðanlega sá
sælasti.
Næsti dagur var sunnudagur og um kvöldið
fékk ég mér gönguferð. Ég tók eftir því þegar
leið á gönguna að ég var aftur byrjaður að
horfa á kvenfólk, eins og ég hafði áður gert. Ég
leit á þær eina í einu, bæði bak og fyrir.
tjörnuspá_
Hrúturinn
21. mars - 19. apríl
Einhverjum tekst að
koma þér á óvart í þessari viku.
Vertu viðbúinn og hlæðu með,
annars gætirðu virst neyðarleg-
ur. Ef þú sýnir rómantíkinni
þann sóma að leggja eitthvað á
þig, fyrir hana, máttu búast við
góðri viku.
Nautið
20. apríl - 20. maí
Bjartsýni er ekki þín
sterkasta hlið, en nú er þér samt
óhætt að vera hress. Lánið leik-
ur við þig þessa vikuna, og þér
er óhætt að njóta þess í ríkum
mæli, því það verður ekki enda-
sleppt.
Tvíburarnir
21. maí - 21. júní
Vertu nú elskulegur við
þína nánustu, þótt mikið sé að
gera, þá þurfa þeir þess með.
Veðráttan mun stjórna athöfn-
um þínum nokkuð á næstunni
og þér verður sæmilega úr
verki.
Krabbinn
22. júní - 22. júlí
Það sem öðrum kann að
finnast lítilvægt skiptir þig samt
sem áður miklu máli. Láttu eng-
an ergja þig með smámuna-
semi. Þér er óhætt að sinna
rómantíkinni vel, stjörnurnar eru
hagstæðar.
Ljónið
23. júlí - 23. ágúst
Vikan verður viðburða-
snauð, en samt sem áður verð-
ur þetta góð vika. Þér veitir ekki
af að slaka á, og svo eru miklir
framkvæmdatímar í sjónmáli.
Sinntu því sem þér þykir
skemmtilegt.
Meyjan
24. ágúst - 23. sept.
Þér hefur borist einhver
rógur til eyrna, gleyptu ekki allt
sem þú heyrir hrátt. Það er ann-
ars undarlegt, að meyjar sem
að eðlisfari eru tortryggnar, skuli
hugsa um svona slúður. Farðu
á mannamót.
Vogin
24. sept. - 23. okt.
Ef þú ert beðinn um
greiða, láttu annað bíða og
gerðu sem þú getur. Það mun
borga sig margfalt. Þú mátt bú-
ast við að áætlanir raskist, en
að þessu sinni gæti rómantíkin
átt þátt í því.
Sporðdrekinn
24. okt. - 21. nóv.
Drekar mega búast við
skemmtilegri viku. Það er margt
fólk í myndinni, og kannski er
skemmtunin svolítið yfirborðs-
leg, en skapið batnar engu að
síður, það hefur verið stirt að
undanförnu.
Bogmaðurinn
22. nóv. - 21. des.
Þér verðu gert tilboð í
vikunni, íhugaðu það vel áður
en þú tekur ákvörðun. Þú hefur
verið dálítið ör í skapi að undan-
förnu, ertu viss um að það hafi
ekki bitnað á þeim sem síst
skyldi?
Steingeitin
22. des. - 19. janúar
Það er sólskinsskap í þér
þessa viku. Ef sólin skín ekki i
kringum þig, þá bætir þú það
bara upp. Þér er óhætt að taka
upp á einhverju óvenjulegu
núna, aðrir kunna vel að meta
það.
Vatnsberinn
20. janúar -18. febrúar
Manneskja sem er þér
hugleikin, á í erfiðleikum. Þú
getur hjálpað, en ert of ófram-
færinn til að gera neitt í þvi.
Reyndu að taka á þig rögg, það
getur skipt miklu máli einmitt
núna.
Fiskarnir
19. febrúar - 20. mars
Þessi vika er hentug til
hvers konar áætlana. Það er
mál til komið að fara að hugsa
sitt ráð, en það er ekki sterkasta
hlið fiskanna að taka ákvarðan-
ir. Hikaðu ekki við að hreyfa þig.
16TBL. 1990 VIKAN 37